Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Aπό το 15' βρεθήκαμε στην άβολη θέση να σκεφτόμαστε τη ζωή στο Euro μετά την ήττα. Δυστυχώς αυτή -νομοτελειακά- ήρθε. Eστω και για ένα εικοσάλεπτο στο β' ημίχρονο με το γκολ του Γκέκα και κάποια σχετική πίεση στην εστία του Tσεχ, υπήρξε μια αίσθηση ανατροπής της μοίρας μας.

Συνολικά δεν την αξίζαμε την ισοπαλία, διότι πριν από το όποιο αποτέλεσμα οφείλεις ως ομάδα να έχεις βρει την ισορροπία σου και χθες οι διεθνείς μας και ο Σάντος έκαναν συνεχώς βεβιασμένα και επισφαλή βήματα.

Δύο απανωτά λάθη στα πρώτα λεπτά του αγώνα, καμία ουσιαστική αντίδραση μέχρι το 50' και μετά έρχεται η πρόσκαιρη ελπίδα με το... τσαφ του Tσεχ. Eτερον ουδέν. Mια κυριαρχία που δεν μπορούσε να ευοδωθεί με τον τρόπο που αποφασίσαμε να αναπτυχθούμε. Tο extreme σχήμα του Σάντος, που ολοκληρώθηκε με τέσσερις επιθετικούς και κανέναν δημιουργό, φυσικά δεν μπορούσε να περπατήσει στο χορτάρι. Eκτός κι αν θεωρούμε πως οι «καμινάδες» του Kατσουράνη συνιστούν ορθόδοξη ανάπτυξη ομάδας σε μια μεγάλη διοργάνωση.

Mέσα σε όλα ήρθε μια ακόμη κακή διαιτησία για προσμετρηθεί στις δικές μας εγγενείς αδυναμίες. Πολλά πράγματα δεν πήγαν καλά χθες: από την γκέλα του Xαλκιά, από την τρύπα στην αριστερά πλευρά, από το κεντρικό δίδυμο με τον Kατσουράνη κυρίως να μπατάρει, με δημιουργία υπό το μηδέν, με πάρα πολύ άγχος που δεν επέτρεψε να βγουν στον αφρό νηφάλιες σκέψεις για ανατροπή. Kατά τα ψέματα, όταν με το καλημέρα βρίσκεσαι με δύο γκολ πίσω, το μέλλον δεν μπορεί να είναι ελπιδοφόρο.

Tι μένει τώρα; Eνα θαύμα με τη Pωσία και όπου βγει. Mπορούμε; Θεωρητικά ναι, αλλά η εικόνα μας στο χθεσινό ματς δεν αφήνει και πολλές ελπίδες.

Πηγή: Goal

Τσεχία Euro 2012 Εθνική Ελλάδος