Και τι δεν έχουν οι Βέλγοι, τους οποίους αντιμετωπίζει η Εθνική στο Παγκρήτιο. Προσωπικά δεν θυμάμαι ομάδα από τις μεσαίες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που να έχει παίξει τα τελευταία χρόνια με την Ελλάδα και να έχει τέτοιο ρόστερ. Ποιον να πρωτοδιαλέξεις; Τον Βερμάλεν της Αρσεναλ; Τον Κομπανί της Μάντσεστερ Σίτι; Τον Φελαϊνι της Εβερτον; Τον Αζάρ της Λιλ; Τους τρεις τερματοφύλακες που παίζουν σε Πρέμιερσιπ, Καμπιονάτο και Πριμέρα Ντιβιζιόν; Τον Βίτσελ της Μπενφίκα; Τον Ντεφούρ της Πόρτο; Τον Ντεμπελέ της Φούλαμ; Τον Λουκάκου της Τσέλσι ή μήπως τον Μιραλάς του Ολυμπιακού;

Αν όλους αυτούς τους αντιμετωπίζαμε σε επίσημο ματς και ήμουν στη θέση του Σάντος, ομολογώ ότι θα με είχε πιάσει πανικός. Ευτυχώς που τους αντιμετωπίζουμε σε φιλικό και υπάρχουν περιθώρια απώλειας, αν και αυτή η ομάδα που ονομάζεται Εθνική Ελλάδος μας έχει δείξει ότι δεν ανέχεται να χάνει ούτε στα φιλικά. Το μόνο αρνητικό που έχει το Βέλγιο -και έχω την αίσθηση ότι αυτό ήταν που της στέρησε τη δεύτερη θέση στον όμιλο- είναι ότι στην πράξη παρουσιάζεται αρκετά «soft» στο γήπεδο. Είναι μια νεανική, ανανεωμένη ομάδα που δεν έχει αποκτήσει τη στόφα του νικητή που είχαν τα ιερά τέρατα του παρελθόντος, όπως ο Κέλεμενς και φυσικά ο Σίφο.

Το Βέλγιο έχει βαριά φανέλα, που την απέκτησε με μεγάλες πορείες, με αποκορύφωμα τα ημιτελικά του Μουντιάλ (1986). Μετά από εκείνη τη σούπερ φουρνιά που κράτησε ακόμη αρκετά χρόνια ακολούθησε ένα πολυετές διάστημα κάμψης και τώρα σιγά σιγά έχει αρχίσει να ξεπετάγεται μια νέα σπουδαία φουρνιά. Η παρούσα. Οι Βέλγοι μπορεί να αποκλείστηκαν από τα τελικά του Euro, ωστόσο η διοίκηση της ομοσπονδίας τους είδε ελπιδοφόρα σημάδια στα προκριματικά, εξ ου και επέκτεινε το συμβόλαιο του προπονητή, Ζορζ Λέεκενς, ως το 2014.

Απ' όλα τα προαναφερθέντα, αντιλαμβάνεστε ότι ο «δικός μας» Κέβιν Μιραλάς είναι μονάχα ένα κομματάκι από το υψηλής ποιότητας παζλ του συνολικού ρόστερ που διαθέτουν οι Βέλγοι. Μ' αυτά και μ' αυτά θεωρώ ότι η «δοκιμασία» της Εθνικής στο Παγκρήτιο θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον...

Πηγή: sday.gr

Euro 2012