Κάθεσαι σταθερά σε κάποιο σημείο, βλέποντας μπροστά σου μια αμαξοστοιχία και το μόνο που διακρίνεις είναι ανθρώπινες φιγούρες. Περνάνε τόσο φευγαλέα που δεν προλαβαίνεις να μετρήσεις πόσες είναι, ούτε να ξεχωρίσεις πρόσωπα, ηλικίες, χαρακτηριστικά.

Τόσο διαρκεί το πέρασμα του καθενός μας από αυτήν την ζωή, στην ιστορία της ανθρωπότητας ο αριθμός όσων έζησαν, πέθαναν, ξεχάστηκαν, θα γεννηθούν και θα ζήσουν, μέχρι να πεθάνουν κι αυτοί, είναι απροσδιόριστα αμέτρητος.

Η συνέχεια στο inpaok.com