H αξία του νικημένου δίνει αξία στον νικητή, είθισται να λέγεται μετά από βραδιές σαν και αυτή της Τρίτης, όπου η ΑΕΚ επικράτησε του Ολυμπιακού στον τελικό και κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας. Στην περίπτωση των ηττημένων όμως φάνηκε, ότι οι «ερυθρόλευκοι» υποτίμησαν τους εαυτούς, για να «μικρύνουν» την επιτυχία της Ένωσης. Δεν εξηγείται διαφορετικά η αλαζονεία (που επανειλημμένως βγάζει και χθες ξανά) έβγαλε η ερυθρόλευκη πλευρά μετά την επιτυχία της Ένωσης. Αυτό έδειξαν οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών, ο τρόπος που διαχειρίστηκαν την ήττα τα προσκείμενα στην ομάδα του Πειραιά Μέσα αλλά και το κλίμα που έχει αναπτυχθεί στον κόσμο του συλλόγου.
Τί έφταιξε λοιπόν στην ολυμπιακή οικογένεια; Πρώτον φταίει ο Κοντονής, του οποίου η απόφαση για διεξαγωγή τελικού δεν άρεσε σε καμία πλευρά. Δεύτερον «πείραξαν» τους «ερυθρόλευκους» τα πανηγύρια των οπαδών της ΑΕΚ μαζί με τους ποδοσφαιριστές μέσα στον αγωνιστικό χώρο, λες και αν κατακτούσε ο Ολυμπιακός το τρόπαιο δεν θα γινόταν το ίδιο. Και τρίτον αναφέρθηκε το γεγονός, ότι η ομάδα τους είχε μεγάλο διάστημα αγωνιστικής απραξίας, ένα θέμα που είχε θιχτεί ελάχιστα πριν τον τελικό. Απλά τώρα που έχασε ο Ολυμπιακός το έβγαλαν στη φορά, για να υπάρχει άλλη μία δικαιολογία προς τον κόσμο.
Η αλήθεια είναι, ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε ενός μηνός απραξία, όπως φωνασκούν αλλά τριών. Γιατί από την ημέρα που κατέκτησε μαθηματικά το πρωτάθλημα, στο ματς με τη Βέροια στις 28 Φεβρουαρίου, ήταν φυσικό οι μηχανές να ρίξουν ρυθμό και να δουλεύουν κάποια πράγματα στο ρελαντί. Μην ξεχνάμε, ότι οι Πειραιώτες κυνηγούσαν και το αήττητο, το οποίο έσπασε στις 13 Φλεβάρη στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Οπότε ήταν εξίσου φυσικό μετά από αυτό να χάσουν το ενδιαφέρον τους οι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι το απέκτησαν ξανά λόγω Κυπέλλου, αλλά τριών μηνών ντεφορμάρισμα δεν μπορεί να καλυφθεί, όποιο φιλικό και να δώσει μία ομάδα και όποια ειδική προετοιμασία κάνει.
Η επικράτηση της Ένωσης ήταν πεντακάθαρη αυτό όμως δεν αναιρεί την αξία του Ολυμπιακού. Έχουμε ξαναπεί, ότι άπαντες στην Ελλάδα έχουν παραδεχτεί την αγωνιστική του ανωτερότητα και διαφορά από τις άλλες ομάδες τη φετινή σεζόν. Πίκρα στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο μπορεί να υπάρχει, αλλά είναι λυπηρό, όταν δεν μπορείς να διαχειριστείς καταστάσεις να πετάς κακίες για να μειώσεις την επιτυχία του αντιπάλου.
Είναι ηλίου φαινότερο, ότι στον Ολυμπιακό από τους παίκτες μέχρι και αρκετούς οπαδούς δεν έχουν μάθει να χάνουν. Στην Ελλάδα. Δυστυχώς έχει γαλουχηθεί μία γενιά απαίδευτων οπαδών του Ολυμπιακο που δεν έχουν σεβασμό σε κανένα αντίπαλο. Χλευάζουν και ειρωνεύονται χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής. Είναι οι οπαδοί υπερόπτες του στυλ «43 εμείς 37 εσείς, άντε γειά». Είναι αυτοί που όταν ο Ολυμπιακός νικά στο Έμιρεϊτς αποκαλούν μαέστρο και αποθεώνουν τον Σίλβα, αλλά όταν χάνει η ομάδα, φταίει ο Πορτογάλος για τις επιλογές του. Φαίνεται πως τα 20 χρόνια... υπερκούπωσης, όπως λένε ευφυολογώντας στον Πειραιά για τα πολλά τρόπαια της ομάδας, έκαναν κακό στο χτίσιμο της οπαδικής κουλτούρας των «ερυθρόλευκων». Οι ποδοσφαιριστές όμως φεύγουν. Οι φίλαθλοι μένουν. Και αν έχουν κακή νοοτροπία δεν θα μπορέσουν να διαχειριστούν καταστάσεις, όπως... πέτρινα χρόνια. Γιατί η ζωή κάνει κύκλους και φέρνει τα πάνω κάτω. Δεν είναι τίποτα... Όπως έγιναν ρουτίνα οι νίκες και οι κούπες, χωρίς αντίπαλο, τώρα θα αποκτήσει για αυτούς (και το ποδόσφαιρο), μεγαλύτερο ενδιαφέρον.