Το big χαμόγελο του Αλφόνσο

Επιασα τον εαυτό μου να σκαλίζει τις αναμνήσεις με το που έμαθα για αυτή την ιδιαίτερη βραδιά στου Παπάγου προς τιμήν του Αλφόνσο Φορντ. Του Θανάση Λιοντζόπουλου.

Έπιασα τον εαυτό μου να θυμάται, να χαμογελάει κρυφά. Έπιασα τον εαυτό μου, αν και δεν το ήθελα, να δακρύζει. Οι συγκινήσεις από τις θύμησες με τον Αλφόνσο Φορντ, τα χρόνια που κάλυπτα το ρεπορτάζ του Περιστερίου για την εφημερίδα "Τα Νέα" ήταν μεγάλες.

Ο τύπος ήταν καλαθομηχανή από τις λίγες. Δεν ήταν ψηλός, αλλά ήταν όλο μυς! Θυμάμαι το έλεγαν ακόμη και οι συμπαίκτες του που τον αντιμετώπιζαν στις προπονήσεις και δεν ήξεραν τι άμυνα να ακολουθήσουν.

«Όπου τον αγγίξεις είναι σαν πέτρα» έλεγαν και ξανάλεγαν. Παιδιά, όπως ο Παπαμακάριος, ο Πελεκάνος, ο Κρητικός που πρωταγωνίστησαν τα επόμενα χρόνια… Από εκρηκτικότητα; Φεράρι!

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις