Το... καλό του Καπόνο για τους δημοσιογράφους είναι το επίθετό του. Σου δίνει το δικαίωμα -ποιητική αδεία που λέμε- να του αλλάξεις τον αδόξαστο. Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.
Στην πραγματικότητα ακούγεται σαν ρήμα. Τι κάνεις σήμερα; Καπόνο! Το χθεσινό «Goal» άνοιξε τον... χορό των παραλλαγών με το «Τζέισον... Καρφώνω».
Για να είμαστε ακριβείς, πάντως, ο «triple action» του Παναθηναϊκού το μοναδικό που δεν προτίθεται να κάνει είναι να καρφώνει την μπάλα στο καλάθι των αντιπάλων. Γι' αυτή τη δουλειά υπάρχουν άλλοι που είναι μετρ του είδους, βλέπε Σχορτσιανίτης, Λάσμε και Γκιστ. Μα, και ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν πρόκειται να του ζητήσει να το επιχειρήσει. Τι θα του φωνάξει; Το ίδιο που του έλεγε και ο τότε συμπαίκτης του στο Τορόντο, Κρις Μπος, στον διαγωνισμό τριπόντων του All Star Game της Ν. Ορλεάνης (πίσω στο σωτήριο 2008). Κοινώς, «σούταρε».
Τα εν στάσει σουτ του Καπόνο έξω από τη γραμμή των 6,75 μοιάζουν να ακολουθούν κατά γράμμα το μότο του Αλεν Αϊβερσον. «Το καλάθι έμοιαζε με ωκεανός και η μπάλα με πέτρα». Οπως και να την πετάξεις την μπάλα-πέτρα αυτή θα βρει στόχο. Μεταφορικώς δεν είναι δύσκολο, κυριολεκτικώς πρέπει να είσαι... Καπόνο για να «σκοτώσεις» τα αμυντικά συστήματα της Ζαλγκίρις μέσα σε τρία λεπτά.
Τα κατορθώματα του Αμερικανού κυκλοφορούν από χθες στο YouTube, εν είδει υπενθύμισης για όσα έκανε προχθές στο ΟΑΚΑ. Και έκανε πολλά και άφησε... κάβα -ως φαίνεται- και για τα επόμενα ματς. Και ουσιαστικά από την πρώτη στιγμή απέδειξε πως ισχύει το γνωστό «ό,τι πληρώνεις παίρνεις».
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αγόρασε έναν παίκτη-πυροβόλο που στην ημέρα του (καλή ώρα όπως προχθές) σκοτώνει και δεν δίνει λογαριασμό. Ενα λεπτό όμως: τώρα θα μάθουμε τον Καπόνο; Εστω και λίγο να ασχολείται κανείς με το ΝΒΑ σίγουρα θα τον θυμάται ως φιγούρα. Αλλωστε δεν είναι εύκολο να σου ξεφύγει ένας παίκτης που δύο συνεχόμενες χρονιές κατακτά τον τίτλο του καλύτερου σουτέρ τριπόντων σε δυο διαδοχικά All Star Game.
Αν για μας αυτό είναι κάτι, αλλά όχι το... όλον, για τους Αμερικανούς είναι ένα κατόρθωμα που αξίζει κανείς να το φέρει ως παράσημο. Σε εκείνο της Νέας Ορλεάνης που αναφέραμε και πιο πάνω ο Καπόνο επανέλαβε αυτό που είχε κάνει το 2002 ο «δικός» μας Πέτζα Στογιάκοβιτς. Να κάνει δηλαδή back to back και επιπλέον στον τελευταίο γύρο του διαγωνισμού τριπόντων να ισοφαρίσει το ρεκόρ του Χότζες (από το μακρινό 1986) με 25 πόντους.
Σαφώς είναι ένας παίκτης που δεν μπορεί να προκαλέσει το δικό του σουτ. Δεν είναι δημιουργός, αλλά ανήκει σε μια σπάνια -πλέον- κατηγορία παικτών: είναι εκτελεστής. Κρύο αίμα που όταν βρεθεί πίσω από τη γραμμή του τριπόντου κάτι παθαίνει. Σαν να αφιονίζεται!
Τέλειος παίκτης δεν είναι. Αν ήταν, τότε θα είχε ακόμα θέση στο ΝΒΑ. Είναι σχετικά αργός στα πόδια και η άμυνά του δεν είναι το καλύτερο που μπορεί να σου τύχει σε παίκτη. Διαθέτει, όμως, γρήγορη σκέψη και δολοφονικό ένστικτο. Πόσοι «αληθινοί» σουτέρ υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην αγορά που να είναι «ελεύθεροι» από ομάδα, να μην κοστίζουν ένα καράβι χρήματα, να έχουν την πείρα και την προσωπικότητα του Καπόνο;
Μην το συζητάμε: από τις λίστες που είχε στα χέρια του ο Παναθηναϊκός, ψάχνοντας έναν παίκτη να τον ξεμπλοκάρει από το εξωτερικό σουτ, ο συγκεκριμένος ήταν μακράν η καλύτερη επιλογή. Κάτι σαν το «τέλειο πακέτο», δίχως απαραίτητα να είναι τέλειο.
Επιπροσθέτως, μιλάμε για έναν παίκτη που προέρχεται από το φημισμένο UCLA, κάτι που επίσης σημαίνει πολλά για τους Αμερικανούς που ξέρουν πρόσωπα, πράγματα και... κολέγια. Στα φοιτητικά του χρόνια ο Καπόνο έκανε θαύματα με τη φανέλα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Ηταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του πανεπιστημίου που μπήκε τέσσερις φορές στην πρώτη ομάδα της All - Pac - 10, ενώ για μια τετραετία ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του.
Η συνέχεια για τον σουτέρ από το Λονγκ Μπιτς λίγο πολύ είναι γνωστή: Κλίβελαντ, Σάρλοτ, Μαϊάμι, Τορόντο, Φιλαδέλφεια, Λέικερς και τώρα Παναθηναϊκός. Δεν φαίνεται να στεριώνει κάπου, αλλά δεν μένει και χωρίς δουλειά. Το πρώτο κάτι λέει, το δεύτερο λέει περισσότερο.
Οποιος βγάζει το ψωμί του από το σουτ είναι καταδικασμένος και προικισμένος συνάμα. Πρέπει να αποδεικνύει κάθε μέρα ότι μπορεί και αν... μπορεί, τότε όλοι του βγάζουν το καπέλο. Ή το... Καπόνο.
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις