Το δράμα του Ηρακλή δεν ξέρω πόσους συγκινεί και πόσους όχι. Εμένα, πάντως, δεν με αφήνει ασυγκίνητο η περιφορά ολόκληρου Χατζηπαναγή, ως Επιταφίου και ως τελευταίας ελπίδας νεκρ-ανάστασης.

Το έχουμε αυτό στην Ελλάδα. Στις δύσκολες στιγμές, η πρώτη μας σκέψη πάει στα «λάβαρα». Τα ξεσκονίζουμε από τη σκόνη του χρόνου και τα βγάζουμε έξω να τα αερίσουμε, παντιέρα για να φύγουν τα αερικά.

Στα «λάβαρα» τις ψάχνουμε τις λύσεις και -εν τέλει- στους Κολοκοτρωναίους, θυσιάζοντας θυσίες άλλων στο βωμό μιας πρόσκαιρης λύσης, ενός ιστορικού συμβιβασμού στο όνομα της «ιστορίας».

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο gazzetta.gr

Ηρακλής Superleague