Οταν το φθινόπωρο του 2008, πριν από μια προπόνηση στην άδεια -λόγω της απουσίας των διεθνών- Παιανία, ο Χενκ τεν Κάτε έβαζε τις... φωνές προς τον Βασίλη Αλεξούδη για την «ξαφνική» παρουσία του 14χρονου Στέφανου Καπίνο και του 15χρονου Αλέξη Ταμπάκη στην πρώτη ομάδα (με την ατάκα «εδώ δεν είναι νηπιαγωγείο και παιδική χαρά») ούτε που θα φανταζόταν πως τρία χρόνια αργότερα ο Καπίνο θα ανακηρυσσόταν MVP του μεγάλου «clasico» ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.

Και αν το βράδυ της Κυριακής εκεί στη μακρινή Ολλανδία ο 57χρονος τεχνικός έβλεπε κατά τύχη τα στιγμιότυπα του ντέρμπι, σίγουρα θα αισθανόταν μετανιωμένος...

Για καλή τύχη του Καπίνο ο Αλεξούδης (με τη βοήθεια του Αντωνίου) έπεισε τότε τον Τεν Κάτε πως ο Παναθηναϊκός άξιζε να επενδύσει σιγά σιγά στα δικά του παιδιά και ο «δύσκολος» Ολλανδός είπε το «ναι», ανοίγοντας το δρόμο για τη σταδιακή άνοδο του νεαρού πορτιέρο στην επαγγελματική ομάδα. Σ' αυτά τα τρία χρόνια ο Καπίνο δούλεψε σκληρά, παρέμεινε ταπεινός ακόμη κι όταν υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο (2009) και άρχιζε εβδομάδα με την εβδομάδα να τραβάει πάνω του τα... βλέμματα ολόκληρης της παναθηναϊκής «οικογένειας» (και όχι μόνο...). Εχοντας στο μυαλό του ένα και μόνο πράγμα: Την καθιέρωση.

Και όπως πολύ σοφά έγραψε και ο Πάουλο Κοέλιο το 1988 στον «Αλχημιστή» (έξι χρόνια προτού γεννηθεί ο Καπίνο), «όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις...». Το πλήρωμα του χρόνου και το «άστρο» που συντροφεύει τον νεαρό από το ξεκίνημα της καριέρας του έφεραν μπροστά του τη μεγάλη ευκαιρία και ο Καπίνο ήταν εκεί για να την αρπάξει.

Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν το πρώτο μεγάλο crash test για τον 17χρονο, ο οποίος όχι μόνο αντεπεξήλθε εξαιρετικά, αλλά (απ)έδειξε ότι έχει τα άντερα για να σηκώσει το βάρος και την ευθύνη της φανέλας και της θέσης. Η ειδική ψυχολογική προετοιμασία του Φερέιρα πριν από τον αγώνα (οι δυο τους είχαν τετ α τετ για πολλή ώρα στην Παιανία το πρωί του Σαββάτου, όπου ο Πορτογάλος του ανέλυσε όλες τις «παγίδες» του ντέρμπι), έπιασαν τόπο και ο Καπίνο (παρέα με τους Αλεξούδη, Καρνέζη και Ταμπάκη) μπήκε πρώτος για ζέσταμα σαν... αγρίμι.

Χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα από κροτίδες, λέιζερ, καρότα και ό,τι άλλο εκσφενδονιζόταν από το πέταλο των «ερυθρόλευκων» οργανωμένων. Κοντοστάθηκε για 10-15 δευτερόλεπτα μπροστά από την εστία, τους κοίταξε κατάματα και τους έδειξε ότι δεν είχε καμία διάθεση να «μασήσει». Αυτό ήταν! Το ντέρμπι ήταν πλέον δικό του...

Πηγή: Goal

Καπίνο Παναθηναϊκός Superleague