"Τρόμαξαν" με Φορτούνη - Γι’ αυτό δεν ήθελε Αλεξανδρόπουλο ο Γιοβάνοβιτς

Ολυμπιακός: Όπως στον Παναθηναϊκό έτσι και στον Ολυμπιακό, αρκούσε το δεύτερο ημίχρονο και για την ακρίβεια κάποια διαστήματα του, για να κερδίσει στην Τρίπολη. Μάλιστα αυτός, σε σχέση με τους πράσινους, στο φινάλε βρήκε και ένα δεύτερο γκολ και κέρδισε με ακόμη πιο καθαρό σκορ, δηλαδή 2-0.

Η αλήθεια βέβαια για την εικόνα του Ολυμπιακού στο "Θεόδωρος Κολοκοτρώνης" (που οι ερυθρόλευκοι οπαδοί του το μετέτρεψαν σε "Γεώργιος Καραϊσκάκης") αποτυπώνεται πλήρως στο... no Φορτούνης no party!!!

Αυτός κανονικά θα έπρεπε να ήταν ο τίτλος της αναμέτρησης, χωρίς, ειλικρινά, ίχνος βερμπαλισμού!! Δεν θυμάμαι τον Ολυμπιακό, εδώ και χρόνια, να εξαρτάται τόσο πολύ από έναν παίκτη του, όπως ο φετινός από τον υπέροχο και όντως συγκινητικό ενίοτε, ηγέτη του, Κώστα Φορτούνη!!! Είναι καλώς ή κακώς - για μένα στην μεγάλη εικόνα αυτό αποτελεί... θέμα προβληματισμού- ο "ρυθμιστής αποτελέσματος" της ομάδας του!!

Στην Τρίπολη χθες χωρίς το "νούμερο 7" Ολυμπιακός ούτε κυκλοφορία είχε, ούτε κίνηση, ούτε φαντασία, ούτε προσωπικότητα, ούτε "σερβιρίσματα" στον σέντερ φορ του, ούτε παραγωγή φάσεων/ευκαιριών. Μάλιστα με το που μπήκε αλλαγή ο " Φορτού" κι αφού είχε προηγηθεί η είσοδος ως αλλαγή και του Ποντένσε, ο ικανός αντίπαλος κόουτς Ράσταβατς... τρόμαξε (απόδειξη του πόσο εκτιμάει και υπολογίζει τον Φορτούνη, όπως άλλωστε και κορυφαίοι προπονητές παγκοσμίως, βλέπε Γκουαρδιόλα) και τράβηξε πίσω την ομάδα του για να αμυνθεί με δύο ζώνες άμυνα και πολλούς παίκτες στον άξονα.

Κάπως έτσι ο Φορτούνης ανέλαβε πρωτοβουλίες και μέσα σε έξι λεπτά, από την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο, άνοιξε το σκορ για την ομάδα του. Με ένα γκολ που περισσότεροι αιφνιδίασε και λιγότερο εξέθεσε τον τερματοφύλακα Παπαδόπουλο του Αστέρα. Αυτή όμως είναι και μεγάλη διαφορά του Φορτούνη σε σχέση με τους άλλους προβεβλημένους σταρ του Ολυμπιακού (Ποντένσε, Σκαρπα, Σολμπάκεν, Μπιέλ), δηλαδή όταν του αφήνεις την μπάλα στα πόδια ξέρει τι να την κάνει!!

Ο Μαρτίνεθ λόγω το υψηλού βαθμού έντασης άρα και κούρασης που είχε το ματς της Πέμπτης με τη Γουέστ χαμ στο Λονδίνο, αποφάσισε στην Τρίπολη να κατεβάσει μία ενδεκάδα που μεσοεπιθετικά δεν την είχαμε δει ξανά ποτέ. Δηλαδή ένα 4-3-3 με τον Αλεξανδρόπουλο δίπλα στον Χέσε, με το Σκάρπα "δεκάρι", τους Σολμπάκεν & Μπιέλ εξτρέμ και τον Ελ Κααμπί μόνο του στην κορυφή της επίθεσης! Έξω και Φορτούνης και Ποντένσε και Μασούρας και Μαντί Καμαρά!

Το αποτέλεσμα, κάπου φυσιολογικά/δικαιολογημένα, η μπροστινή τετράδα να μην έχουν καμία χημεία, να φανεί η μεγάλη αδυναμία του Αλεξανδρόπουλου στις πάσες είτε κάθετα είτε διαγώνια ( για αυτό τον λόγο και δεν... ξετρελαινόταν μαζί του ο Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό) και ότι ο Ελ Κααμπί απαραιτήτως θέλει παίκτη κοντά του ενώ επιθετικά μπορεί να συνεισφέρει μόνο εκτελεστικά (δεν ειναι πολυδιάστατος όπως ο Ελ Αραμπί). Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός του πρώτο 45λεπτου στην Τρίπολη ήταν... χαμένος, τελείως ασύνδετος , με παίκτες που δεν μπορούν να βρίσκονται καν μεταξύ τους!!!

Ο Σολμπάκεν που αντικαταστάθηκε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου δικαίως, είναι ορισμός αυτό που λέμε... 3Α: άοσμος/άγευστος/άχρωμος και εξελίσσεται σε αντίγραφο του Μπιέλ (υπάρχουν στιγμές μέσα στο ματς που σου φαίνεται πως δεν πολύ ενδιαφέρεται). Ο Σκάρπα που είχε διάθεση αλλά παίζει με το άγχος λες και δίνει σε κάθε ματς...εξετάσεις για να περάσει στο πανεπιστήμιο!!!

Μπορεί ο Φορτούνης να άλλαξε 100% τη μορφή του αγώνα στην Τρίπολη και να χάρισε το τρίποντο στον Ολυμπιακό αλλά πολύ καλός ανασταλτικά ήταν για μία ακόμα φορά ο Ρέτσος και με μεγάλη διάθεση για προσφορά ο Ορτέγκα. Ο Χέσε με τον Αλεξανδρόπουλο δίπλα του και όχι το κλασικό παρτενέρ του, Μαντί Καμαρά για πρώτη φορά έκανε τόσα λάθη μεταβιβάσεις/έδειχνε έξω από τα νερά του.