"Τσουρέκια" με Λιβάι, Τσούμπερ και Ραζβάν - Ίαν Θορπ ο Βράνιες

Γενικά, όσοι μπαίνετε στον κόπο να διαβάζετε όσα γράφω εδώ, έχετε καταλάβει ότι δε μου αρέσει το παιχνίδι της πρόκλησης κι ας είναι αντι-εμπορικό... Όμως σήμερα αισθάνομαι την ανάγκη να ξεφύγω λίγο. Γιατί; Επειδή κρατάω μέσα μου καιρό πράγματα. Το τι έχουμε διαβάσει από πέρυσι για τον Λιβάι που υποτίθεται είναι ο εξτρέμ των 10 θαλασσών και των 5 Ηπείρων δε λέγεται. Και το λάθος που έκανε υποτίθεται ο Ολυμπιακός και δεν τον απέκτησε και πήρε άλλους. Μιλάμε για τον ορισμό του εξαφανισμένου στα μεγάλα ματς. Όχι ότι στα μικρά διαπρέπει βέβαια. Κάνει 1-2 ενέργειες σε δικά του καλά 10λεπτα αγώνων και ύστερα τον ψάχνεις με τον... μεγεθυντικό φακό στο χορτάρι. Λες κι ανοίγει η γη και τον καταπίνει, εξαφανίζεται!

Μήπως για τον Τσούμπερ δεν έχουμε διαβάσει ήδη αδιανόητα πράγματα; Προφανώς είναι ένας καλός και σοβαρός παίκτης ο Τσούμπερ. Προφανώς, προφανέστατα. Αλλά κουλάρετε λίγο. Θέλει και διάρκεια το πράμα. Τσουρέκια μας τα έχουν κάνει με τους δύο. Και για να προλάβω κάποιους, προφανώς και δεν έχουν εντυπωσιάσει οι Ονιεκουρού ή Λόπες για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ένας Ολυμπιακός πρέπει να ζηλεύει τον Λιβάι (ειδικά γι' αυτόν, είναι για γέλια να το συζητάμε) ή τον Τσούμπερ.

Κι αφού άρχισα έτσι το σημερινό blog μιλώντας για τους τους παίκτες της αντιπάλου του Ολυμπιακού στο ντέρμπι, τελικά πόσοι παίκτες αυτής της ΑΕΚ χωράνε στον Ολυμπιακό; Αντιστρέφω πράγματα που επίσης διάβασα και άκουσα σε ραδιόφωνα. Υπήρχε μια απορία μερικών για το πόσοι παίκτες του Ολυμπιακού χωράνε σε αυτή την ΑΕΚ. Πρόλαβαν και την έκαναν την ΑΕΚ ομαδάρα, λες και δεν είναι αυτή που αποκλείστηκε το καλοκαίρι από ένα χωριό στην Ευρώπη και την έπαιξε μονότερμα ο Άρης και της έριξε αγωνιστικό και βαθμολογικό χαστούκι ο Απόλλωνας. Φυσικά και είναι εξαιρετικός ο Αραούχο. Το ξέραμε. Όμως σόρι όταν στον Ολυμπιακό υπάρχει ο Ελ Αραμπί και ο Τικίνιο ΔΕΝ ζηλεύει κανείς τον Αραούχο.

Ποιόν άλλο να ζηλέψει ένας Ολυμπιακός; Τον Βράνιες; Τον -Ρομπέρτο Κάρλος- Μοχαμάντι; Ή μήπως τον Μάνταλο που ξεχάστηκε και πίστευε ότι έπαιζε με Έλληνα διαιτητή και σωριάζονταν διαρκώς; Και ο Βράνιες το ίδιο πρέπει να πίστεψε. Μπουρδούκλωσε τα πόδια του, αισθάνθηκε το χέρι του Μασούρα στην πλάτη και σου λέει «ωπ, να η ευκαιρία» και έγινε... Ίαν Θορπ. Με τον Άρη η... μελοδραματική βουτιά του Μάνταλου έγινε πέναλτι, με ξένο ρέφερι ο Βράνιες έμεινε να διαμαρτύρεται.

Ας αφήσω την ΑΕΚ και ας πάω τώρα και στο άλλο πρόσωπο της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας που λίγο ακόμα και θα πιστεύαμε ότι είναι κάτι μεταξύ Φάμπιο Καπέλο και Μουρίνιο στα... ντουζένια του. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ο προπονητής του ΠΑΟΚ που έχασε για πλάκα από τον ουραγό και δίχως νίκη Ατρόμητο στο Περιστέρι; Ναι, αυτός. Προσέξτε, δε λέω ότι ως προπονητής δεν έχει ικανότητες.

Αυτό που λέω είναι ότι δεν έχει καμία σχέση με τα αδιανόητα που λεχθεί για 'κείνον. Ο Ρουμάνος είναι πολύ καλός στο να ΚΛΕΒΕΙ αποτελέσματα και κατ' επέκταση τίτλους. Εκμεταλλεύτηκε μια σειρά από συγκυρίες και αφέλειες άλλων (και... ευγενικές, για να το πω κομψά, διαιτησίες υπέρ του ΠΑΟΚ) για να βάλει στο βιογραφικό του πρωτάθλημα με τον δικέφαλο του βορρά. Ούτε μπαλάρα παίζουν οι ομάδες του ούτε δίνει στο άθλημα κάτι διαφορετικό. Χρήσιμο και σημαντικό είναι κι αυτό για όποιον το επιθυμεί. Αλλά μην το... τερματίζουμε.

Αφού τα είπα και ξαλάφρωσα, ας πάω και στα δικά μου, τα Ολυμπιακά. Δεν υπάρχουν πιο σκληροί Κ@ργιόληδες απ' αυτό το παρεάκι που έχει φτιάξει ο Πέδρο Μαρτίνς στο μεγάλο λιμάνι. Γι' αυτό τους γουστάρω και στα καλά τους αλλά και στα κακά τους. Είναι μια ομάδα που ακόμα και όταν χάνει, παλεύει. Μέχρι και ο Λαλά άρχισε, επιτελους, να αλλάζει το... τσιπάκι και να βγάζει σκληράδα στον αγωνιστικό χώρο και εγωϊσμό. Για να πάρει λοιπόν κάποιος το πρωτάθλημα απ' αυτούς τους κ@ργιόληδες θα πρέπει να είναι πάρα πολύ καλός, πολύ τυχερός και ο Ολυμπιακός να κάνει το ένα δώρο μετά το άλλο. Δεν το βλέπω σύντομα, όχι φέτος τουλάχιστον. Και δεν είναι ούτε στο 60% ακόμα ο Ολυμπιακος... Μετά τον Γενάρη θα φορτσάρει, θυμηθείτε με, κι αν τότε μπει στην ευθεία όντας μπροστά, φιλάκια... Θα μεγαλώσει η διαφορά, δεν θα μικρύνει...