Οι μέρες που έχουν ξημερώσει από την Δευτέρα το βράδυ και μετά, είναι εντελώς άλλες μέρες. Όλα είναι τόσο διαφορετικά, τόσο βαριά, τόσο ζοφερά. Όλα τόσα δύσκολα να τα διυλίσεις και να τα βάλεις στο μυαλό και στην ψυχή. Αλήθεια δεν ξέρω για πόσο όλο αυτό θα κρατήσει. Δεν ξέρω καν αν θα φύγει και ποτέ, έστω και αν δεδομένα η ζωή συνεχίζεται. Πάντα όμως το πως συνεχίζεται είναι το ζήτημα και όχι το εαν.

Προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις και δεν είναι καθόλου εύκολο. Το απόγευμα η οικογένεια, οι φίλοι, οι δικοί του άνθρωποι, αυτοί που τον αισθάνονται ως δικό τους άνθρωπο, θα αποχαιρετίσουν τον Μιχάλη. Δεν θα τον ξαναδούν ποτέ, αλλά θα τον βλέπουν σχεδόν κάθε μέρα. Διότι ο Μιχάλης «έπεσε» παλικαρίσια μπροστά στο σπίτι του, για να «προφυλάξει» το σπίτι του και θα μείνει για πάντα στο σπίτι του.

Η συνέχεια ΕΔΩ

ΑΕΚ