Από το καλοκαίρι του 2013, που ο Παναθηναϊκός έχει ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια, για να απαλλαγεί από το χρέος με τον Γιάννη Αλαφούζο να μπαίνει μπροστά, με τα νέα παιδιά από τις Ακαδημίες, με Έλληνες παίκτες και ορισμένους έμπειρους ξένους, που κάνουν την διαφορά και με προπονητή τον Γιάννη Αναστασίου στα τέσσερα παιχνίδια, που έχει παίξει με τον Ολυμπιακό είναι συνολικά καλύτερος. Στο γήπεδο, στα γκολ, στις τελικές προσπάθειες. Και παρόλα αυτά μία ματιά να ρίξεις καταλαβαίνεις, ότι ο Παναθηναϊκός, που συνολικά είναι καλύτερος από τον αντίπαλό του στα δύο τελευταία χρόνια, υστερεί απίστευτα σε φάουλ και σε κίτρινες κάρτες.

Για αυτή την ομάδα, για αυτό τον προπονητή είναι μεγάλη μαγκιά αυτό, που έχουν πετύχει. Με μπάτζετ το 1/10 του αντιπάλου, τα παιδιά αυτά και ο Αναστασίου, όχι μόνο κοιτάνε στα μάτια τον Ολυμπιακό, αλλά τον ταπεινώνουν στο γήπεδο. Πέρυσι με το 0-3 μέσα στο Καραϊσκάκη και φέτος με το 2-1, αντί για 5-1 στην Λεωφόρο και στα δύο ματς, που χάθηκαν, τα έχασαν στο γκολ με δυσκολία και χωρίς να είναι χειρότεροι από τον αντίπαλό τους.

Όλα αυτά δείχνουν, ότι η μεγάλη απόσταση που λέγεται ότι υπάρχει –από πολλούς- μεταξύ των δύο ομάδων είναι πλασματική. Στα μεταξύ τους παιχνίδια συνολικά ο Παναθηναϊκός έχει αποδείξει ότι είναι καλύτερος. Μιλάω και στα τέσσερα παιχνίδια. Στα γκολ: 5-3 υπέρ του Παναθηναϊκού. Στις τελικές: 32-28 υπέρ του Παναθηναϊκού. Για τα δύο νικηφόρα παιχνίδια του Παναθηναϊκού να μην γράψω πολλά. Πέρυσι στο 0-3 ο Παναθηναϊκός έκανε πάρτι και λίγο πριν το τέλος των καθυστερήσεων ο Σιδηρόπουλος σφύριξε λήξη, διότι είχαν μπει οπαδοί του Ολυμπιακού να κυνηγήσουν την αποστολή του Παναθηναϊκού, που έφυγε τρέχοντας προς τα αποδυτήρια (φυσικά δεν γράφτηκε τίποτα στο φύλλο αγώνα και δεν τιμωρήθηκε ο Ολυμπιακός, αυτά απαγορεύονται για την συγκεκριμένη ομάδα…). Φέτος στην Λεωφόρο είδαμε, ότι το 2-1 θα μπορούσε να είναι 5-1 στις καθαρές ευκαιρίες του Μπεργκ, του Ατζαγκούν, του Πέτριτς, του Μέντες, του Σίλντεφελντ. Ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία του Ντουρμάζ και ένα δοκάρι του Μήτρογλου και παρακάλαγε στο δεύτερο ημίχρονο να τελειώσει το ματς, διότι είχε λυγίσει από δυνάμεις. Και έβαλε το γκολ σε ένα από τα πολλά φάουλ που έδωσε ο Σιδηρόπουλος ένα λεπτό μετά το τέλος και της πεντάλεπτης καθυστέρησης και έφυγε με το τιμητικό 2-1.

Στα δύο παιχνίδια, που κέρδισε ο Ολυμπιακός σε κανένα παιχνίδι δεν ήταν καλύτερος. Πέρυσι στην Λεωφόρο ο Παναθηναϊκός είχε κλασικές ευκαιρίες με Φιγκερόα και Μέντες, ο Ολυμπιακός μία μεγάλη ευκαιρία με τον Μήτρογλου και στο τέλος από το πουθενά πήρε το παιχνίδι με 0-1. Στον πρώτο γύρο και οι δύο ομάδες ήταν κακές. Ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη από ένα φάουλ, που δεν έγινε ποτέ και το έδωσε ο Καλογερόπουλος, μαζί με όλα τα άλλα, που έδωσε. Και στο τέλος κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι σταμάτησε τον Ατζαγκούν, που ήταν σε θέση για γκολ διότι ανακάλυψε χέρι του Πέτριτς, που ποτέ δεν έγινε.

Συνολικά και στα τέσσερα παιχνίδια ο Παναθηναϊκός του Αναστασίου είναι καλύτερος από τον Ολυμπιακό. Στο μόνο σημείο, που είναι χειρότερος είναι στα φάουλ και στις κίτρινες. Τα φάουλ σε αυτά τα τέσσερα ματς είναι 85-47 υπέρ του Ολυμπιακού. Τα νούμερα και μόνο δείχνουν το ποιον ευνόησαν οι Μάνταλος, Καλογερόπουλος και δύο φορές ο Σιδηρόπουλος σε αυτά τα ντέρμπι. Μιλάμε για διαφορά στα φάουλ, που δεν έχει καμία λογική, να υπάρχει μεταξύ των δύο ομάδων, που έχουν από δύο νίκες και που η μία ομάδα που είναι συνολικά καλύτερη να έχει τόσα πολλά φάουλ παραπάνω σε βάρος της. Και οι κίτρινες κάρτες; 16-10 υπέρ του Ολυμπιακού.

Να μην ξεχάσω, ότι στα δύο από τα τέσσερα ντέρμπι ο Σιδηρόπουλος πέρυσι και ο Καλογερόπουλος φέτος έδωσαν δύο πέναλτι που δεν ήταν, στον Ολυμπιακό, που τα έχασε και τα δύο. Στο περσινό 0-3 πριν το πέναλτι στην ίδια φάση έχει γίνει φάουλ σε βάρος του Τριανταφυλλόπουλου, που ποτέ δεν δόθηκε, ενώ φέτος στον πρώτο γύρο ο Μήτρογλου στην βουτιά, που κάνει προ του Στιλ επιβραβεύτηκε παίρνοντας το πέναλτι, που απέκρουσε ο Στιλ.

Άρα για να τελειώνουμε ο κόσμος του Παναθηναϊκού μόνο περηφάνεια πρέπει να νοιώθει για αυτά τα παιδιά και τον Αναστασίου, που στις μάχες με τον Ολυμπιακό δύο χρόνια τώρα, έχουν δώσει χαρά στον κόσμο και χαστούκι στην ομάδα του συστήματος κόντρα και σε τέσσερις διαιτητές. Οι νίκες τους ήταν εμφατικές και αυτή της Κυριακής, που ήταν και η τελευταία δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός μεγαλώνει, αρχίζει να αντέχει στην πίεση και χτίζει σιγά-σιγά παίκτες, που μπορεί να γίνουν πρωταθλητές τα επόμενα χρόνια. Με τις κατάλληλες προσθήκες το καλοκαίρι, αλλά και με απαραίτητη προϋπόθεση να καθαρίσει η σαπίλα από το ποδόσφαιρο και να μην υπάρχουν φιλικά παρά μόνο επίσημα παιχνίδια…

Πηγή: gazzetta.gr

Αναστασίου Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS Ολυμπιακός