του Κώστα Γκόντζου
Γιατί ο μικρός είναι η αρχή και το τέλος του Τριφυλλιού και το επόμενο βήμα. Ο Κώστας Γκόντζος σχολιάζει τη νίκη των Πρασίνων απέναντι στον Ιωνικό και εξηγεί τι χρειάζεται πλέον η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς για να φτάσει στη διεκδίκηση και γιατί όχι και κατάκτηση κάποιου πραγματικού στόχου.
Όταν σε ένα παιχνίδι που τελειώνει με σκορ 4-1, ένας παίκτης έχει πετύχει τρία γκολ, προφανώς και είναι το πρόσωπο της ημέρας, ο MVP και όλα τα σχετικά.
Και ο Καρλίτος με το δίκιο του απολαμβάνει από χθες το βράδυ όλες τις ανάλογες αναφορές και τα αποθεωτικά σχόλια στο πρόσωπό του.
Όμως καθαρά ποδοσφαιρικά και επειδή το γκολ έρχεται συνήθως σαν "αποτέλεσμα" μιας προσπάθειας και της ομαδικής λειτουργίας μιας ομάδας και όχι σαν το ¨ξεκίνημα" της όλης ιστορίας, στην εντυπωσιακή νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ιωνικού, το καθοριστικό πρόσωπο και εκείνος που έβαλε την σφραγίδα του στο παιχνίδι, ήταν άλλος.
Και ο λόγος για τον νεαρό Αλεξανδρόπουλο που για μένα ήταν η αρχή και το τέλος όλου του Παναθηναϊκού.
Καθώς το παιχνίδι αυτό καθ' αυτό, ήταν σε γενικές γραμμές πολύ απλό στην ανάγνωσή του, ειδικά παίρνοντας υπ' όψιν τις χρονικές συγκυρίες που ο Παναθηναϊκός πέτυχε τα γκολ.
Κι αυτό γιατί όπως σε όλα τα μέχρι τώρα παιχνίδια του στην Λεωφόρο, ο Παναθηναϊκός πέτυχε τα γκολ σε τόσο καθοριστικά σημεία, που δεν... πρόλαβε να μπει καν σε σκέψη ή σε ερωτηματικά για την τελική έκβαση του παιχνιδιού.
Γκολ με το ξεκίνημα του αγώνα για μια ακόμα φορά, και γκολ που του ξάναδωσε το προβάδισμα πριν το ημίχρονο ακριβώς σε ένα σημείο που έδειχνε να έχει κουραστεί λίγο από την υπερπροσπάθεια των πρώτων 30 λεπτών να ξαναπάρει επειγόντως κεφάλι στο σκορ μετά την τυχαία επί της ουσίας ισοφάριση του Ιωνικού.
Κι αν είχε κάποια ερωτηματικά ακόμα ή κάποιες ανησυχίες αφού παρά την καθολική του υπεροχή δεν είχε καθαρίσει το παιχνίδι στο πρώτη ημίχρονο, με το ξεκίνημα αλά... Βόλο του δευτέρου ημιχρόνου και με τα δυο γκολ από λάθη του αντιπάλου μέσα στο δυο τρία λεπτά, του έφυγαν και αυτά και από κει και πέρα το παιχνίδι ουσιαστικά είχε τελειώσει.
Σε όλο αυτό το σκηνικό και ειδικά στα μεσοδιαστήματα που φαινόταν να μην έχει την τύχη ή τις λύσεις να καθαρίσει το παιχνίδι μια και καλή, ήταν ο Αλεξανδρόπουλος αυτός που κρατούσε το τέμπο, που ζέσταινε την ομάδα και την εξέδρα με τις γεμάτες φρεσκάδα αλλά και ωριμότητα ενέργειες και επιλογές του μέσα στο αγωνιστικό χώρο και που τελικά ήταν και ο δημιουργός για τις ευκαιρίες που επιβεβαίωσαν την υπεροχή του Παναθηναϊκού, αλλά και για δύο από τα γκολ που πέτυχε.
Στο πρόσωπο του νεαρού ο Παναθηναϊκός φαίνεται να βρίσκει κάτι που αλλού το αναζητούσε και από αλλού το βρήκε.
Το χαφ που υποτίθεται θα έκανε την διαφορά και που ήταν το βασικό σημείο αναζήτησης εδώ και κάμποσες μεταγραφικές περιόδους μηδέ εξαιρουμένης και της τελευταίας, ο Παναθηναϊκός τελικά το είχε μέσα στα πόδια του και ευτυχώς που αυτή τη φορά το είδε έγκαιρα, δεν το έχασε και ταυτόχρονα το αξιοποίησε.
Όσο κι αν αυτή η αξιοποίηση και καθιέρωση στην ενδεκάδα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στον ίδιο τον Αλεξανδρόπουλο, που παρ' ότι δεν ξεκίνησε βασικός την φετινή σεζόν με δυο τρεις εμφανίσεις του πήρε με το σπαθί του την θέση και τον ρόλο του στην ομάδα, η ουσία είναι πως είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει αυτή την στιγμή στην ομάδα του το πιο ελπιδοφόρο και σύγχρονο χαφ του ελληνικού ποδοσφαίρου αυτή την στιγμή.
Από κει και πέρα.
Όλα καλά και όλα ωραία και εντυπωσιακά με την μεσοεπιθετική γραμμή του Παναθηναϊκού και τα εντυπωσιακά επιτεύγματά της μέχρι στιγμής στη Λεωφόρο με πρώτο τον Καρλίτος.
Όμως κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει πια να είναι... Καρλίτος εσωτερικού (και αυτό ισχύει και για τους υπόλοιπους τον Παλάσιος, τον Βιτάλ και τον Χατζηγιοβάννη), συμπαρασύροντας έτσι συνολικά τον Παναθηναϊκό σ' αυτό το ιδιόμορφο μέχρι στιγμής φαινόμενο του να έχει εξελιχθεί σε... "Παναθηναϊκό εσωτερικού" για να θυμηθούμε και μια φρασεολογία από την πολιτική στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Όλο αυτό το πράγμα, αν θέλει να μην μείνει στις εντυπώσεις του ενός αγώνα ή της μια βραδιάς και να αποτελέσει πραγματικό ατού για τον Παναθηναϊκό στην προσπάθειά του να εμφανιστεί ανταγωνιστικός στην διάρκεια του πρωταθλήματος συνολικά και όχι σε κάποιες αναλαμπές του, πρέπει να αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του και σε εκτός έδρας παιχνίδια και σε παιχνίδια με πιο ανταγωνιστικούς αντιπάλους και σε παιχνίδια φυσικά που οι συγκυρίες και οι στιγμές δεν θα είναι ευνοϊκές για τον Παναθηναϊκό και θα χρειαστεί να ανατρέψει μια κατάσταση στην διάρκεια ενός αγώνα.
Μέχρι τότε, καλά κρατούν οι χοροί για τα εντός έδρας παιχνίδια με Απόλλωνα, Βόλο και Ιωνικό, αλλά αν δεν συνοδευτούν και από τα υπόλοιπα θα μείνουν απλά χοροί και όχι ουσία, αποτέλεσμα διεκδίκηση και γιατί όχι και κατάκτηση κάποιου πραγματικού στόχου επιτέλους για τον Παναθηναϊκό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Νέος Μπεργκ στη Λεωφόρο - Απαντήσεις από "φευγάτο" Έλληνα - Πατάει... γκάζι ο Παλάσιος!
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
