Σαν να πέρασαν αιώνες από τότε

Πέρασαν κιόλας σαράντα χρόνια. Μια ενδεκάδα Ελληνόπουλα πέρασαν στην αιωνιότητα. Τους είχε κάνει να πιστέψουν ο τεράστιος «καλπάζων συνταγματάρχης» Πούσκας ότι είναι ανίκητοι. Εκπρόσωποι μιας Ελλάδας φτωχής αλλά περήφανης.

Γράφει ο Στράτος Σεφτελής...

Είχαν πίσω τους ένα ποδόσφαιρο μικρό σε μέγεθος και πόρους, αλλά αξιοπρεπές. Οι ξένοι δεν ασχολούνταν τότε μαζί μας, ούτε για στημένα ματς ούτε για απίστευτα επεισόδια. Δεν ήμασταν τότε δακτυλοδεικτούμενοι για τα χάλια μας. Δεν δέσποζε ο φανατισμός. Στο Γουέμπλεϊ ήταν παρών ο πρόεδρος του Ολυμπιακού με κασκόλ του ΠΑΟ στον λαιμό! Ο ανεπανάληπτος Ν. Γουλανδρής, ένας πρόεδρος-τιμή για τον Ολυμπιακό. Υπήρχε και πανό φιλάθλων του Ολυμπιακού, που εξέφραζαν τη συμπαράστασή τους στον μεγάλο αντίπαλο στην ιστορική του συμμετοχή στον τελικό του Πρωταθλητριών.

Ο Δομάζος και η παρέα του εκπροσωπούσαν ένα ποδόσφαιρο όλο λεβεντιά και αξιοπρέπεια. Τα γήπεδά μας ήταν τότε τόπος όπου συναντιούνταν η λαϊκή σοφία του Ελληνα με την περηφάνια του. Τότε έβγαιναν από τη μικρή καταπακτή παιχταράδες, που ήξεραν να κουμαντάρουν την μπάλα όπως την έμαθαν στην αλάνα, χωρίς φάρμακα? Αυτοί άφηναν άφωνη συχνά την εξέδρα. Ηταν οι απόλυτοι πρωταγωνιστές. Τότε το ελληνικό γήπεδο ήταν πραγματικό θέατρο. Απλώς, επειδή αναφερόμαστε σε μια φτωχή Ελλάδα (που ήταν πάντως πιο πλούσια από τη σημερινή, σε όλα?), ήταν ένα «θέατρο των φτωχών». Πόσο μακρινή φαντάζει αυτή η εποχή;...

Σαν να πέρασαν αιώνες. Τόσο αλλάξαμε. Τόσο χειροτερέψαμε. Τόσο «φτωχύναμε». Στο μυαλό και στην ψυχή.

Πηγή: Εθνοσπόρ.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις