Facebook Pixel Sportdog.gr | Η απίθανη ιστορία της Μπόκα Τζούνιορς! Έλληνες οι ιδρυτές της - Γι’αυτό αγαπούν τη χώρα μας στην Αργεντινή
| 2020-04-05 00:29:00

Η απίθανη ιστορία της Μπόκα Τζούνιορς! Έλληνες οι ιδρυτές της - Γι’αυτό αγαπούν τη χώρα μας στην Αργεντινή

Sportdog Team
Η απίθανη ιστορία της Μπόκα Τζούνιορς! Έλληνες οι ιδρυτές της - Γι’αυτό αγαπούν τη χώρα μας στην Αργεντινή

Ήταν 3 Απριλίου του 1905, όταν ο Esteban Baglietto καλούσε στο σπίτι του στο Μπουένος Άιρες τους Ιταλούς Alfredo Scarpatti και Santiago Sana, δύο αδέρφια από την Χίο, τους Ιωάννη (γνωστός και ως Χουάν) και Θεόδωρο Φαρέγγα από τη Χίο, καθώς και τον Κωνσταντίνο Καρούλια από τη Σάμο. Σκοπός της συγκέντρωσής τους, ήταν η ίδρυση ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου. Όπως αποδείχθηκε αρκετές δεκαετίες αργότερα, όχι οποιουδήποτε συλλόγου.

Η γέννηση ενός θρύλου

Οι Ευρωπαίοι μετανάστες που κατοικούσαν στη νοτιοανατολική πλευρά της πόλης και την περιοχή γύρω από το λιμάνι "ευθύνονται" λοιπόν για τη δημιουργία ενός εκ των πιο θρυλικών ομάδων στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η καταγωγή της πλειοψηφίας των Ιταλών, που είχαν βρεθεί εκεί κατά το πρώτο μεταναστευτικό κύμα από την Ευρώπη προς τη λατινική Αμερική ήταν από τη Γένοβα, και έτσι η γειτονιά γρήγορα ονομάστηκε La Boca, από την ομώνυμη περιοχή της πόλης της βορείου Ιταλίας.

Τα χρώματα της Μπόκα προέκυψαν από τη σουηδική σημαία του πλοίου Drottning Sophia.

Αυτό, συνδυαστικά με το γεγονός πως συνηθιζόταν τότε να δίνονται αγγλικά ονόματα σε οτιδήποτε στην Αργεντινή, βοήθησε στην ονομασία του club. Στις αρχές του 20ου αιώνα και μία ημέρα σαν τη σημερινή, ιδρύεται από αυτούς η Club Atlético Boca Juniors, όπως είναι το πλήρες όνομα της Μπόκα. Η ομάδα φορούσε αρχικά ροζ εμφανίσεις και αργότερα ασπρόμαυρες, οι οποίες όμως έπρεπε να αντικατασταθούν καθώς υπήρχε και άλλη ομάδα στην ευρύτερη ζώνη με τα ίδια χρώματα. Οι άνθρωποι της Μπόκα, μετά από χαμένο ματς για το ποιος θα κερδίσει τις ασπρόμαυρες ρίγες, αποφάσισαν να υιοθετήσουν τα χρώματα της σημαίας του πρώτου καραβιού που θα έμπαινε εκείνη την εποχή στο λιμάνι, το οποίο στη προκειμένη περίπτωση ήταν το σουηδικό κάργκο Drottning Sophia.

Το αντίπαλο δέος

Η κοινωνική προέλευση και οι καταβολές ανέκαθεν αποτελούσαν μία από τις σημαντικότερες διαφορές των ανθρώπων της Μπόκα Τζούνιορς σε σχέση με εκείνους της αιώνιας αντιπάλου, της Ρίβερ Πλέιτ. Οι αστοί και οι πλούσιοι βρίσκονταν πάντοτε στο πλευρό της Ρίβερ, η εργατική τάξη με την Μπόκα. Ακόμη και τα προσωνύμια που αποδίδουν οι οπαδοί της μίας ομάδας προς εκείνους της άλλης σε πείθουν γι' αυτό: Μπορεί όλοι να γνωρίζουν την Ρίβερ ως Millionarios (εκατομμυριούχοι) αλλά σύμφωνα με τους οπαδούς της Μπόκα, οι οπαδοί της είναι κότες - αντίστοιχα οι τελευταίοι λένε τους πρώτους μικρά γουρούνια (υπάρχει ακόμη το υποτιμητικό παρατσούκλι bosteros, που σχετίζεται με την κοπριά από τα άλογα που υπήρχαν στο μέρος που χτίστηκε το La Bombonera).

Το Μπόκα-Ρίβερ είναι τόσο σημαντικό για τους ανθρώπους των δύο ομάδων, ώστε κατά καιρούς έχουν συμβεί αμέτρητες ομορφιές. Όπως παραδείγματος χάριν, τον Ιανουάριο του 2016, όταν και οι δύο ομάδες έδωσαν φιλικό παιχνίδι  στο La Bombonera, καθώς κάποιος θεώρησε ότι αυτό είναι μια σπουδαία ιδέα. Το παιχνίδι ολοκληρώθηκε με νικήτρια την Ρίβερ (0-1). Είχε όμως μαρκαρίσματα κατευθείαν στο καλάμι και στο γόνατο, 5 αποβολές και μια υπέροχη γενική σύρραξη στο 81ο λεπτό. Κι αν νόμιζες ότι αυτό είναι ένα από τα πιο τραβηγμένα σκηνικά, σου έχουμε και κάτι καλύτερο. Σε αγώνα του γυναικείου πρωταθλήματος μεταξύ των δύο ομάδων τον Ιούλιο του 2015, έγιναν πράγματα που καλό είναι να μην γίνονται. Κάποια μαρκαρίσματα δε, σπάνια τα βλέπεις ακόμη και στο αντίστοιχο αντρικό ματς. Σύμφωνα με την αγγλική εφημερίδα The Observer, το Superclasico είναι ένα από τα 50 αθλητικά πράγματα που πρέπει να ζήσει κανείς πριν πεθάνει. Δύσκολα θα διαφωνήσει κάποιος. 

Οι παίκτες-μύθοι

Την χαρακτηριστική μπλε-κίτρινη φανέλα που πλέον θεωρείται ένα trademark της σύγχρονης ποδοσφαιρικής pop κουλτούρας έχουν φορέσει αμέτρητα σπουδαία ονόματα του αργεντίνικου και κατ΄επέκταση του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Πρώτος και καλύτερος, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που εμφανίστηκε ποτέ στον πλανήτη, Diego Maradona.

Στο πάνθεον του συλλόγου σίγουρα συγκαταλέγονται οι Antonio Roma (τερματοφύλακας, 1960-72), Silvio Marzolini (αριστερό μπακ, 1960-72), Roberto Mouzo (κεντρικός αμυντικός 1971-84), Antonio Rattin (μέσος, 1956-1970), Hugo Ibarra (δεξί μπακ, 1998-2001, 2002-03, 2005-10), Roberto Abbondanzieri (τερματοφύλακας, 1996-2006, 2009-10), Walter Samuel (κεντρικός αμυντικός, 1997-2000), ο Francisco Varallo (επιθετικός, 1931-40), ο Ruben Sone (μέσος, 1967-72, 1976-80), ο Martin Palermo (επιθετικός, 1997-2000, 2004-10), ο Carlos Tevez (επιθετικός, 2001-04, 2015-16, 2018-2020) και βεβαίως ο τωρινός αντιπρόεδρος της ομάδας, ο πάλαι ποτέ μαέστρος Juan Roman Riquelme.

Μέχρι και ο εμβληματικός μέσος της Ρόμα Daniele De Rossi επέλεξε να κλείσει την καριέρα του στο La Bombonera, όντας για πολλά χρόνια θαυμαστής της Μπόκα. Ανταμείφθηκε, με το μοναδικό πρωτάθλημα της καριέρας του.   

La Bombonera, το σπίτι

Αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και του θρύλου που υπάρχει γύρω από το όνομα της Μπόκα είναι το γήπεδό της. Το ξακουστό La Bombonera που πια αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα landmark της αργεντίνικης πρωτεύουσας και όσοι -πλην ντόπιων- είχαν την τύχη να απολαύσουν ένα ματς σε αυτό μιλούν για εμπειρία ζωής. Χρειάστηκε να περάσουν περισσότερες από τρεις δεκαετίες ώστε η Μπόκα να αποκτήσει το δικό της σπίτι. To 1931, η διοίκηση της ομάδας με επικεφαλής τον πρόεδρο Ruperto Molfino αγόρασε αρκετά στρέμματα της έκτασης στην καρδιά της La Boca, έναντι του γιγάντιου για την εποχή ποσού των $2.200.000.

Το La Bombonera είναι αναπόσπαστο μέρος της ίδιας της ιστορίας του ποδοσφαίρου.

Τρία χρόνια μετά, άρχισαν να κατατίθενται προσφορές για το έργο της κατασκευής του γηπέδου. Η διοίκηση αποφάσισε να εμπιστευθεί τον πολιτικό μηχανικό Josè Luis Delpini (γιος Γενοβέζων μεταναστών από το πρώτο κύμα), τον επιθεωρητή μηχανικών Raoul Bes και τον Σλοβένο αρχιτέκτονα Victor Sulcic. Τα έργα ξεκίνησαν τελικά το 1938 και δύο χρόνια μετά, το La Bombonera ήταν γεγονός. Το όνομά του, ή πιο ορθά το παρατσούκλι του σταδίου, προέκυψε από τον Sulcic, λόγω της ομοιότητάς του με ένα κουτί από σοκολατάκια τύπου bonbon, που είχε λάβει ως δώρο για τα γενέθλιά του. Το νέο γήπεδο εγκαινιάστηκε στις 25 Μαΐου του 1940, με ένα φιλικό παιχνίδι ανάμεσα στην Μπόκα και την Σαν Λορέντζο. Οι γηπεδούχοι επικράτησαν με 2-0, χάρη σε ισάριθμα τέρματα του Ricardo Alarcón αλλά ο αγώνας ολοκληρώθηκε στο 70', καθώς νύχτωσε και δεν υπήρχαν υποδομές φωτισμού. Ο Alarcón ήταν εκείνος που πέτυχε και το πρώτο επίσημο γκολ στο La Bombonera, στις 2 Ιουνίου του ίδιο έτους και σε ένα ματς πρωταθλήματος απέναντι στη Νιούελς Ολντ Μπόις. Οι εργασίες επέκτασης και βελτίωσής του δεν σταμάτησαν μέχρι το 1953, όταν πλέον το γήπεδο απέκτησε την τελική του μορφή και του δόθηκε και επίσημα το όνομα με το οποίο έγινε γνωστό στα πέρατα των δεκαετιών.

Οι εορτασμοί περιελάμβαναν ένα ακόμη φιλικό παιχνίδι, αυτή τη φορά με την Χαϊντουκ Σπλιτ της -τότε- ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, που για την ιστορία τελείωσε με σκορ 1-1. Από την αρχή της κατασκευής του αλλά και μετά από τις βελτιωτικές εργασίες, το La Bombonera ξεχώρισε στο μάλλον μικρό μπλοκ της La Boca, περιτυλιγμένο από τις γειτονικές πολυκατοικίες και στηριζόμενο σε ένα πλέγμα από κίτρινες και μπλε κολώνες, ενισχυμένο σκυρόδεμα και δεκάδες κλίμακες χωρίς κάποια φαινομενικά προφανή τάξη. Από ορισμένες οπτικές γωνίες θύμιζε περισσότερο ένα τεράστιο πάρκινγκ αυτοκινήτων και όχι ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Αυτό ωστόσο ουδέποτε εμπόδισε ένα κύμα σχεδόν μαγικού σουρεαλισμού και μοναδικής ατμόσφαιρας να αναπτυχθεί όχι μόνο στο εσωτερικό του αλλά και στους γύρω δρόμους - όχι απαραίτητα μόνο τις ημέρες που έπαιζε η Μπόκα. Το La Bombonera, σχεδόν από την πρώτη ημέρα της ύπαρξής του, μετατράπηκε σε ένα μέρος ποδοσφαιρικού μυστικισμού για κάθε άνθρωπο που αγαπά το ομορφότερο παιχνίδι που υπάρχει. Ok, από αυτό ίσως να εξαιρούνται οι οπαδοί της αιώνιας αντιπάλου Ρίβερ Πλέιτ. Όλα τα παραπάνω άλλωστε έχουν παρουσιαστεί με μοναδικό τρόπο πριν μερικά χρόνια, στην ίσως πιο ιδιαίτερη και συναισθηματική  διαφήμιση που έχει φτιάξει ποτέ η Nike. 

 

Η μυθική έδρα της Μπόκα, χωρά σήμερα 49.000 θεατές, κυρίως στις εξέδρες των τριών πλευρών της, με την τέταρτη και πιο στενή από αυτές να είναι για τους VIP επισκέπτες και τους δημοσιογράφους. Το σχήμα του θυμίζει περισσότερο ένα D, σε αντίθεση με τα περισσότερα γήπεδα του πλανήτη που είναι στρογγυλά ή παραλληλόγραμμα. Από το 2017, η διοίκηση της Μπόκα σε συνεργασία με την αργεντίνικη κυβέρνηση, τους τοπικούς φορείς και αρκετούς χορηγούς τρέχουν το περίφημο Proyecto Esloveno (που μεταφράζεται ως το σλοβένικο project, προφανώς προς τιμήν του Victor Sulcic) και το οποίο παρουσιάστηκε πριν λίγους μήνες, διόλου τυχαία στην πρεσβεία της Σλοβενίας στο Μπουένος Άιρες.

 

 

Πρόκειται για το περιβόητο πλάνο ανακατασκευής και επέκτασης του γηπέδου αλλά και όλης της γειτονιάς που το φιλοξενεί. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο χαρακτήρας του δεν πρόκειται να αλλοιωθεί ποτέ. Και πολύ περισσότερο, δεν θα πάψει ποτέ να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος όχι μόνο της ιστορίας της πόλης αλλά και του ίδιου του ποδοσφαίρου. Όπως άλλωστε και η ίδια η Μπόκα.

ΠΗΓΗ: Esquire.com.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags