Του Γιώργου Βροντάκη
Πήγαινε με άλογο στην προπόνηση, έχει γίνει σερβιτόρος, έχει πέσει με αλεξίπτωτο, έχει παίξει σε ταινία και τώρα θα αγωνιστεί στην OPAP Arena.
«Ο κινηματογράφος είναι η τέχνη της αναμονής», αλλά αυτά τα λόγια δεν ισχύουν μόνο για τον κινηματογράφο.Tο ποδόσφαιρο και ο κινηματογράφος είναι παρόμοιες ανθρώπινες δραστηριότητες, καθώς το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο παιχνίδι, αλλά και τέχνη. Στο σινεμά, και στο γήπεδο, για να αποκτήσεις ένα αριστούργημα, πρέπει να κάνεις κάθε προσπάθεια.
Ο Μαράτ Μπιστρόφ θα τεθεί σήμερα αντιμέτωπος με την Ελλάδα στα μπαράζ για το EURO 2024 καλύπτοντας την θέση του δεξιού μπακ του Καζακστάν στην OPAP Arena. Ο γεννημένος στις 19 Ιουνίου 1992 έγινε ποδοσφαιριστής... κατά τύχη! Ο πατέρας του είναι Ρώσος και η μητέρα του Καζάκα, αλλά γεννήθηκε στη Ρωσία και κατέληξαε στο Καζακστάν με αποστολή μετά το κολέγιο.
Στην προπόνηση με άλογο
Ως παιδί, έπαιξε ποδόσφαιρο στο σχολείο και πήγε με τη σχολική ομάδα σε περιφερειακούς αγώνες λαμβάνοντας το βραβείο "Καλύτερος μέσος", μετά το οποίο προσκλήθηκε να παίξει για την περιοχή του. Όμως, η μετακίνηση του ήταν δύσκολη και χρειάστηκε ζώα και όχι αυτοκίνητο.
«Πήγα με άλογο σε αγώνες στο περιφερειακό κέντρο, αφού η οικογένεια δεν είχε αυτοκίνητο. Μερικές φορές οι αγώνες γίνονταν το χειμώνα σε σοβαρούς παγετούς και πηγαίναμε μέσα από πραγματικές χιονοθύελλες του Καζακστάν. Ο πατέρας μου σταμάτησε το άλογο στα περίχωρα της πόλης και μετά η μητέρα μου με συνόδευσε στο γήπεδο», θυμάται.
Ποδοσφαιριστής και σερβιτόρος
Όταν ο Μπιστρόφ ήταν 14 ετών, η οικογένεια μετακόμισε στην πατρίδα της μητέρας του, στο χωριό Σπάσκι και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στο Ολυμπιακό Εφεδρικό Αθλητικό Σχολείο Νέων. Πήγαινε στην προπόνηση τρεις φορές την εβδομάδα με το λεωφορείο και όταν αργότερα μπήκε στο κολέγιο στο Μαγκνιτογκόρσκ άρχισε να προπονείται πιο συχνά και ταυτόχρονα έπαιξε για την ομάδα στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Για να τα βγάζει πέρα οικονομικά εργάστηκε με μερική απασχόληση ως σερβιτόρος σε ένα καφέ.
«Σπούδασα, πήγαινα σε παιχνίδια και προπονήσεις και παράλληλα δούλευα ως σερβιτόρος σε ένα καφέ. Όταν έκλεισα τα 18, ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να βρω δουλειά σε μια καλή επαγγελματική ομάδα. Ήταν αδύνατο να κερδίσω χρήματα εκεί για να θρέψω την οικογένειά μου και αποφάσισα να πάω στο στρατό», τονίζει.
Πέφτοντας από αλεξίπτωτο
Αργότερα κατατάχθηκε στο στρατό, όπου κατέληξε σε μια εταιρεία αναγνώρισης.
«Κατέληξα σε μια αναγνωριστική εταιρεία. Τους δύο πρώτους μήνες ήμουν στην περιοχή, όχι μακριά από το σπίτι, και μετά άρχισαν να μας στέλνουν επαγγελματικά ταξίδια. Πετάξαμε στο Νοβοσιμπίρσκ, στο Όρενμπουργκ, στο Ουλιάνοφσκ, όπου μάθαμε να πηδάμε από αλεξίπτωτο και περάσαμε από πολυήμερες αναγκαστικές πορείες. Εκπαιδευτήκαμε στην αναγνώριση στο έδαφος. Ο στρατός φτιάχνει άντρα από οποιονδήποτε τύπο. Εκπαιδεύει τον χαρακτήρα, δοκιμάζει εμάς και τις ικανότητές μας. Οι πρόσκοποι, όπως τα στρατεύματα αποβίβασης και οι ειδικές δυνάμεις, είναι επίλεκτες μονάδες του στρατού μας. Ο στρατός μου έκανε καλό», αναφέρει.
Από το Υπουργείο Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης στο χορτάρι
Μετά την επιστροφή του από το στρατό, επρόκειτο να πιάσει δουλειά στο Υπουργείο Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης, αλλά την ίδια στιγμή κλήθηκε να παίξει ξανά για την Μαγκνιτογκόρσκ. Στο πρώτο ματς μετά την επιστροφή του από το στρατό πέτυχε ένα γκολ και συνολικά έκανε καλή εντύπωση. Μετά το παιχνίδι, ένας εκπρόσωπος της ομάδας Σελιαμπινσκ, ο Μικαήλ Σαφιγκουλίμ, πλησίασε τον παίκτη και τον κάλεσε στην προπόνηση της ομάδας. Μετά το προπονητικό καμπ υπέγραψε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας, αφήνοντας το υπουργείο.
«Πριν την αποστράτευση μίλησα με φίλους και αποφάσισα ότι θα δουλέψω στο Υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων. Επέστρεψε από το στρατό και την επόμενη μέρα πήγα να πιάσω δουλειά. Αποφάσισα να δουλεύω και μερικές φορές να παίζω ποδόσφαιρο τα βράδια Στο τέλος το σκέφτηκα και αποφάσισα να ρισκάρω. Πάμε. Παίξαμε τρία παιχνίδια στο προπονητικό στρατόπεδο και μου πρότειναν συμβόλαιο για τρία χρόνια. Ήρθα στο Υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων και εξήγησα την κατάσταση. Με καταλάβαιναν, μου φέρθηκαν ευνοϊκά και μου ευχήθηκαν καλή επιτυχία», εξηγεί.
Ηθοποιός σε ταινία...
Έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στις 18 Ιουλίου 2014 και στις 21 Φεβρουαρίου 2019 πήρε το βάπτισμα του πυρός στην Εθνική Καζακστάν έπειτα από πρόσκληση του νέου Τσέχου προπονητή Μίκαλ Μπίλερκ σε φιλικό αγώνα με την εθνική ομάδα της Μολδαβίας στην Αττάλεια της Τουρκίας. Από τις αρχές Ιανουαρίου 2024 είναι ποδοσφαιριστής της Αστάνα.
Πάντως, ο Μαράτ Μπιστρόφ είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος στο Καζακστάν, αφού συμμετείχε στα γυρίσματα της νέας ταινίας του Ντανίλα Κοζλόφσκι «Ο Προπονητής» και έχει δηλώσει πως ποδοσφαιρικό του είδωλο είναι ο Φρανκ Λάμπαρντ, λέγοντας πως είναι και φίλαθλος της Τσέλσι...
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις