Ο δικός μας «Κάρα» έγινε ήδη... Georgie για τους οπαδούς της Φούλαμ, η αποθέωση συνεχίζεται και πλέον το σίγουρο είναι ένα: παρακολουθώντας όλα αυτά τα χρόνια την Εθνική μας ομάδα μία μεγάλη μερίδα των Ευρωπαίων φιλάθλων χαρακτηρίζει τον Γιώργο Καραγκούνη ως έναν από τους πλέον εμβληματικούς αρχηγούς αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

«Ce n' est pas democratique» είχε πει πριν από πέντε χρόνια στο Ντίσελντορφ ο Μισέλ Πλατινί στον Βασίλη Γκαγκάτση για κάποιες... μικμροδιαφωνίες που είχαν σε θέματα διοίκησης! «Un capitaine emblématique» γράφουν σήμερα οι συμπατριώτες του Γάλλου προέδρου για τον αρχηγό της Εθνικής μας ομάδας. Φοβερά πράγματα!

Αυτό που πολλές φορές εμείς αποκαλούμε... κλάψα και γκρίνια, οι έντονες αντιδράσεις του αρχηγού στη διάρκεια ενός αγώνα που κάποτε στα αποδυτήρια της Εθνικής... εκνεύριζαν ακόμα και τον προκάτοχό του Θοδωρή Ζαγοράκη, που του είχε βεβαίως τεράστια αδυναμία, για πάρα πολλούς ποδοσφαιρόφιλους σε ολόκληρο τον πλανήτη μεταφράζεται πολύ απλά σε... πάθος για την μπάλα.

Αυτή την τρέλα, αλλά και την γνήσια ευγνωμοσύνη για τη στρογγυλή θεά είναι που εξαργυρώνει τώρα ο Γιώργος Καραγκούνης ακόμα και στα 35 του χρόνια, ηλικία κατά πολλούς απαγορευτική κυρίως για έναν Ελληνα ποδοσφαιριστή για να μετακομίσει στην Πρέμιερ Λιγκ για πρώτη φορά στην καριέρα του.

Η χάρη του «Georgie» έφτασε ακόμα και στη Γαλλία με μία οπαδό να του ζητάει ακόμα και να βοηθήσει για την ανάταση της ελληνικής οικονομίας και τους οπαδούς της Μπρεστ να θεωρούν ότι η δική τους ομάδα έχασε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία για έναν παθιασμένο ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να εμπνεύσει τα δικά τους αποδυτήρια με το απαράμιλλο πάθος του.

«Πάω να αγοράσω περικεφαλαία Ελληνα πολεμιστή προς τιμήν του δικού μας ''gladiator''» πόσταρε φίλος της Φούλαμ στο φόρουμ των οπαδών της αγγλικής ομάδας με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Εκεί που μπορεί κανείς να διαπιστώσει και την απορία μερίδας οπαδών της Φούλαμ για την επιλογή του Μάρτιν Γιολ, χωρίς όμως κανείς μα κανείς να απαξιώνει τον αρχηγό της Εθνικής ομάδας. Και αυτό αποτελεί επίσης μία τεράστια κατάκτηση του Γιώργου Καραγκούνη που ετοιμάζεται να ζήσει ένα ακόμα μεγάλο όνειρο στην πολυκύμαντη ποδοσφαιρική του καριέρα.

«Κάτι περισσότερο θα ξέρει ο Γιολ αλλά εκτιμώ ότι ο Μπάλακ θα αποτελούσε ακόμα καλύτερη επιλογή για την ομάδα μας» έγραψε στο ίδιο φόρουμ οπαδός της Φούλαμ και πραγματικά δεν μπορώ να εκτιμήσω αν αυτό μειώνει ή τιμά ακόμα περισσότερο τον Γιώργο Καραγκούνη.

Το εκπληκτικότερο όλων είναι ότι ο «Κάρα» έζησε μία ακόμα μεγάλη στιγμή που αποτελεί αυτοτελή διάκριση με το μυαλό του στην Εθνική ομάδα!

Ο «MVP όλων των Εθνικών ομάδων», σύμφωνα με τον ανατριχιαστικά κολακευτικό τίτλο που του απέδωσε το μεσημέρι της Τρίτης μέσω του Sentra o Στέλιος Μανωλάς, απαντούσε... «άντε και με τη νίκη απόψε» στα περισσότερα συγχαρητήρια μηνύματα που δεχόταν στο κινητό του τηλέφωνο μέσω SMS για τη μεταγραφή του στη Φούλαμ.

Χαρούμενος αλλά και... μελαγχολικός ταυτόχρονα. Οχι βεβαίως για τη μεταγραφή του στη Φούλαμ (δεν είχε φιλοδοξία στα 35 του να μεταγραφεί στη... Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), αλλά για την πρώτη του γνωριμία με μία μικρομεσαία στην πραγματικότητα αγγλική ομάδα που τον άφησε άναυδο τόσο με την οργάνωσή της όσο κυρίως για τη συμπεριφορά της και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ένα νέο μέλος της ποδοσφαιρικής της οικογένειας. Για τον σεβασμό απέναντι στον ποδοσφαιριστή, από τον σημαντικότερο μέχρι τον τελευταίο που συμπληρώνει το ρόστερ της. Και αυτό κάπου τον... σκότωσε!

«Από την Ελλάδα θα έπρεπε να είχα φύγει νωρίτερα» δήλωνε μερικές ώρες μετά ο Σωτήρης Νίνης. Τα χαμένα του χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα και την πρόωρη επιστροφή του σε αυτό από την Πορτογαλία και την Μπενφίκα, που του πρόσφερε μόνο κάποια πολύ καλά χρήματα και τίποτα περισσότερο, μέτρησε χθες το μεσημέρι και ο Γιώργος Καραγκούνης και κάνοντας τις συγκρίσεις στο επίπεδο της συμπεριφοράς, της αντιμετώπισης και των συνθηκών εργασίας, έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίζει... ήρωα τον Ελληνα ποδοσφαιριστή! Οσο κι αν φαίνεται οξύμωρο η πολύ μικρή μέχρι τώρα επαφή του με τον μαγικό κόσμο του αγγλικού ποδοσφαίρου μπορεί και να τον έχει κάνει να αγαπήσει ακόμα περισσότερο την Εθνική ομάδα που είναι πλέον πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι αποτελεί το απάγκιο για τον Ελληνα ποδοσφαιριστή.

Είμαι από τους τελευταίους που θα απαξιώσω και τη χώρα μου και το ποδόσφαιρό της και το ταλέντο των παικτών της και αυτό ακόμα το ελληνικό πρωτάθλημα, γιατί με αυτό μεγάλωσα και αυτό ήταν που γέμιζε τα απογεύματα της Κυριακής μου, λίγο πριν αρχίσει και πάλι η σχολική εβδομάδα.

Ποιος όμως μπορεί να αδικήσει τον Νίνη και τον κάθε Νίνη και κυρίως ποιος είναι αυτός που μπορεί να αποτρέψει τον κάθε νεαρό ποδοσφαιριστή από το να δραπετεύσει όσο το δυνατόν πιο νωρίς, αν έχει την ευκαιρία, ακόμα και σε υποδεέστερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα προκειμένου και να το απολαύσει περισσότερο αλλά και να μπορέσει να βελτιωθεί; Αυτό το... «φύγε να γλυτώσεις» όμως αποτελεί ταυτόχρονα και τη μεγαλύτερη προσβολή για το δικό μας ποδόσφαιρο. Είναι και ευχή για αυτόν που φεύγει και κατάρα για όποιον μένει πίσω.

Γιατί εδώ δεν μπαίνει η παράμετρος της οικονομικής κρίσης που σε τελική ανάλυση δεν είναι μόνο δική μας, αλλά αναπόφευκτα θα κάνει τον κύκλο της και τα πράγματα θα βελτιωθεί. Εδώ μιλάμε για ένα παιχνίδι που εμείς το έχουμε χάσει. Για μία πραγματική απόλαυση, όπως είναι το ποδόσφαιρο, που εμείς την έχουμε σκοτώσει. Για την περιδίνηση της μιζέριας στην οποία χωνόμαστε όλο και πιο βαθιά. Και είναι κρίμα ρε γαμώτο...

Πηγή: sentragoal.gr