"Εκτός πραγματικότητας η μεταγραφή Νάπιερ - Ελληνική 5αδα με Ντόρσεϊ στον ΠΑΟ

Τρέχουν οι εξελίξεις στον Παναθηναϊκό τις τελευταίες ώρες. Τη δύσκολη νίκη επί του Λαυρίου διαδέχτηκε η δήλωση του Ντέγιαν Ράντονιτς, ότι οι «πράσινοι» θα προχωρήσουν σε μεταγραφή εντός της τρέχουσας εβδομάδας. Λίγες ώρες αργότερα ήρθε στην επιφάνεια το όνομα του Σαμπάζ Νέιπιερ.

Ο Μάριος Μπούλης, δημοσιογράφος του BetMarket.gr μίλησε στο sportdog.gr για τον Πορτορικανό point guard, αλλά και τη γενικότερη κατάσταση στο «πράσινο» στρατόπεδο.

Μάριε, πώς κρίνεις αρχικά το ενδεχόμενο μεταγραφής του Νέιπιερ στον Παναθηναϊκό;

«Καταρχάς, να σε ευχαριστήσω για τη συνέντευξη και τη γενικότερη συζήτηση που κάνουμε. Δεν νομίζω ότι ο Νέιπιερ θα βοηθήσει αυτή τη στιγμή τον Παναθηναϊκό. Δεν λέω ότι δεν είναι καλός παίκτης, ίσα ίσα, αλλά όσο καλός κι αν είναι, δεν μπορεί να βοηθήσει το «τριφύλλι». Στην προκειμένη, όσο υπερβολικό κι αν είναι, ακόμα και τον ΛεΜπρόν Τζέιμς να φέρει και να επαναφέρει στη δράση το Τζόρνταν, πάλι ο Παναθηναϊκός δεν θα λύσει τα προβλήματα του. Ας μείνουμε, όμως στον Πορτορικανό».

Τι παίκτης είναι ο Νέιπιερ;

«Μιλάμε για ένα κλασσικό «άσο» με γεμάτες σεζόν στο NBA. Από το ’15 μέχρι το ’20 ήταν ένας παίκτης που είχε σταθερά πάνω από 50 αγώνες το χρόνο, σε όποια ομάδα κι αν έπαιζε και ειδικά από τη δεύτερη σεζόν του στους Μπλέιζερς και έπειτα είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Ναι μεν είναι 31 ετών, είναι όμως αρκετά γρήγορος, έχει συνέπεια στο τρίποντο (34,5 % ευστοχία στο NBA, 34,4% φέτος στη G-League) και είναι καλός «πασαδόρος». Δεν είναι αυτό που είχε συνηθίσει ο κόσμος του Παναθηναϊκού τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν είναι pass first point guard. Αλλά δεν υπάρχουν και τέτοιοι πλέον, όπως έχει εξελιχθεί το μπάσκετ. Γι’ αυτό και βλέπεις ότι παρά τα 34 του χρόνια, ο Καλάθης είναι βασικός και αναντικατάστατος στην Φενέρ και το ίδιο ισχύει και με τον Τεόντοσιτς. Αυτή είναι όμως άλλη συζήτηση.

Σίγουρα στα μειονεκτήματα του είναι το γεγονός ότι μιλάμε για έναν παίκτη με 1.85μ ύψος. Δηλαδή ο Παναθηναϊκός θα έχει τρεις «άσους» και κανέναν δίμετρο. Συν τοις άλλοις μιλάμε για έναν παίκτη που πέρυσι είχε έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό. Ναι μεν η Ζενίτ δεν τον κράτησε το περασμένο καλοκαίρι, αλλά επειδή μιλάμε για παίκτη που θέλει επαφές με τις ΗΠΑ, ίσως είναι ειδική περίπτωση. Βέβαια και το γεγονός ότι η Ζαλγκίρις τον απέρριψε και μάλιστα ο ίδιος ο Μακσβίτις είπε ότι δεν ήθελε να πάρει ρίσκο, λέγοντας πως ήθελε να κάνει συγκεκριμένη μεταγραφή και όχι να αγοράσει ελπίδα».

Πιστεύεις δηλαδή πως ίσως δεν μπορεί να είναι παραγωγικός;

«Αυτό θα το δείξει στην πράξη, εφόσον τελικά ολοκληρωθεί η μεταγραφή. Όταν, όμως, βγαίνει ένας προπονητής του επιπέδου της Euroleague και λέει όσα λέει, κάτι δεν πάει καλά. Βέβαια, παίζει 17 λεπτά στη G-League, έχει 14 πόντους κατά μέσο όρο. Σίγουρα το αν θα είναι καλός ή όχι θα το δείξει στο παρκέ, αν φυσικά το περιβάλλον του Παναθηναϊκού τον αφήσει να ξεδιπλώσει τα χαρακτηριστικά του».

Ενδεχόμενη μεταγραφή του πάντως θα φέρει στον Παναθηναϊκό τον ένατο ξένο στο ρόστερ.

«Είναι δυστυχώς τα παράδοξα της φετινής σεζόν. Αν τα βάλουμε κάτω, ο Παναθηναϊκός θα έχει τρεις άσους (Νέιπιερ, Ουόλτερς, Λι), τέσσερις παίκτες στο «2» (Γ. Καλαϊτζάκης, Μποχωρίδης, Γκριγκόνις, Άντριους), τρεις παίκτες στο «3» (Π. Καλαϊτζάκης, Μπέικον, Πονίτκα), τρεις παίκτες στο «4» (Γουίλιαμς, Μαντζούκας, Χουγκάζ) και δύο παίκτες στο «5» (Παπαγιάννης, Γκουντάιτις). Το αστείο, με το οποίο όμως δεν γελά κανείς, είναι πως από όσους είπαμε και τους βάλαμε στις θέσεις, οι έχοντες σταθερό ρόλο είναι μόνο οι Ουόλτερς και Λι στην περιφέρεια, εκεί δηλαδή που θα πάρει παίκτη ο Παναθηναϊκός. Στο «2» θυμίζω ότι ο Καλαϊτζάκης έπαιζε στο πρώτα παιχνίδια ως power forward, ο Άντριους είναι εκτός ομάδας, ο Μποχωρίδης είναι σαν να μην υπάρχει στις επιλογές και το ίδιο τείνει να γίνει ο Γκριγκόνις του ενός εκατομμυρίου συν άλλα τόσα για το buy out. Αντίθετα, στο «4» που δεν υπάρχει έλλειμα στα μάτια του προπονητή, συνεχίζει μόνος του ο Γουίλιαμς. Ο Μαντζούκας παίρνει κάτι λεπτά, όταν στην ACB θα ήταν με ενεργότατο ρόλο και ο Χουγκάζ θα ξεχάσει το μπάσκετ σε λίγο καιρό αν συνεχίσει να μην παίζει».

Εν ολίγοις, ο Παναθηναϊκός παίρνει ένατο ξένο σε θέση που έχει μοιράσει ήδη τα λεπτά συμμετοχής σε Ουόλτερς και Λι και με τι σκοπό; Αφού μόνο επτά παίκτες μπορούν να δηλωθούν στην Ελλάδα για να παίξουν έξι. Που κι αυτό βέβαια δεν έχει λογική. Δεν μπορείς να είσαι ο Παναθηναϊκός των έξι ευρωπαϊκών και αντί να σκέφτεσαι πώς θα κάνεις «ταμείο» να δεις ποιοι μπορούν να παίξουν σε αυτό το σύλλογο (όπως έκανε ο Ολυμπιακός όταν επέστρεψε ο Μπαρτζώκας) να σκέφτεσαι κοντόφθαλμα για τους εγχώριους τίτλους».

Είπες και παραπάνω για την κατάσταση στον Παναθηναϊκό και το αναφέρεις και τώρα. Είναι τόσο τραγικά τα πράγματα;

«Σίγουρα δεν είναι καλά. Ο χαρακτηρισμός μπορεί να αποδοθεί από τον καθένα με τον τρόπο που θέλει. Ο Παναθηναϊκός έχει μπει σε μία δίνη, όχι την τελευταία τριετία όπως λέγεται κατά κύριο λόγο, αλλά εδώ και πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα να είναι αφερέγγυος.

Δεν είναι μόνο η διετία των εσόδων – εξόδων. Σκεφτείτε ότι το 2017 είχαμε το συμβάν με το πούλμαν. Τον επόμενο χρόνο είχαμε το συμβάν στη Ρωσία, σε ένα φιλικό τουρνουά, όπου επειδή κάποιοι παίκτες είχαν βγει, τιμωρήθηκαν. Μάλιστα, ο Νικ Καλάθης τότε είχε χάσει την αρχηγεία. Όλα αυτά προσμετρώνται στην αγορά, τόσο από τους μάνατζερ, όσο και από τους ίδιους τους παίκτες. Θυμηθείτε τα δημόσια σχόλια του Μάλκολμ Ντιλέινι πως δεν είναι δυνατό να επιστρέφει μία ομάδα από την Κωνσταντινούπολη με πούλμαν. Γι’ αυτό και πολλοί παίκτες έχουν υπογράψει διετή συμβόλαια.

Το κακό είναι ότι ακόμα και αυτό ο Παναθηναϊκός δεν το εκμεταλλεύεται προς όφελος του. Θα δώσω ένα παράδειγμα. Ο Άντριους έχει τεθεί εκτός ομάδας. Έχει διετές συμβόλαιο, το οποίο καμία από τις δύο πλευρές δεν πρόκειται να «σπάσει». Αφού ο Παναθηναϊκός είδε κάτι σε αυτό τον παίκτη και τον προτίμησε και του έδωσε συμβόλαιο, γιατί δεν τον δίνει για το υπόλοιπο της σεζόν δανεικό, ώστε να πάρει παιχνίδια, να εξελιχθεί και το καλοκαίρι να επανεξεταστεί η περίπτωση του. Ποιος ο λόγος να είναι απλά στο ΟΑΚΑ και να κάνει προπονήσεις; Αν δινόταν έστω δανεικός, είχες μία ελπίδα να τον εξελίξεις και την επόμενη σεζόν να δεις αν μπορείς να τον εντάξεις στο σύνολο σου».

Πιστεύεις ότι ενδεχόμενη αποχώρηση του Ράντονιτς θα αλλάξει την κατάσταση;

«Είναι καλό να τα ξεκαθαρίσουμε λίγο. Ο Ράντονιτς έχει ευθύνη για αυτό που παρουσιάζει η ομάδα στο παρκέ. Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει τους παίκτες που έχει και δεν μπορεί να διαχειριστεί περιπτώσεις, όπως αναφέραμε παραπάνω του Άντριους που είναι πάρα πολύ απλή, είναι θέμα του εκάστοτε τεχνικού διευθυντή. Η αφερεγγυότητα που διέπει τον Παναθηναϊκό είναι ευθύνη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός».

Ως προς το αγωνιστικό σκέλος, σχεδόν αναγκαστικά θα αλλάξει η κατάσταση αν φύγει ο Ράντονιτς. Εδώ, όμως, είναι και η τραγική ειρωνεία που υπάρχει στον Παναθηναϊκό. Πώς είναι δυνατόν να σκέφτεσαι την αποζημίωση και ταυτόχρονα να προωθείς ρεπορταζιακά πως ο Μαυροβούνιος έχει απεριόριστο μπάτζετ στα χέρια του; Δώσε την αποζημίωση από το απεριόριστο μπάτζετ και ξεκίνα το χτίσιμο με τα πρόσωπα που αναλογούν στο μέγεθος μίας ομάδας έξι ευρωπαϊκών τίτλων».

Πρακτικά μας λες ότι για τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση ούτε φέτος ούτε σε βάθος χρόνου. Τι χρειάζεται, όμως, για να δουν ξανά χαρά οι φίλοι της ομάδας;

«Ο Παναθηναϊκός είχε για χρόνια έναν άνθρωπο που ήξερε την αγορά, ήξερε το μέγεθος του συλλόγου και λειτουργούσε ως μεσάζων μεταξύ διοίκησης και ομάδας. Το Μάνο Παπαδόπουλο. Αυτή τη στιγμή ποιον έχει ο Παναθηναϊκός; Κανέναν. Είχε ως GM τον Αργύρη Πεδουλάκη. Έναν άνθρωπο που του αξίζει πάνω απ’ όλα σεβασμός. Βοήθησε τον Παναθηναϊκό το 2012, όταν μετά τη διάλυση της ομάδας, έβαλε το τρένο στις ράγες. Έχει φορέσει και τη φανέλα της ομάδας. Είναι και γενικά ένας άνθρωπος που στη μπασκετική κοινότητα, χρήζει σεβασμού. Υπάρχει, όμως, ένα αλλά. Δεν είναι GM. Το λέω με απόλυτο σεβασμό και με καμία εμπάθεια. Είναι τελείως διαφορετικό να είσαι προπονητής στο Περιστέρι και να επικοινωνείς με έναν παίκτη, έναν μάνατζερ, προκειμένου να κλείσεις μία μεταγραφή και τελείως διαφορετικό να πρεσβεύεις τον Παναθηναϊκό ως GM και να κλείνεις συμφωνίες με παίκτες/προπονητές.

Συν τοις άλλοις, μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι εξαιρετικός ως θεωρητικός του μπάσκετ. Το μπάσκετ, όμως, έχει εξελιχθεί με ταχύτατους ρυθμούς, από τότε που οδήγησε τον Παναθηναϊκό μία νίκη μακριά από το Final-4 του 2012. Η οποία χρονιά λειτούργησε ως πρότυπο για φέτος. Έφερε το Ράντονιτς, ο οποίος είναι καλός στο σετ παιχνίδι. Όμως δεν βγήκε ποτέ αποτέλεσμα και κυρίως είναι αναχρονιστικό αυτό το παιχνίδι.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο Παναθηναϊκός πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να βρει έναν GM, ο οποίος θα ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο πλάνο. Έναν άνθρωπο που θα έχει όραμα, το όνομα του θα είναι αρεστό τόσο στην αγορά. Όχι αρεστό στον κόσμο. Εδώ δεν μιλάμε για επικοινωνιακή πολιτική, αλλά για τους βασικούς κανόνες του μπάσκετ. Με όσα έχουν γίνει, με απολύσεις προπονητών κάθε έξι μήνες, με πούλμαν, με δικαστήρια, με αποζημιώσεις που λειτουργούν ως εμπόδια, μπορεί αλλιώς ο Παναθηναϊκός να πείσει τον επόμενο προπονητή να αναλάβει την ομάδα; Όχι. Μόνο αν έρθει ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης προς το ίδιο το μπάσκετ».

Δεν είναι, όμως, και δύσκολο ακόμα και για τον τεχνοκράτη που λες, να χτίσει μια ομάδα με δεδομένο πως υπάρχει έλλειμα Ελλήνων παικτών;

«Η ίδια η διοίκηση του Παναθηναϊκού έκανε λόγο για απεριόριστο μπάτζετ και μάλιστα σε έναν προπονητή, που όπως φαίνεται από τα ρεπορτάζ, δεν εμπιστεύεται εν τέλει. Εφόσον δώσει την ομάδα σε έναν άνθρωπο που ξέρει την αγορά και υπάρχει εμπιστοσύνη, θα πρέπει να δοθεί και το ανάλογο απεριόριστο μπάτζετ. Και αυτό περί Ελλήνων που λες. Έκανε κάτι ο Παναθηναϊκός για να εξελίξει τους υπάρχοντες Έλληνες; Με 5λεπτα και 10λεπτα θα εξελιχθούν; Αλλά ακόμα και να μην εξελίξει τους υπάρχοντες. Όταν έχεις απεριόριστο μπάτζετ, κρατάς τον Παπαγιάννη, επαναφέρεις τον Παπαπέτρου και τον Μήτογλου, εφόσον είναι ευνοϊκή η τιμωρία από θέμα χρόνου, δίνεις και ένα μεγάλο συμβόλαιο στον Ντόρσεϊ και έχεις μία αμιγώς ελληνική τετράδα υψηλού επιπέδου και άλλους τόσους από πίσω με σκοπό την εξέλιξη.

Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό, όμως, δεν είναι τα αδέρφια Καλαϊτζάκη ή ο Χουγκάζ. Τα είπαμε και παραπάνω. Είναι το γεγονός πως δεν έχει αυτό που λέμε λαϊκά «πρόσωπο» στην αγορά και ανθρώπους άξιους εμπιστοσύνης για να πρεσβεύσουν το σύλλογο».