Η προχθεσινή παρέμβαση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στα πράγματα του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού δίνει τη δυνατότητα στην ομάδα να ξεβαλτώσει. Σε μια στιγμή που έχει στερέψει το χρήμα, ο Αλαφούζος δεν είναι σε θέση να πιαστεί από πουθενά και απλώς ονειρεύεται δάνεια που δεν θα μπορεί να πάρει ή ακόμη χειρότερα να τα ξεπληρώσει, αρχίζει να φαίνεται μια λύση ικανή να ξαναφέρει την ομάδα εκεί που βρισκόταν πριν από μερικά χρόνια.

Είναι βέβαια νωρίς για να μπορέσει να εκτιμήσει κανείς τα δεδομένα που δημιουργεί η εξέλιξη.

Ομως όλοι όσοι ξέρουν την οικογένεια και τον τρόπο που λειτουργεί, λένε πως για να μπει θα πρέπει να κάνει ο ίδιος το κουμάντο όπως γίνεται με το μπάσκετ. Δεν θα δεχτεί δηλαδή ούτε κάποιο είδος συνδιοίκησης με τον Αλαφούζο, ούτε… «Παναθηναϊκές Συμμαχίες» πάνω από το κεφάλι του, ούτε άλλες τέτοιες μεσοβέζικες καταστάσεις. Το πιθανότερο να ζητήσει να αγοράσει ή να θελήσει να πάρει τζάμπα τις μετοχές, κρατώντας βέβαια και τα χρέη σε περίπτωση που δεν είναι περισσότερα απ” όσα λέει ο σημερινός πρόεδρος.

Από κει και πέρα ο Αλαφούζος έκανε χθες στροφή 180 μοιρών σε σχέση με τη αρχική του αντίδραση. Εκεί που οι κύκλοι του έλεγαν… «περιμένουμε με μεγάλη χαρά την οικογένεια Γιαννακόπουλου να βοηθήσει στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του Παναθηναϊκού μας», όταν κατάλαβε πως δεν τον παίρνει, άλλαξε γραμμή πλεύσης: «Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι με αυτή την εξέλιξη. Είναι μια οικογένεια εύρωστη, η οποία έχει επενδύσει στο μπάσκετ ίσως περισσότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ. Με μεγάλη χαρά περιμένουμε να έρθουν να αναλάβουν και να συνεχίσουν την αναδιοργάνωση και ανασύσταση του Παναθηναϊκού».

Αυτό σημαίνει πως θα ήθελε μεν τον Δημήτρη σε… βοηθητικό ρόλο, αλλά από την ώρα που βλέπει ότι δεν γίνεται, τον δέχεται για να αναλάβει και να συνεχίσει.

Αμ πώς!

Ο,τι είναι να συμβεί πάντως, θα ξεκαθαρίσει τις επόμενες μέρες. Και εκεί θα φανεί αν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν το δικαίωμα να ελπίζουν σε μια πραγματικά νέα μέρα.

Βέβαια ένα μεγάλο θέμα είναι η διαχείριση του μέλλοντος με τρόπο που να μην ξανάρθει το αλαλούμ της πολυμετοχικότητας και να μην επαναληφθούν τα τεράστια λάθη ή οι νεοπλουτίστικες πρακτικές της. Αν θα φτιαχτεί δηλαδή ένα σχέδιο που θα προχωράει την ομάδα βήμα βήμα με στόχο να την ξαναφέρει με προσεκτικά βήματα εκεί που βρισκόταν πριν από μερικά χρόνια…

Μην ξεχνάμε πως ο Παναθηναϊκός από το 1979 και μετά είναι δομημένος στα λεφτά του Βαρδινογιάννη. Αυτός και ο λόγος που κατέρρευσε μόλις έφυγε ο Τζίγκερ με τα εκατομμύριά του. Φανερό λοιπόν πως μόνο μια δυνατή ένεση ρευστότητας από ένα μεγάλο οικονομικό μέγεθος όπως η οικογένεια Γιαννακόπουλου –με όποιον άλλο σύμμαχο επενδυτή– θα μπορέσει να αλλάξει τα πράγματα και να βάλει την ποδοσφαιρική εταιρεία σε άλλη λογική.

Φυσικά, το «σιγά σιγά» είναι περισσότερο από απαραίτητο αυτή τη φορά, και ας βιάζονται κάποιοι οπαδοί να ξαναδούν την ομάδα τους εκεί που την ήξεραν… Προϋποθέσεις, ο συγκροτημένος προπονητής και οι στοχευμένες μεταγραφές, παράλληλα με την αξιοποίηση των νέων της Παιανίας που θα πρέπει να ενταχθούν φυσιολογικά στην πρώτη ομάδα και όχι με τον καταστροφικό τρόπο που γίνεται μέχρι σήμερα…

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS