To παραδέχομαι για Καρέρα - Και με τη Γιούβε να έπαιζε... - Σεληνιασμένος και "κίλερ" - Άρη, έχασες!

Επιτέλους είδαμε μπάλα. Μπαλάρα για την ακρίβεια, γιατί υπήρχαν στιγμές του αγώνα της ΑΕΚ με τη Ζόρια που δεν παίχτηκε απλά καλό ποδόσφαιρο από τους "κιτρινόμαυρους", καθώς κατά διαστήματα κρύφτηκε το τόπι. Αφήστε άλλους να μιλούν για τα στατιστικά στο ποδόσφαιρο και δείτε πόσο όμορφο και απλό είναι το άθλημα, όταν περνά μέσα από την ευφυΐα συγκεκριμένων παικτών. Προφανώς και οι Ουκρανοί δεν ήταν δεν είναι μία ομάδα που μπορεί να ανήκει στις μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Προφανώς και είναι μία ομάδα που δεν γεμίζει το μάτι και φάνηκε πως είναι αρκετά αδύναμη για να μπορέσει να απειλήσει. Αλλά πείτε μου εσείς: ήταν πιο ακίνδυνη από τον ΟΦΗ που έκανε την AΕΚ να κοψοχολιάσει μέχρι το φινάλε ή από τον ΠΑΣ Γιάννινα που έκανε δύσκολη τη ζωή της; Για να μην πάω στον Ατρόμητο του Κάναντι και το πώς η AΕΚ βρέθηκε να μην μπορεί να κάνει φάσεις. Πολλά πράγματα στο ποδόσφαιρο εξαρτώνται και κρύβονται από τη λογική με την οποία μπαίνεις μέσα στο γήπεδο.

Αυτή τη φορά -μολονότι ο Καρέρα δεν βρισκόταν στην Ουκρανία- πρέπει να αποδεχθώ πως είχε σχεδιάσει άψογα το παιχνίδι. Πως ήξερε ποια ήταν τα σημεία που έπρεπε να βοηθήσει την ομάδα του, να καλύψει τα κενά της και τις αδυναμίες της. Παράλληλα όμως, ήξερε και πάρα πολύ καλά πώς να χτυπήσει τους Ουκρανούς. Όταν, λοιπόν, μία ομάδα που βρίσκεται σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν και υπό την αφόρητη πίεση που βρίσκεται η AΕΚ μετά από συνεχόμενους αγώνες, πετυχαίνει την πιο ευρεία νίκη στην ευρωπαϊκή ιστορία της, τότε δείχνει πως κάτι σπουδαίο έγινε.

Είναι ένα στοιχείο που δεν μπορεί να περάσει ποτέ στα... ψιλά. Είτε αντίπαλος είναι η Ζόρια, είτε είναι η Γιουβέντους, το νόημα είναι πως η AΕΚ κατάφερε σε μία πολύ κρίσιμη καμπή, όχι απλά να δείξει αντανακλαστικά και να μείνει ζωντανή στην Ευρώπη που ήταν ο βασικός και αντικειμενικός στόχος σε αυτή τη διαδικασία, αλλά παράλληλα να πείσει τον εαυτό της για τις ικανότητες αυτές τις ομάδες και να τρομοκρατήσει τους αντιπάλους της, για όσα μπορεί να κάνει στην πορεία της σεζόν.

Δεν ισχυρίζομαι, ότι η AΕΚ ξαφνικά έγινε μεγαθήριο. Δεν υποστηρίζω πως έχει λύσει όλα τα προβλήματα της. Αλλά δεν μπορώ και να αρνηθώ, ότι η AΕΚ έκανε μία πολύ σημαντική νίκη και έδειξε πώς μπορεί να παίξει και ποδόσφαιρο πολύ υψηλών αξιώσεων. Κυρίως, διότι από τη μέση και μπροστά διαθέτει ποδοσφαιριστές τεράστιας αγωνιστικής ποιότητας, οι οποίοι -τώρα που αρχίζουν και αποκτούν χημεία μεταξύ τους- ή ξεπερνούν τα ψυχολογικά τους, μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο φανταστικό και να σμπαραλιάσουν κάθε άμυνα που θα βρουν στο διάβα τους.

Επί μήνες στην ΑΕΚ συζητάμε για το θέμα του Λιβάγια. Για το πως ο Κροάτης είναι μπλοκαρισμένος, για το πως βρίσκεται σε κακή ψυχολογική κατάσταση με ανοιχτό το θέμα του συμβολαίου του και τη διαχείριση που του κάνει ο Καρέρα, που πολλές φορές τον άφησε στον πάγκο. Ισως περισσότερες από ότι του αξίζει πραγματικά. Φαινόταν σταθερά όμως, ότι ο Λιβάγια ανέβαζε σταδιακά την απόδοσή του. Ήταν θέμα χρόνου να λυθεί και το έκανε χθες με πολύ θεαματικό τρόπο. Δύο γκολ... μιάμιση ασίστ και το παιχνίδι έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του.

Ο Μάνταλος συνέχισε να κινείται σεληνιασμένος σε φοβερά επίπεδα απόδοσης. Ο Τάνκοβιτς επιβεβαίωσε πως πρόκειται για… κίλερ που μπορεί να δώσει λύσεις όχι μόνο στη θέση του αριστερού εξτρέμ με την οποία αποκτήθηκε, αλλά και κοντά ή πίσω από τον επιθετικό. Η AΕΚ πήγε με την πλάτη στον τοίχο στην Ουκρανία, αλλά τελικά να σας πω την αλήθεια, νομίζω πως ιστορικά αυτό είναι και το σημείο που την κάνει πάντα να βγάζει τον καλύτερο εαυτό της.

Οταν πηγαίνει δίχως να ανησυχεί, όταν προχώρα δίχως να αισθάνεται πως πρέπει να πάρει αποτέλεσμα, τότε πολλές φορές βγάζει ωχαδερφισμό και χάνει τα ματς πριν καν ξεκινήσουν. Αυτή τη φορά είδαμε μία AΕΚ που έκανε ένα παιχνίδι από αυτό που χαρακτηρίζεται με το μαχαίρι στα δόντια. Απόλυτα προσηλωμένη στο στόχο της, απόλυτα συγκεντρωμένη στις οδηγίες του προπονητή, που δεν άφησε κανένα περιθώριο από το ξεκίνημα του αγώνα μέχρι το φινάλε να αμφισβητηθεί η ποιοτική διαφορά της από την ουκρανική ομάδα και να καθαρίσει το ματς πολύ νωρίς.

Αλλωστε, έπρεπε να μπορέσει να κάνει διαχείριση στη συνέχεια, όπως και έγινε. Με αυτά και με εκείνα, η AΕΚ πέτυχε μία πάρα πολύ σπουδαία νίκη. Κατάφερε να γράψει ιστορία και βέβαια σε ότι αφορά αυτή καθ’ αυτή την ευρωπαϊκή προοπτική της να δείξει πως τίποτα ακόμα δεν έχει τελειώσει. Η AΕΚ έπειτα από τη νίκη στην Ουκρανία, θα υποδεχθεί πλέον τη Ζόρια στην Αθήνα στα τέλη του Νοέμβρη. Προφανώς θα φιλοδοξεί να κάνει το 2/2 και να φτάσει σε μία σημαντική βαθμολογική συγκομιδή και έπειτα να πάει για τον τελικό με την Μπράγκα, ευελπιστώντας πως η Λέστερ θα κάνει το χρέος της και στην Πορτογαλία.

Ολα αυτά είναι σημαντικά, γιατί όπως έχουμε πολλές φορές κατά το παρελθόν, οι νίκες είναι αυτές που τρέφουν μία ομάδα του επιπέδου της AΕΚ. Οι νίκες είναι εκείνες που της προσδίδουν αυτοπεποίθηση και που την κάνουν στο τέλος της ημέρας να βγαίνει πιο δυνατή. Υπάρχει μπροστά το πολύ μεγάλο ματς με τον Άρη. Η AΕΚ ξέρει, ότι θα βρει απέναντί της Θεούς και δαίμονες, αλλά με την με την εικόνα που έβγαλε και στο ματς με τη Ζόρια, μπορεί να ελπίζει. Παρακολουθώντας τη συνέχεια των προηγούμενων θετικών εμφανίσεων της, εκτιμώ πως έχει πολύ καλές πιθανότητες να φύγει με τη νίκη και από τη Θεσσαλονίκη.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις