«Στο σπιτικό μας, ο Αϊ-Βασίλης είμαι εγώ», απάντησε γελώντας ο Γιάννης. «Βγήκαμε με τα αδέλφια και τους γονείς μου στα μαγαζιά και τους είπα να διαλέξουν όποιο δώρο θέλουν. Μου κόστισε κάτι παραπάνω, αλλά δεν πειράζει. Αυτή είναι πλέον η ζωή μας».

Αυτή είναι, πλέον, η ζωή τους. Μία ζωή, σαν παραμύθι.

Την Πρωτοχρονιά του 2013, οι Αντετοκούνμπο δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Ζούσαν έξι άτομα σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα της Αθήνας, μετανάστες χωρίς χαρτιά και χωρίς πατρίδα. Εξασφάλιζαν τα προς το ζην, όποτε πήγαιναν καλά οι «δουλειές», πουλώντας μπιχλιμπίδια στους δρόμους υπό τον δίδυμο τρόμο της Αστυνομίας και της Χρυσής Αυγής. Τα δύο μεγάλα αδέλφια έπαιζαν μπάσκετ στην Α2, αλλά το μεροκάματο ήταν υποτυπώδες, ίσα- ίσα για να διώχνει την πείνα.

Ώσπου, η φήμη για το χάρισμα του 17χρονου Γιάννη ξεπέρασε τα στενά όρια της γειτονιάς. Πριν καλά καλά ξυπνήσουν οι απορροφημένες από τις εμφύλιες εχθροπραξίες μεγάλες ελληνικές ομάδες, έσπευσε η ισπανική Σαραγόσα να αρπάξει την υπογραφή του μικρού. Αλλά οι Αμερικανοί επισκέπτες από το ΝΒΑ δεν σκόπευαν να ηττηθούν αμαχητί στην κούρσα.
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έγινε μήλον της έριδος ανάμεσα σε αρκετές ομάδες, άκουσε το όνομά του στο ντραφτ, αλλά πήγε στις ΗΠΑ άγνωστος μεταξύ αγνώστων, με μοναδικά εφόδια το πηγαίο του ταλέντο, την εργατικότητα και το πηγμένο του μυαλό.

Οσα κέρδισε στους 18 μήνες που ακολούθησαν τα κέρδισε μόνος του, με το σπαθί του. Αλλοι στη θέση του κατέρρευσαν υπό το βάρος των προσδοκιών ή έπιασαν τον παπά από τα αποτέτοια και το’ριξαν στο σορολόπ. Μαθημένος στη βιοπάλη και ώριμος πέρα από την ηλικία του, ο Γιάννης μας σήκωσε τα μανίκια και βάλθηκε να δουλεύει σαν σκυλί, με αντάξιο παρτενέρ τον μεγάλο αδελφό του, τον Θανάση, που ξεκίνησε να χτίζει ξέγνοιαστος το δικό του επαγγελματικό μέλλον.

Μόλις τακτοποιήθηκαν τα διαδικαστικά, κατέφτασε στην Αμερική η υπόλοιπη οικογένεια. Ακόμη και τα στούντιο του Χόλιγουντ θα απέρριπταν ως υπερβολικά ευφάνταστο το σενάριο που ζει στο πετσί της η φαμίλια Αντετοκούνμπο από τη μακρινή Νιγηρία. Κάθε πρωί, ο Γιάννης, τα αδέλφια και οι γονείς τους φοβούνται μήπως ξυπνήσουν απότομα από κάποιο γλυκό όνειρο και επιστρέψει νηστική στα στενόχωρα καταγώγια και στους αφιλόξενους δρόμους της Αθήνας.

«Μία δόση Γιάννη την ημέρα φέρνει στα χείλη χαμόγελο», έγραψε ο διάσημος Ντέιβιντ Ολντριτζ στο NBA.com. Οχι μόνο των Αμερικανών τα χείλη, αλλά και των Ελλήνων, όσων τουλάχιστον έχουν αποτινάξει τις φυλετικές διακρίσεις και την ξενοφοβία.

Κατά την ταπεινή γνώμη μου, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν το πρόσωπο της χρονιάς για το 2014. Κολύμπησε ενάντια στο κύμα, έφτιαξε τη ζωή του κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, έδειξε τον δρόμο στους μεμψίμοιρους και έγινε το σύμβολο μίας άλλης Ελλάδας, ικανής να σηκώσει κεφάλι, να συντρίψει την κακομοιριά, να σκορπίσει αισιοδοξία σε εαυτήν και αλλήλους, να αποδεχθεί τη διαφορετικότητα. Μακάρι να είχαμε κι άλλους σαν αυτόν.

Πηγή: sday.gr

Αντετοκούνμπο Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS