Το πιο ωραίο για το ντέρμπι της Τούμπας το είπε ο Σπύρος, που καθόμασταν δίπλα δίπλα στο καφενείο του Λουκά, στο Παγκράτι. Με δικά του λόγια: «Ξέρεις τι μου θυμίζει ο ΠΑΟΚ; Μου θυμίζει επαγγελματία μποξέρ! Αμέσως μόλις σου ρίξει την πρώτη, σου πετάει και τη δεύτερη μπουνιά. Δεξί κροσέ, αριστερό ντιρέκτ!»

Με λίγα λόγια αυτό ήταν το στόρι του πρώτου ημιχρόνου, όπου οι ασπρόμαυροι σφυροκόπησαν τους πράσινους, για να τους κουράσουν και να τους αποθαρρύνουν. Πώς παίρνει την μπριζόλα ο χασάπης και την κοπανάει για να μαλακώσει, να μην κουράζεται ο φλώρος στο μασούλημα; Κάπως έτσι. Και ήρθε το δεύτερο ημίχρονο και ήταν το πρώτο δεκαπεντάλεπτο σαν να έβλεπες ταινία τρόμου…

Εκεί ο Παναθηναϊκός θύμισε κάτι τυπάκους που είναι σημαιοφόροι στο Λύκειο και περνάνε στο Πανεπιστήμιο και πάνε πενταχαρούμενοι στο πρώτο έτος και ανακαλύπτουν ότι δεν είναι και τόσο ξεχωριστοί, ότι έχει άλλους εκατό σαν αυτούς και ότι πρέπει να τους φύγει ο πάτος άμα θέλουν να βγουν στον αφρό. Δουλειά δηλαδή και πάλι δουλειά και ξανά δουλειά και τα κεφάλια κάτω και σεμνά και ταπεινά και βουλωμένο το στόμα. Γιατί άμα μιλάς πολύ, έρχεται ο Δράκουλας ο Ζαμπά και σου δαγκώνει το σβέρκο!

Αυτά συμβαίνουν όταν είσαι πιτσιρίκι που μέχρι πέρυσι έπαιζε τεταρτάκια και μισάωρα και καλείσαι ξαφνικά να τα βάλεις με τα μπαρουτοκαπνισμένα αστέρια του ΠΑΟΚ. Κάποια στιγμή θα υποκύψεις στην αδιάκοπη πίεση και όσα λαγουδάκια και να βγάλει απ’ το καπέλο του ο Διούδης, θα τα φας τα γκολάκια σου. Έτσι μαθαίνει μπάλα ο κόσμος, έτσι μαθαίνει την τέχνη του ο καθένας. No pain, no gain που λένε οι Αμερικάνοι, άμα δεν πονέσεις δεν θα κερδίσεις. Μάθημα πρώτον λοιπόν: Η Τούμπα είναι γεμάτη αγκάθια και αγγούρια!

Υ.Γ. 1: Άψογη η διαιτησία του Δανού, που άφησε το δυνατό παιχνίδι και για τις δύο ομάδες. Και στις φάσεις που ζητήσανε πέναλτι δεν έδωσε τίποτα, τηρώντας τα ίδια κριτήρια.

Υ.Γ. 2: Δηλαδή υπήρχε περίπτωση να μην παίζει Πριμέρα Ντιβιζιόν ο Μπίσεσβαρ έτσι και ήταν αθλητής και όχι χομπίστας;

Υ.Γ. 3: Πρώτο καλό, έως πολύ καλό ματς από τον Βέρνμπλουμ. Αν συνεχίσει έτσι θα τα βγάλει τα λεφτά του. Σε αντίθεση με τον Χατσερίντι, που είναι για να τον δείχνεις στα πιτσιρίκια να τρώνε όλο το φαΐ τους.

Υ.Γ. 4: Μια φορά του έφυγε ο Κουλιμπαλί στο τέταρτο λεπτό του Βιεϊρίνια και από τότε δεν του ξανάφυγε. Δείγμα εξυπνάδας του παίκτη, που πήρε τα μέτρα του.

Υ.Γ. 5: Ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές, ο Μπουζούκης δεν έχασε την ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό του. Αν δεν τραυματιστεί αυτό το παιδί, θα γίνει μεγάλος παίκτης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Τρελά γκάζια σε Δώνη - Ήρθε να πουλήσει τρέλα, παραλίγο... ρόμπα με τεσσάρα

Παναθηναϊκός Superleague ΠΑΟΚ