Να λοιπόν που τα "πούλμαν" δεν είναι ούτε πανάκεια, ούτε η... ασφαλής και σίγουρη εξήγηση και δικαιολογία όταν κάποιες ομάδες δεν παίζουν καλά και αντιμετωπίζουν προβλήματα με αντιπάλους που παίζουν έτσι.
Ούτε λοιπόν είναι σίγουρο ότι τα "πούλμαν" θα σε γλιτώσουν από το "κακό" όταν τα χρησιμοποιείς, αλλά απ' την άλλη ούτε ξεπερνιούνται τα "πούλμαν" με ανάθεμα, με κατάρες, με βρισιές και με... δημοσιογραφικές κραυγές και αναλύσεις για το πόσο... αντιποδοσφαιρικά είναι και ειδικότερα όταν αυτό γίνεται από κάποιους που μόλις ενάμιση χρόνο πριν... αποθέωναν τον Μπόλονι γιατί έστηνε "πούλμαν" και μάλιστα σαν προπονητής της Παναθηναϊκού κι όχι του Αστέρα, της Λαμίας, της Λάρισας, της Δόξας Δράμας και λοιπά.
Για να ξέρουμε δηλαδή αρχικά για τι πράγμα μιλάμε και με ποιους.
Και για να συνεχίσουμε την κουβέντα από εκεί που την σταματήσαμε, δηλαδή από τη λήξη του αγώνα με τον Αστέρα, μετά την οποία φάγαμε δυο μέρες να συζητάμε για το αν το "πούλμαν" του Αστέρα ήταν η αιτία που δυσκολεύτηκε ο Παναθηναϊκός για να φτάσει στην νίκη και που τελικά μπόρεσε μόνο με πέναλτι να το ξεπεράσει.
"Πούλμαν" και μάλιστα όχι ένα, αλλά... δύο στην σειρά αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός και στην Λαμία.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μιλάμε για... πούλμαν μετά... δρεπανηφόρων ελέω ανοχής του Φωτιά, που μπροστά τους κάποια "σκληρά" μαρκαρίσματα των παικτών του Αστέρα πριν μια εβδομάδα, έμοιαζαν με.... χάδια.
Ποια ήταν η διαφορά ανάμεσα στα δύο παιχνίδια;
Η εξής μια, απλή και λογική διαφορά για όσους ξέρουν και θέλουν να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και δεν... αυτολανσάρονται σαν οι... μοναδικοί Παναθηναϊκάρχες της γης, που δυστυχώς όμως το μόνο που ξέρουν να κάνουν -καθώς με την μπάλα είναι μαλωμένοι εδώ και πολλά χρόνια- είναι να βγάζουν τους εαυτούς τους σε πρώτο πλάνο στην θέση του Γιοβάνοβιτς και των παικτών του και να πηγαίνουν το πράγμα στο μοναδικό μέρος που μπορούν να... αποδώσουν, δηλαδή στο παρασκήνιο, στην... προστασία και γενικότερα στο νταραβέρι.
Στο παιχνίδι με τον Αστέρα ο Παναθηναϊκός ήταν μέτριος έως κακός με τους παίκτες που έπρεπε να βρουν και να δώσουν λύσεις απέναντι σε κλειστές άμυνες όπως οι Παλάσιος και Μπερνάρντ να μην είναι σε καλή μέρα, ενώ στη Λαμία ο Παναθηναϊκός πέταγε φωτιές στο πρώτο ημίχρονο και ειδικά στα πρώτα τριάντα λεπτά, με τους Παλάσιος και Μπερνάρντ να αξιοποιούν εκπληκτικά τους διαδρόμους που άνοιγε συνεχώς ο Ιωαννίδης κι έτσι τα "πούλμαν" της Λαμίας έμοιαζαν με... βεσπάκια που μάλιστα δεν ήξεραν καν προς τα που να πάνε και από που να στρίψουν.
Από κει και πέρα, για τα υπόλοιπα και ειδικά για αυτό το απίστευτο σκηνικό με τους τραυματισμούς, μπορουμε να συζητάμε ώρες και άκρη να μην βγάζουμε.
Η ουσία όμως είναι μία.
Πως διαιτητές σαν τον Φωτιά δεν είναι μόνο ακατάλληλοι και πολλές φορές τόσο προκλητικοί στην συμπεριφορά τους που αυτόματα σε κάνουν να τους αντιμετωπίζεις σαν... ύποπτους ως προς τις προθέσεις τους.
Ταυτόχρονα είναι και τρομερά επικίνδυνοι για την σωματική και όχι μόνο ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών.
Κάτι παραπάνω δεν υπάρχει λόγος να πει κάποιος.
Απλά για κάποιους "φίλους" μου Παναθηναϊκούς που νομίζουν πως φαίνονται ακόμα... πιστότεροι και φανατικότεροι Παναθηναϊκοί όταν προσανατολίζουν μονίμως τις διαμαρτυρίες (δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες δεν έχει σημασία) προς την γνωστή κατεύθυνση του Πειραιά (την οποία φυσικά εσχάτως την... ανακάλυψαν καθώς πριν κάτι χρονάκια θεωρούσαν... μαγκιά την όλη φάση και... αδυναμία του προέδρου τους να είναι τόσο... μάγκας) αν προλαβαίνουν από τις... βαρύγδουπες αναλύσεις και... προβλέψεις τους, ας ρίξουν μια ματιά και στο τι έγινε στο ΑΕΚ- Ατρόμητος, γιατί θα ξυπνήσουν κάποια Δευτέρα ζαλισμένοι από τις κατραπακιές και θα την δουν ξαφνικά μπροστά τους την ιστορία όπως πριν λίγα χρονάκια με τον... ΠΑΟΚ.
Που ήταν.., αδερφός και σύμμαχος στην μάχη για την... εξυγίανση,. αλλά όταν χρειάστηκε, κάτι Κύζες και κάτι άλλοι "¨δικοί του" πέρασαν πριονοκορδέλα τον Παναθηναϊκό που ΚΑΙ τότε... από αλλού το περίμενε και από αλλού του είχε έρθει.