Απολογισμό της θητείας του Σταύρου Αδαμίδη στη διοίκηση της ΑΕΚ, έκανε ο αντιπρόεδρος εκείνης της περιόδου, Χάρης Κοσμάτος.
Αναλυτικά η συνέντευξή του στο sday.gr
- Το τελευταίο διάστημα προέκυψαν νέα χρέη προς το Δημόσιο και ο κόσμος αναρωτιέται γιατί τα αφήσατε απλήρωτα. Πώς είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να αφεθεί απλήρωτη η δόση για το άρθρο 44;
«Νομίζω πως ήμασταν από τις πιο συνεπείς διοικήσεις σε ό,τι αφορά τις πληρωμές προς το Δημόσιο. Αυτό μπορεί εύκολα να εξακριβωθεί. Γενικά όμως δεν θυμάμαι την ΑΕΚ στη σύγχρονη ιστορία της να μην έχει τέτοιες οφειλές, όπως βέβαια και πολλές άλλες ΠΑΕ ανά τον "μαγικό" κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ηταν προτεραιότητά μας τέτοιου είδους πληρωμές, ιδίως σε μια εποχή που τέτοιες ανειλημμένες οφειλές και ιδίως σχετικά με το άρθρο 44 σήμαιναν μη αδειοδότηση και υποβιβασμό, αλλά και οικονομικό αφανισμό όχι μόνο της ΠΑΕ, αλλά και φυσικών προσώπων. Ο Σταύρος Αδαμίδης, ο Μάκης Κασνακίδης, ο Γιώργος Κωνσταντινίδης, όπως και ο Βασίλης Πουλάκος είχαν κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να επιτύχουν όσο το δυνατόν λιγότερο επίπονους διακανονισμούς για την ΠΑΕ, έτσι ώστε να αποσοβήσουν κάποια βαριά τιμωρία. Πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν, αλλά όταν... στέρεψε η πηγή, τότε δυστυχώς διάφορες πληρωμές, σε πολλά επίπεδα, έμειναν πίσω. Το είδατε άλλωστε και με την τωρινή διοίκηση του κ. Δημητρέλου, που και αυτή προσπαθεί να βρει τρόπους και πηγές εσόδων, έτσι ώστε να ικανοποιήσει τέτοιου είδους πληρωμές, αφού ούτε οι μέτοχοι αλλά ούτε και ο κόσμος δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση για περαιτέρω οικονομική ενίσχυση. Να υπήρχε η οικονομική δυνατότητα, θα καταλάβαινα και την κριτική που μας ασκείται, αλλά με άδεια ταμεία νομίζω ότι είναι υποβολιμαία».
- Ζήσατε τα πράγματα από μέσα ως άμεσος συνεργάτης του Σταύρου Αδαμίδη σε μια κρίσιμη περίοδο για την ΑΕΚ. Τι πιστεύετε ότι δεν πήγε καλά και η ΠΑΕ βρέθηκε τόσο κοντά στη χρεοκοπία;
«Το πρόβλημα, όπως προέκυψε επί των ημερών μας, ήταν ότι δεν υπήρχε η απαιτούμενη ρευστότητα για να καλυφθούν υποχρεώσεις που σε μεγάλο βαθμό κληρονομήσαμε και όχι ότι φορτώσαμε την ομάδα με νέα χρέη, δάνεια κ.λπ. που αδυνατούσαμε να ικανοποιήσουμε. Δυστυχώς, οι οικονομικές συγκυρίες "έσπρωξαν" προς σ' αυτή την κατεύθυνση, εφόσον μειώθηκαν πολύ τα έσοδα από τα εισιτήρια, τις χορηγίες, οι εναπομείναντες μέτοχοι αδυνατούσαν να χρηματοδοτήσουν στον βαθμό που το έκαναν στο παρελθόν και τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν, κυρίως με τα επεισόδια του τελικού, ήταν εξοντωτικά. Επίσης, όλα τα προαναφερθέντα συνέβησαν σε μία εποχή που υπήρξε και κατακόρυφη αύξηση της κρατικής φορολογίας. Οπως είχε αναφέρει επανειλημμένως ο κ. Αδαμίδης, το πρόβλημα ήταν και είναι πρωτίστως ταμειακό. Μεγάλο μεν για τα δεδομένα της εποχής, αλλά όχι σε τέτοια επίπεδα για να αποθαρρύνει επίδοξους επενδυτές σε σχέση με το μέγεθος και την προοπτική της ομάδας».
- Γιατί, λοιπόν, δεν κοιτάξατε να ανεβάσετε τα έσοδα με μια στοχευμένη και ελεγχόμενη πώληση παικτών που θα μετρίαζε το πρόβλημα; Κατηγορηθήκατε ότι αφήσατε παίκτες ελεύθερους χωρίς να εισπράξετε αντίτιμο, όπως συνέβη με τον Τζεμπούρ. Μόνο από τον Σκόκο έλαβε η ΠΑΕ κάποια χρήματα.
«Επρεπε σε πολλές περιπτώσεις να κινηθούμε άμεσα, εφόσον πολλά συμβόλαια που κληρονομήσαμε "έτρεχαν" χωρίς να υπάρχουν οι δυνατότητες να τα καλύψουμε επαρκώς. Στους περισσότερους παίκτες που έφυγαν είχαμε εξετάσει σε βάθος την πιθανή πώλησή τους, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε πρόταση που να ήταν πιο προσοδοφόρα από την άμεση λύση των συμβολαίων τους. Η ομάδα δεν άντεχε τόσους παίκτες στο ρόστερ της μέχρι να βρεθεί κάποιος να τους αγοράσει. Στο θέμα του Τζεμπούρ, που έχουμε κατηγορηθεί πολλάκις και είδαμε τους εαυτούς μας να συμμετέχουν σε σενάρια συνωμοσίας επιπέδου ελληνικής ταινίας του '60, είχαμε άλλες ιδιαιτερότητες, τις οποίες έχει αναφέρει ο κ. Αδαμίδης στο παρελθόν. Εύχομαι κάποτε να επιβεβαιώσουν κάποιοι παρόντες των γεγονότων τι πραγματικά συνέβη, διότι ακόμα δεν φαίνεται να υπάρχει αυτή η διάθεση. Η απόφαση απομάκρυνσης του παίκτη ήταν συλλογική και πάρθηκε με γνώμονα την ιδιοσυγκρασία του. Κι αυτή ήταν που οδήγησε σε παραίτηση τον μάνατζέρ του, στο άκουσμα της άμεσης μεταγραφής του στον Ολυμπιακό, χωρίς να έχει ενημερωθεί εκ των προτέρων».
- Τι απαντάτε σε όσους κατηγορούν τη διοίκησή σας ότι «μίκρυνε» την ομάδα;
«Το "μίκρυνε" είναι ένας όρος αόριστος και κενός που κάνει εφέ. Δηλαδή μικρύναμε την ομάδα, όπως αφήνεται να εννοηθεί, με την έλευση των Γκούντγιονσεν, Ντιόπ ή του Βάργκας; Μίκρυνε η ομάδα πρόπερσι με την επιστροφή του Δέλλα και του "Λύμπε"; Μίκρυνε με τους Μίτσελ, Ματέος, Κάλα και Χοσέ Κάρλος; Η ομάδα είναι απαξιωμένη έχοντας στις τάξεις της τόσους ταλαντούχους Ελληνες; Το ότι η ομάδα "παραπατάει" αγωνιστικά για μένα έχει να κάνει βασικά με το ψυχολογικό κομμάτι και όχι με την έλλειψη πρωτογενούς ταλέντου. Τέτοιες κριτικές είναι στα όρια του φτηνού εντυπωσιασμού από διάφορους που δεν βλέπουν, σκοπίμως ή μη, την πραγματικότητα κατάματα. Ολες οι κινήσεις έγιναν σε συνάρτηση με τις τότε οικονομικές μας δυνατότητες. Είναι σαν όλοι αυτοί που μας κατηγορούν να ζητούν σήμερα η Ελλάδα να διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες!».
- Νιώθετε, δηλαδή, δικαιωμένοι με το σκληρό πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόσατε;
«Οταν αναλάβαμε τον Μάρτιο του 2010, και ως οφείλαμε, ενημερώσαμε τον κόσμο για μια αναγκαία πολιτική λιτότητας, όσο δυσάρεστη κι αν ήταν αυτή. Θα θυμάστε βέβαια τα διάφορα συλλαλητήρια, τις φασαρίες και τους πύρινους λόγους διαφόρων που δεν είχαν συνειδητοποιήσει το "τσουνάμι" που ερχόταν. Κοιτάξτε γύρω σας παγκοσμίως και δείτε πόσοι Κολοσσοί έχουν καταρρεύσει, είτε διότι έπαιρναν τεράστια ρίσκα είτε διότι δεν είχαν προβλέψει το μέγεθος της κρίσης και δεν είχαν διαμορφώσει επαρκώς τις άμυνές τους. Νόμιζαν ότι θα υφίσταντο για πάντα, ανεξαρτήτως συγκυριών. Εκεί εστιάζεται το λάθος. Πολλοί πιστεύουν ότι η ΑΕΚ έχει το δικαίωμα να υφίσταται. Εγώ πιστεύω ότι η ΑΕΚ έχει την υποχρέωση να υφίσταται και γι' αυτό έπρεπε να τη θωρακίσουμε στο μέτρο του δυνατού για να αντισταθεί όσο πιο πολύ γινόταν στις δυνάμεις της αγοράς. Αναγκαστήκαμε δυστυχώς να προβούμε σε μειώσεις συμβολαίων, σε αποχωρήσεις παικτών, κυρίως αυτών με δυσβάσταχτα συμβόλαια, και παράλληλα να εφαρμόσουμε μια πολιτική ελληνοποίησης, είτε από τις ακαδημίες είτε από αλλού, έτσι ώστε να μπουν οι ρίζες μιας μελλοντικής αναγέννησης. Αυτό που αναγκάζονται να κάνουν αρκετές ομάδες σήμερα ήταν ανάθεμα όταν το εφαρμόσαμε εμείς πρώτοι».
- Επί των ημερών σας σημειώθηκαν μεγάλες καθυστερήσεις στις πληρωμές των παικτών. Γιατί συνέβη αυτό;
«Σίγουρα δεν φανήκαμε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας όχι μόνο προς τους παίκτες, αλλά και στο προσωπικό της ΠΑΕ. Αυτό συνέβη λόγω καταστάσεων και έχουμε ζητήσει επανειλημμένως συγγνώμη από όλους. Δυστυχώς, όμως, κάποιοι που τρέφονται από τα τραύματα της ΑΕΚ διόγκωναν καθημερινώς το πρόβλημα, ένα πρόβλημα υπαρκτό στις περισσότερες ομάδες της Σούπερ Λίγκας, αλλά για αυτές σκοπίμως το αποσιωπούσαν. Αυτή η στάση είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα αρρωστημένο κλίμα, με τα γνωστά αποτελέσματα αποσταθεροποίησης και έλλειψης αυτοσυγκέντρωσης στον αγωνιστικό τομέα. Οι παίκτες γνώριζαν και αποδεικνύαμε εμπράκτως ότι είχαν προτεραιότητα σε όσα χρήματα μπορούσαν να διατεθούν. Εάν αμφισβητείται αυτό, είναι μη έντιμο και άδικο. Μόνο να σας θυμίσω ότι το τελευταίο τρίμηνο πριν από την αποχώρησή μας είχαν μοιραστεί στους παίκτες πάνω από 1 εκατ. ευρώ, που λίγοι γνωρίζουν, διότι δεν "παίχτηκε" τόσο πολύ από τα Μέσα, ίσως διότι χαλούσε τη λεζάντα "απλήρωτοι παίκτες". Το λυπηρό είναι πως πολλοί τότε προσπαθούσαν να επηρεάσουν τους παίκτες αρνητικά εναντίον της διοίκησης και στην τελική έκαναν κακό όχι σε εμάς, αλλά στην ομάδα γενικότερα».
- Βλέπετε γενικά το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα να συρρικνώνεται; Πώς μπορεί να αντέξει στην κρίση;
«Το ελληνικό ποδόσφαιρο οδεύει τάχιστα προς αυτό το στάτους κβο. Συμβόλαια άνω των 600-700 χιλιάδων ευρώ δύσκολα θα μπορούν να καλυφθούν από οποιαδήποτε ομάδα, πλην ίσως του Ολυμπιακού. Μέσος όρος θα είναι τα συμβόλαια των 200-300 χιλιάδων ευρώ, αν θέλουμε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα να έχει μέλλον, να αποκτήσει ενδιαφέρον και να γίνει πιο ανταγωνιστικό. Εάν δεν συμβεί αυτό, τότε θα πρέπει να εξεταστεί μια αναδιάταξη του πρωταθλήματος με πλέι οφ που να αναδεικνύουν πρωταθλητή ή ακόμα και αναδιανομή μέρους των εσόδων του Τσάμπιονς Λιγκ, εάν μία ομάδα βγαίνει πάνω από δύο ή τρεις συνεχείς φορές στους ομίλους της διοργάνωσης».
- Στην τελευταία δήλωσή του ο Σταύρος Αδαμίδης δέχτηκε ότι έκανε λάθη χωρίς σκοπιμότητα. Ποια λάθη εσείς αναγνωρίζετε;
«Oταν είσαι οικονομικά εξαρτημένος, εξαντλημένος και μετέωρος και καλείσαι να πάρεις αποφάσεις με γνώμονα όχι μόνο την ανταγωνιστικότητα, αλλά και τη βιωσιμότητα της ομάδας, με το σύμπαν να... διαλύεται γύρω σου, τότε μοιραία κάποιες κινήσεις σου θα αποβούν λανθασμένες. Οποιες αποφάσεις, πάντως, πάρθηκαν τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε εξωαγωνιστικό επίπεδο πάρθηκαν με γνώμονα τη βιωσιμότητα της ΑΕΚ, όσο κι αν θεωρήθηκαν "αντιλαϊκές". Προτεραιότητά μας ήταν η επιβίωση της ομάδας με το μικρότερο δυνατό αντίκτυπο στο αγωνιστικό κομμάτι. Εκεί ίσως να μπορούσαμε να είχαμε ένα διαφορετικό, ίσως και καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά κατόπιν εορτής εύκολα κρίνεις. Σε προσωπικό επίπεδο, όμως, πιστεύω ότι ο πρόεδρος -και λόγω ίσως μη εμπειρίας- έκανε λάθος δείχνοντας μεγάλη εμπιστοσύνη σε κάποιους που προσκολλήθηκαν δίπλα του και τη στιγμή που... μύρισαν αίμα και οι μέρες του στην ομάδα έδειχναν μετρημένες, εν μία νυκτί γύρισαν να τον κατασπαράξουν».
- Tι καλό θεωρείτε ότι έγινε κατά τη θητεία σας;
«Οριοθετήσαμε τις οικονομικές αντοχές της ομάδας, μέχρι βέβαια τη στιγμή που μείναμε από "καύσιμα". Μπήκε ένα τέλος στη σπατάλη και στην ασυδοσία, η ομάδα απέκτησε φωνή στα κέντρα αποφάσεων, έπαψε να είναι έρμαιο διαφόρων τυχάρπαστων. Αγωνιστικά, δώσαμε την ευκαιρία σε πολλά νέα παιδιά να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους παίζοντας για την ΑΕΚ. Mέχρι πρόσφατα η ΑΕΚ έπαιζε με έναν-δυο Ελληνες στη βασική ενδεκάδα, ενώ τώρα τη βλέπουμε να απαρτίζεται βασικά από Ελληνες παίκτες. Αυτή η "μικρή" ομάδα, βέβαια, ήταν που σήκωσε το Κύπελλο πέρυσι, προς μεγάλη μάλλον απογοήτευση διαφόρων αυτοπροσδιοριζόμενων "Ηρακλειδών του στέμματος", πολέμιων της διοίκησής μας. Επίσης, νομίζω πως πρέπει να θεωρείται επιτυχία η επανεκκίνηση του θέματος του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, που όπως φαίνεται μπαίνει σιγά σιγά σε τροχιά, όπως και η αρωγή μας και του κ. Αδαμίδη προσωπικά στις επίπονες προσπάθειες του νυν αντιπροέδρου κ. Οικονομόπουλου που με μεγάλο κόστος, προσωπικό και όχι μόνο, δείχνει να ξετυλίγει το κουβάρι της υπόθεσης Ψωμιάδη. Επίσης θεωρώ επιτυχία τη συνεισφορά μας στο άνοιγμα των Supporters στο ευρύ κοινό και στην δημιουργία του πρώτου ουσιώδους οχήματος λαϊκής βάσης στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας».
- Θεωρείτε επιτυχημένο το εγχείρημα των Supporters;
«Εξαρτάται πώς το βλέπει κάποιος. Αν δούμε ότι οι Supporters ιδρύθηκαν το 2007 με πρωτοβουλία του Ντέμη Νικολαΐδη και το αποτελούσαν 20 εύπορα άτομα, ενώ σήμερα έχει πάνω από 1.000 εγγεγραμμένα μέλη ανεξαρτήτως οικονομικού βεληνεκούς, τότε η απάντηση είναι ναι. Αν από την άλλη πάρεις σαν παραδοχή ότι το άνοιγμα στον κόσμο ήταν για να προσελκύσει 50.000 ΑΕΚτζήδες που με την όποια συνδρομή τους θα παρείχαν μια οικονομική ανάσα στην ομάδα, τότε σίγουρα όχι. Οι Supporters θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν ένας ανεξάρτητος πνεύμονας για την υγεία της ομάδας, αν δεν είχαν δεχτεί αυτόν τον ανελέητο πόλεμο από μερίδα του Τύπου, που είχε σαν αποτέλεσμα να μην αγκαλιαστούν όσο θα έπρεπε από τον κόσμο».
- Ο κόσμος, ωστόσο, δεν έχει τη δυνατότητα ή τη διάθεση να στηρίξει την ΑΕΚ με αυτές τις συνθήκες.
«Μέχρι ενός σημείου αυτό είναι κατανοητό, αλλά πρέπει όμως να έχει και επίγνωση τι σημαίνει για τα ταμεία της ομάδας αυτή η αποχή. Πάντως, γενικά δεν υπάρχει διάθεση για μαζική συμμετοχή στα κοινά της ομάδας, ανεξαρτήτως από τα λεχθέντα κατά καιρούς από διαφόρους για άνοιγμα στην κοινωνία, "η ΑΕΚ στον λαό της" κ.λπ. Αυτά είναι για λαϊκή κατανάλωση. Με 5.000 κόσμο στο γήπεδο ή με διαρκείας κάτω από 15.000-20.000, η ΑΕΚ δεν πάει πουθενά. Γι' αυτό οι Supporters πρέπει να στηριχτούν ώστε να βοηθήσουν την ομάδα στις διάφορες εκκλήσεις για χρηματοδότηση που θα προκύψουν. Μην ξεχνάτε, οι Supporters δεν είναι ένα ή δύο άτομα, όπως αφελώς "προπαγανδίζουν" διάφορα Μέσα. Οι Supporters είναι 1.000 άτομα σήμερα και εύχομαι πολύ περισσότερα αύριο, που κατά το δοκούν θα μπορέσουν να βοηθήσουν την ομάδα οικονομικά. Η εποχή των κουβαρντάδων προέδρων που σήκωναν την ομάδα στην πλάτη τους θα εξαφανιστεί. Εάν οι ομάδες αποτύχουν στο να είναι αυτάρκεις και μέχρι ενός σημείου αυτοχρηματοδοτούμενες, τότε σιγά σιγά θα εξαφανιστούν, όπως οι... δεινόσαυροι».
- Η επενδυτολογία που αναπτύχθηκε τους τελευταίους μήνες δεν πιστεύετε ότι αποσυντόνισε την ομάδα;
«Είχαμε υποχρέωση ως διοίκηση να εξετάσουμε τις όποιες κρούσεις δεχόμασταν. Ποτέ δεν δώσαμε φρούδες ελπίδες για πιθανή ευτυχή κατάληξη οποιονδήποτε διαπραγματεύσεων. Ποτέ δεν μιλήσαμε για άμεσες λύσεις και ποτέ δεν βγάζαμε ονόματα στη φόρα για εντυπωσιασμό ή παραπλάνηση. Το να διαρρέεις ονόματα πιθανών επενδυτών με κίνδυνο να τους εκθέσεις δεν γίνεται ούτε από πρωτοετείς φοιτητές του management. Αντιθέτως, ήμασταν πάρα πολύ επιφυλακτικοί με όποια κρούση δεχόμασταν, ιδίως όταν επρόκειτο για άγνωστες οντότητες. Τέτοιες κατηγορίες ήταν αστείες, εάν όχι σκόπιμες. Γράφτηκαν πράγματα για απίθανα ονόματα και εταιρείες, από το Κατάρ, το Ισραήλ κ.λπ., που ποτέ δεν είχαμε οποιαδήποτε επαφή, με αποτέλεσμα να αποσυντονιστεί περαιτέρω η ομάδα. Εάν θυμάστε, αυτό που κάναμε συστηματικά ήταν ότι συνεχώς κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου και κάναμε επανειλημμένως εκκλήσεις τόσο στους μετόχους, όσο και σε άλλους εύπορους ΑΕΚτζήδες να βοηθήσουν. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να προσελκύσουμε νέους επενδυτές, αλλά δυστυχώς το κλίμα στην Ελλάδα, η φερεγγυότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου και η "απαιτούμενη" συνιδιοκτησία των κεφαλαίων τους με φωνασκούντες συνδέσμους αμφιβόλου ουσίας, είναι αποκρουστικά για πολλούς. Κάποια στιγμή όμως αυτή η ονοματολαγνεία από μεριά του Τύπου και το εμπόριο ελπίδας στα πρωτοσέλιδα πρέπει να σταματήσουν όχι μόνο διότι εκθέτουν τους ίδιους, αλλά διότι βλάπτουν την ομάδα».
- Κατηγορηθήκατε, βεβαίως, πως σκόπιμα διαρρέατε ονόματα δήθεν επενδυτών για να «κερδίσετε χρόνο» στην ΠΑΕ. Τι απαντάτε;
«Αυτό ήταν από τα πιο κωμικά και ρηχά επιχειρήματα που έχω ακούσει. Οποιος τα υποστηρίζει καταδεικνύει ένα χαμηλότατο επίπεδο αντιληπτικής ικανότητας, κρίσης και ανάλυσης δεδομένων. Δυστυχώς η ΑΕΚ έχει εκθρέψει πολλούς τέτοιους "ειδήμονες" που φιλοδοξούν να έχουν υπόλογες τις όποιες διοικήσεις. Να κερδίσουμε χρόνο γιατί; Για να μείνουμε σε μια ΠΑΕ με χίλια προβλήματα που αιμορραγούσε από παντού; Με την αδειοδότηση στον αέρα και το ρίσκο τότε του υποβιβασμού; Μια ΑΕΚ με τους παίκτες να παρακινούνται από τον Τύπο για αντάρτικο; Μιας ΑΕΚ των άδειων κερκίδων; Να κερδίσουμε χρόνο για να κρατάμε περισσότερο την "καυτή πατάτα" στα χέρια μας;
Πιστεύετε ότι "κερδίζοντας χρόνο" τη συγκεκριμένη στιγμή ήταν προς όφελός μας; Ο κ. Αδαμίδης τι είχε να κερδίσει μένοντας και έχοντας τόσα εκατομμύρια στην πλάτη του με μηδαμινά έσοδα στα ταμεία; Αντιθέτως, όσο πιο γρήγορα έφευγε τόσο καλύτερα για τον ίδιο. Εάν θέλαμε να ήμασταν χαλαροί, θα φεύγαμε άμεσα μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου. Βέβαια, τότε όλοι αυτοί θα μας κατηγορούσαν ότι... πηδήξαμε από το καράβι, θα έλεγαν πως μόνο η δόξα μας ενδιέφερε και ότι αφήσαμε την ομάδα ακυβέρνητη. Η μεμψιμοιρία, η ζήλια και η καχυποψία της... βαλκανικής νοοτροπίας στο έπακρο».
- Τι έγινε πραγματικά μ' αυτό το σίριαλ των παραιτήσεων;
«Κανένα σίριαλ δεν έγινε. Ετσι το παρουσίαζαν ορισμένοι για να μειώσουν και να αποδυναμώσουν την τότε διοίκηση Αδαμίδη. Νόμιζαν αφελώς πως αν φεύγαμε, θα παρακινούσαμε τους νυν και πρώην μετόχους να χρηματοδοτήσουν την ομάδα. Το είδατε και τελευταία πως τέτοια διάθεση δεν υπάρχει. Απλά ήταν κάτι που "πούλησε". Εμείς ως Δ.Σ. υποβάλαμε τον Οκτώβριο του 2011 τις παραιτήσεις μας στον Νίκο Νοτιά, ως τον τελευταίο εναπομείναντα μεγαλομέτοχο. Κι αυτό διότι είδαμε πως δεν υπήρχε διάθεση από τον ίδιο να χρηματοδοτήσει περαιτέρω την ομάδα. Ο κ. Νοτιάς μας ζήτησε να κάνουμε υπομονή μέχρι να ξεκαθαρίσει το θέμα της Petit Chateau και κάτι άλλων προτάσεων που ίσως να προέκυπταν. Δεν υπήρχε τότε καμία διάδοχη κατάσταση για να αναλάβει άμεσα τα ηνία. Η εναλλακτική ήταν στην καλύτερη περίπτωση το Πρωτοδικείο.
Δυστυχώς όμως καμιά από τις παραπάνω προτάσεις δεν ευδοκίμησε, και έτσι πριν από τη γενική συνέλευση της 2ας Δεκεμβρίου 2011 προτείναμε στον κ. Νοτιά να αναλάβει αυτός την προεδρία, έστω και μεταβατικά, για να τρέξει την καινούργια πρόταση που μόλις είχε προκύψει μέσω του κ. Βλάχου. Αν και στην αρχή ήταν ενδοτικός, στο τέλος την απέρριψε μετά βδελυγμίας, με το σκεπτικό ότι δεν είχε καθόλου χρόνο να ασχοληθεί, ζώντας στις ΗΠΑ. Του αντιπροτείναμε την παραμονή του Σταύρου Αδαμίδη ως γενικού διευθυντή, έτσι ώστε να κρατήσει το δικαίωμα υπογραφής και ο ρόλος του κ. Νοτιά ως προέδρου να ήταν πιο "εικονικός" αλλά συνάμα ενωτικός. Ούτε αυτή η πρόταση τον ικανοποίησε.
Μας παρακάλεσε να παραμείνουμε μέχρι να υπάρξει κάποια κατάληξη με τον ενδιαφερόμενο του κ. Βλάχου. Ο Σταύρος Αδαμίδης, ο Μάκης Κασνακίδης κι εγώ αποφασίσαμε να μείνουμε για να εξαντλήσουμε μέχρι τέλους την πρόταση του κ. Τζουμπλάντ, που τότε ακόμα έδειχνε ζεστός για μια τέτοια επένδυση, και με την προϋπόθεση βέβαια ότι στο ενδιάμεσο ο κ. Νοτιάς θα συνεισέφερε οικονομικά για να καταβληθούν ορισμένες οφειλές, πληρωμές κ.λπ. Ετσι, στις 2 Δεκεμβρίου η Γ.Σ. ενέκρινε νέο Δ.Σ. περιορισμένης διάρκειας και με πολλά νέα μέλη, με τη λήξη της οποίας και με τη μη εξέλιξη της πρότασης Τζουμπλάντ, ο κ. Αδαμίδης κι εγώ αποχωρήσαμε από τα διοικητικά της ΠΑΕ».
- Πώς θα κρίνατε εσείς τη θητεία σας, σε ένα σύντομο απολογισμό;
«Με τα μέσα που διαθέταμε, στη συγκυρία που αναλάβαμε, λαμβάνοντας υπόψη ότι κανείς από εμάς δεν είχε ασχοληθεί "επαγγελματικά-παραγοντικά" με το ποδόσφαιρο και το ότι η ομάδα κατάφερε ενάντια στο κατεστημένο να πάρει πανάξια ένα Κύπελλο, πιστεύω πως πρέπει να θεωρείται αξιοπρεπής. Κοιτάζοντας πίσω, σίγουρα θα θέλαμε να κάνουμε διαφορετικά κάποια πράγματα, αλλά γενικά κάναμε ό,τι καλύτερο περνούσε από το χέρι μας. Μακάρι να υπήρχε κάποιος που να έβγαινε μπροστά και να πήγαινε την ομάδα σε άλλο επίπεδο, αλλά δυστυχώς, τουλάχιστον επί των ημερών μας, κάτι τέτοιο δεν υπήρχε. Κανείς από εμάς δεν είχε φιλοδοξίες παραγοντισμού και γ' αυτό συνεχίσαμε τις επαγγελματικές μας δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της θητείας μας. Στην ΑΕΚ "εργαζόμασταν" αμισθί, πλην του προέδρου που εισέπραττε μισθό από την ΠΑΕ περίπου 1.000 ευρώ μηνιαίως».
- Είστε υπέρ ενός μοντέλου διοίκησης με τεχνοκράτες;
«Αναμφισβήτητα, ιδίως με την επικείμενη εφαρμογή του financial fair play πρέπει οι διοικήσεις να κινούνται αυστηρά με τεχνοκρατικά κριτήρια. Ενα πάντρεμα τεχνοκρατών, πλαισιωμένων από συγκεκριμένους παλαίμαχους για να τους κατευθύνουν στα αμιγώς ποδοσφαιρικά θέματα, νομίζω ότι θα ήταν το ιδανικό. Το μοντέλο του κλασικού προέδρου-αφέντη που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα είναι καταδικασμένο. Το αρρωστημένο φαινόμενο ανταγωνισμού μεταξύ ομάδων για το ποιος από τους προέδρους τους είναι πιο πλούσιος πρέπει να παραμείνει στις αυλές των δημοτικών σχολείων και με σωστή διαπαιδαγώγηση να εκλείψει και από εκεί».
- Νιώσατε ότι δεν είχατε την απαραίτητη οικονομική στήριξη από τους μετόχους που σας όρισαν στη διοίκηση; Νιώσατε πικρία;
«Η όποια πικρία εστιάζεται στο ότι αυτή η ελλειμματική και ενίοτε αποσπασματική στήριξη σε ένα κομβικό σταυροδρόμι για την ομάδα δεν παρείχε την απαραίτητη ασφάλεια, έτσι ώστε η ομάδα να παραμείνει ανταγωνιστική, εντός και εκτός γηπέδων. Είμαι πεπεισμένος πως αν υπήρχε μια σταθερή ροή κεφαλαίων, έστω και περιορισμένων, θα μας επέτρεπε να εφαρμόσουμε ίσως ένα πιο ολοκληρωμένο πλάνο, και οι παίκτες θα ήταν περισσότερο συγκεντρωμένοι στα αμιγώς ποδοσφαιρικά τους καθήκοντα. Από τα τελευταία γεγονότα, όπως τα βίωσε και η διοίκηση του κ. Δημητρέλου, πάντως, δεν εισέπραξα μια αλλαγή κλίματος στη διάθεση των πρώην και νυν μετόχων για περαιτέρω οικονομική στήριξη.
Εν μέρει είναι κατανοητό, αφού οι περισσότεροι μπήκαν στη μετοχική σύνθεση της ομάδας με σκοπό να συνεισφέρουν μερικώς και κατέληξαν να έχουν... δωρίσει πολλαπλάσια των αρχικών τους προβλέψεων. Το ιδανικότερο για μένα θα ήταν -και το είχα αναφέρει πολλές φορές στον κ. Νοτιά- να γινόταν μια τελευταία υπέρβαση, όσο επίπονη κι αν ήταν, ώστε να επιδιώξει η ομάδα με αξιώσεις την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ -μιας και ο Παναθηναϊκός έδειχνε σημάδια κορεσμού από την αρχή της σεζόν-, με αντίτιμο τα μεγάλα οικονομικά οφέλη που θα εισέπραττε με μια πιθανή είσοδο στους ομίλους. Ηταν ένα ρίσκο που εάν πετύχαινε, θα έδινε άλλη πνοή στην οικονομική πραγματικότητα της ομάδας και ίσως επέτρεπε και κάποια μορφή μερίσματος στους όποιους χρηματοδότες».
- Ησασταν ο συνδετικός κρίκος της διοίκησης με τον κ. Νοτιά. Πώς ζήσατε τις συνομιλίες μαζί του, στην προσπάθειά σας να τον πείσετε να συνεχίσει τη χρηματοδότηση;
«Τον κ. Νοτιά τον γνώρισα με την ανάληψη της διοίκησης, μετά το φιάσκο Κοζώνη. Eπειδή για επαγγελματικούς λόγους βρίσκομαι συχνά στη Νέα Υόρκη, βρέθηκα εγώ να είμαι αυτός που είχε τις πιο πολλές κατ' ιδίαν επαφές μαζί του. Σίγουρα, οι συνομιλίες ήταν επίπονες, με την έννοια ότι έβλεπα απέναντί μου έναν άνθρωπο που έχει προσφέρει πολλά στην ομάδα να θέλει να βοηθήσει, αλλά να αδυνατεί να το πράξει μόνος του. Ετσι, κάθε φορά έμπαινα στην ψυχοφθόρα διαδικασία να τον πείσω να συνεχίσει να βοηθά και προς τιμήν του τις περισσότερες φορές το έκανε, στον βαθμό βέβαια που του επέτρεπαν οι δυνατότητές του, αλλά δυστυχώς όμως όχι στον βαθμό που χρειαζόταν η ομάδα».
- Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή σας ως αντιπρόεδρος της ΑΕΚ αυτά τα δύο χρόνια;
«Σίγουρα η πιο έντονη ήταν όταν κληθήκαμε να επιλέξουμε τον αντικαταστάτη του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Απίστευτα ψυχοφθόρα διαδικασία, ξέροντας τη βαρύτητα της όποιας απόφασης για το παρόν και το μέλλον της ομάδας. Η πιο ντροπιαστική ήταν τα επεισόδια στον τελικό και τα γεγονότα με τα ταξί, που αηδίασα με την κακία και την εκδικητικότητα ορισμένων "οπαδών". Σκέφτηκα ότι δεν αξίζει κανείς να ασχολείται με το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, όταν επικρατούν τέτοια αρρωστημένα φαινόμενα και ο κάθε "κουκουλοφόρος" ή μη δρα ανενόχλητος χωρίς να τιμωρείται. Βέβαια τα πλαίσια του τριτοκοσμικού, κορεσμένου και ανύπαρκτου κράτους που ζούμε εκτρέφουν τέτοιες συμπεριφορές. Οσον αφορά την καλύτερη και χειρότερη στιγμή, ήταν και οι δύο στο ίδιο παιχνίδι. Εφιαλτικά συναισθήματα μέχρι το... 97' στον προημιτελικό με τον Παναθηναϊκό και σε έκσταση δευτερόλεπτα μετά. Ακόμα και τώρα βλέποντας τον Μίτσελ σε επανάληψη μου δημιουργείται άγχος για το αν θα μπει η μπάλα στα δίχτυα ή όχι!».
- Ο επίλογος δικός σας...
«Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους με τον καλό τους λόγο ή ακόμα και με την εποικοδομητική τους κριτική βοήθησαν όχι μόνο εμένα, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. επί προεδρίας Αδαμίδη, στο να γίνουμε καλύτεροι σε ένα δύσκολο έργο που μας ζητήθηκε να αναλάβουμε, χωρίς βέβαια να το γνωρίζουμε. Δεν ξέρω εάν το πετύχαμε και κατά πόσο θα μπορούσαμε να ήμασταν καλύτεροι, αλλά σίγουρα προσπαθήσαμε».
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις