Χωρίς αμφιβολία η πρόκριση της ΠΓΔΜ στους "4" της διοργάνωσης αποτελεί τη μεγαλύτερη έκπληξη στη σύγχρονη ιστορία του Ευρωμπάσκετ.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ουδέποτε στο παρελθόν είχαν φτάσει τόσο ψηλά (ακόμη κι η πρόκριση στους "8" ήταν υπέρβαση), αλλά περισσότερο το "βάρος" του αντιπάλου που απέκλεισαν. Δεν είναι και λίγο να βγάζεις... εκτός την διοργανώτρια Λιθουανία, μια ομάδα χωρίς σταθερότητα, αλλά με εκπληκτικά ξεσπάσματα.

Για να φτάσουν, όμως, τα Σκόπια να κάνουν ένα τέτοιο ματς χρειάστηκαν να γίνουν πολλά...

Ο Μπο ΜακΚάλεμπ έβαλε τρία συνεχόμενα καλάθια που... δεν μπαίνουν. Προσωπικές φάσεις στο 100%. Του έδωσαν τη μπάλα και την έβαλε, κατόρθωμα που δεν συναντάμε τόσο συχνά πλέον. Κι όλα αυτά ενώ στο δεύτερο ημίχρονο φαινόταν "πεθαμένος". Μετά από ένα καλό πρώτο ημίχρονο κι απέναντι στην πιεστική (αλλά και επιθετική στα σκριν) άμυνα των Λιθουανών, έδειξε να "κλατάρει" στην επανάληψη.

Για μερικά λεπτά ο Μαρίν Ντουκοζόφσκι τον άφησε στη γωνία, βάζοντας τη μπάλα στα χέρια του Βλάντο Ιλιέφσκι. Στη συνέχεια έπραξε ορθά και τον απέσυρε, για να τον επαναφέρει στο φινάλε, όπου πήρε ουσιαστικά το ματς. Κι ασφαλώς το σημαντικό ήταν ότι η ΠΓΔΜ δεν έχασε σε εκείνο το σημείο ούτε τη δυναμική της, ούτε την επαφή με το σκορ.

Οι Λιθουανοί απέτυχαν στην τακτική τους στο δεύτερο ημίχρονο. Αρχικά προσπάθησαν να ανοίξουν τον ρυθμό και να πιέσουν στην άμυνα για να "κουράσουν" τον αντίπαλο που δεν παίζει με περισσότερους από 6-7 παίκτες. Στο δεύτερο ημίχρονο παρασύρθηκαν και δεν προκάλεσαν έξτρα κόπωση.

Το σημαντικότερο, βέβαια, ήταν η έλλειψη προσανατολισμού στην επίθεση. Επέμειναν σε πικ-εν-ρολ επιθέσεις (με εξαίρεση ένα διάστημα στο 35' μετά από τάιμ-άουτ που έβαλαν τη μπάλα στο καλάθι) και δεν προκάλεσαν φθορά στον αντίπαλο. Ο Άντιτς έπαιξε 6.30' με 4 φάουλ (μπήκε... αναγκαστικά στο -4) και τελικά ο μόνος που αποβλήθηκε ήταν ο Τσεκόφσκι στο τελευταίο λεπτό.

Το να παίζει μια ομάδα με μικρό rotation έχει ένα καλό κι ένα κακό. Και το σημείο... κρίσης είναι αν τελικά θα υπερισχύσει το πλεονέκτημα, ή θα βγει στη φόρα το μειονέκτημα. Ε, η Λιθουανία δεν κατάφερε να κάνει το δεύτερο, όπως δεν το κατάφερε ούτε η δική μας Εθνική στον αγώνα της πρώτης φάσης. Έτσι η ΠΓΔΜ χωρίς να κάνει πολλές αλλαγές, παρά μόνο για μερικές ανάσες, έχει έναν κορμό παικτών που νιώθουν μεγάλη άνεση στο παρκέ και έχουν την πολυτέλεια να βρουν τον ρυθμό τους κάποια στιγμή στη διάρκεια του παιχνιδιού.

Κοιτώντας τη στατιστική το πιο σημαντικό νούμερο που μπορεί να βρει κανείς είναι τα 18 επιθετικά ριμπάουντ. Ήταν το πιο καθοριστικό κομμάτι του παιχνιδιού, διότι οι Σκοπιανοί πήραν πάρα πολλούς πόντους σε δεύτερες ευκαιρίες. Ουσιαστικά έκαναν μεγάλη ζημιά στους "οικοδεσπότες" που είναι μια ομάδα με υψηλά ποσοστά, που υπερτερεί (σύμφωνα με τα μαθηματικά) όταν έχει περισσότερες κατοχές.

Αντ' αυτού οι παίκτες του Κεζμούρα α) δεν είχαν την ευκαιρία να τρέξουν β) δεν κατάφεραν να κάνουν πολλές περισσότερες επιθέσεις γ) υποχρεώθηκαν να παίζουν άμυνα για 30-40'' συνεχόμενα, κάτι που μοιραία τους στοίχισε..

Η τακτική του Μαρίν Ντοκουζόφσκι έπιασε στο 100%. Οι Σκοπιανοί αναχαίτισαν το λιθουανικό πικ-εν-ρολ (η Νο1 ομάδα στο τουρνουά) δίνοντας "βοήθεια" στον ψηλό που κόβει στο καλάθι από το "4". Άφησαν δηλαδή αμαρκάριστα τα σουτ του Γιανκούνας και του Σονγκάιλα, "καταστρέφοντας" έτσι το αγαπημένο παιχνίδι των "πρασίνων". Η "Lietuva" έγινε απειλητική μόνο στο φινάλε όταν ο Ντάριους Σονγκάιλα αντί να παραμένει αμαρκάριστος στην περιφέρεια, περίμενε τη μπάλα και πήγαινε δυναμικά στο καλάθι σκοράροντας προσωπικούς πόντους. Ως τότε, όμως, η ΠΓΔΜ είχε καταφέρει να μείνει μες στο ματς, βάζοντας ένα μεγάλο "βάρος" (αυτό της πίεσης) στον αντίπαλο.

Τέλος μπορεί ο ΜακΚάλεμπ να έβαλε 23 πόντους, ο Στογιανόφσκι να έχει 5/5 τρίποντα, ο Άντιτς να "κατεβάζει" 9 ριμπάουντ κι ο Ιλιέφσκι να βάζει το μεγάλο σουτ, ωστόσο, ο πιο καθοριστικός παίκτης κατά τη γνώμη μου ήταν ο Τσεκόφσκι. Μπορεί να είχε μόλις 2 πόντους με 0/6 τρίποντα, αλλά ήταν αυτός που άλλαξε τη ροή του αγώνα στο τελευταίο 5λεπτο. Καταρχήν "απέκρουσε" την μοναδική οργανωμένη προσπάθεια του αντιπάλου να βάλει τη μπάλα μες στη ρακέτα (κάνοντας έξυπνα φάουλ και παίζοντας καλή άμυνα), ανανέωσε πολύτιμες επιθέσεις και αποδείχτηκε καλύτερος του Σαμαρτζίσκι στο "5" σε ένα σχήμα που ταίριαξε καλύτερα για την ΠΓΔΜ.

Η μεγαλύτερη έκπληξη των τελευταίων ετών

Αν μη τι άλλο η πρόκριση των Σκοπίων ισοδυναμεί με τεράστια επιτυχία, για μια ομάδα που δεν είχε ως τώρα προκριθεί ούτε στους "8"! Μάλιστα έφτασαν εδώ με μια ήττα στην παράταση (από το Μαυροβούνιο) και μια από τρίποντο στην εκπνοή (Ρωσία).

Κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο μόνο η επιτυχία της Νέας Ζηλανδίας το 2002 μπορεί να συγκριθεί με αυτό το κατόρθωμα. Μόνο που οι "Tall Blacks" είναι πιστοί στα μεγάλα ραντεβού, εν αντιθέσει με τα Σκόπια που μετρούν φέτος την μόλις τρίτη συμμετοχή τους σε Ευρωμπάσκετ (1999 και 2009 οι άλλες δύο).

Μικρότερες εκπλήξεις θα πρέπει να θεωρηθούν η 4η θέση της Σλοβενίας (1η φορά στα ημιτελικά) το 2009, το χρυσό της Ρωσίας το 2007 απέναντι στους "οικοδεσπότες" Ισπανούς το 2007 (9 χρόνια μετά την τελευταία επιτυχία της "Αρκούδας"), το ασημένιο μετάλλιο της Γαλλίας στο Σίδνεϊ στο πικ εκείνης της ομάδας και το χρυσό της Γερμανίας το 1993. Μόνο που τότε τα "πάντσερ" έπαιζαν μπροστά στο κοινό τους.

Πηγή: sport24.gr
 

Σκόπια Ευρωμπάσκετ