"Ζόμπι" Μπίσεσβαρ, ντεφορμέ Λουτσέσκου - Τον γλεντάνε τα σαλιγκάρια

ΠΑΟΚ - Άρης: Μην το παιδεύουμε παιδιά, τρεις ήταν οι παράγοντες που
έγειραν τη ζυγαριά υπέρ του Άρη:
* η ταχύτητα
* το κλωτσομπουνίδι
* ο Μπίσεσβαρ

Και ξεκινώ από τον τελευταίο που όλοι ξέρετε τι αδυναμία του έχω. Εγώ είμαι που έχω γράψει ότι ο Σουριναμέζος είναι ο νούμερο ένα τεχνίτης παίχτης στο ελληνικό πρωτάθλημα και δεν το παίρνω πίσω. Και από την άλλη έχω προσθέσει ότι δεν είναι αθλητής και μάλιστα στην αρχή της σαιζόν, όταν (ξανα)έκανε θαύματα, τον είχα υπολογίσει να κλατάρει κατά τα Χριστούγεννα. Δυστυχώς, τόσο για τον ΠΑΟΚ όσο και για τον ίδιο, η διολίσθηση υπήρξε γρηγορότερη και πριν από δύο εβδομάδες σας το είχα πει ότι ανέμενα πλέον φούιτ εκεί γύρω στον Άη Νικόλα. Κι αυτό, ωστόσο, αισιόδοξο ήταν. Ο αθλητής Μπίσεσβαρ ίσα ίσα γιόρτασε το Κατερινιώ και τον Στελλάκη και παρέδωσε πνεύμα. Στα χέρια του Μπούκουρα είναι τώρα, τον σενιάρει ο κύριος Άλκης δια τα περαιτέρω…

Φάνηκε αυτό σε όλο τον αγώνα, όπου δεν του βγήκε ούτε μία μπαλιά, φάνηκε στο γκολ του Άρη που του έφευγε ο Ντιαγέ κι αυτός απλώς βλεφάριαζε, φάνηκε στον διαρκή εκνευρισμό του που στερούσε από τον ΠΑΟΚ τον ενδέκατο παίκτη. Με δέκα έπαιζε ο Δικέφαλος του Βορρά και άντε να τα βγάλεις πέρα με τα κατσίκια του Άρη, που ως το εξηκοστό λεπτό κυνηγούσαν τη μπάλα όπως ο Καφάσης κυνηγούσε την καψούρα του. Ύστερα χαμήλωσαν ρυθμούς, βεβαίως, αλλά και τι πάθανε; Αφού είχε την έμπνευση ο Λουτσέσκου από τη μία ν’ αφήσει μέσα στο γήπεδο το ζόμπι Μπίσεσβαρ και από την άλλη να παίξει με ένα αντί για δύο σέντερ φορ. Είπαμε, προπονητάρα ο Ρουμάνος, αλλά αυτή την εποχή είναι σαφώς ντεφορμέ…

Έλεγα, όμως, πιο πάνω για την ταχύτητα των παικτών του Άρεως. Η αλήθεια είναι ότι σκάσανε μύτη καλικάντζαροι στην Τούμπα ένα μήνα πριν τις Γιορτές! Σαν τα διαόλια τρέχανε οι κιτρινόμαυροι, σα μηχανάκια δίχρονα σπριντάρανε, σαν ρουκέτες εκτοξεύονταν. Και απέναντί τους, αργός ο Σβαμπ, αργός ο Ελ Καντουρί, αργός ο Μίτριτσα, αργός ο Κούρτιτς (δυο μέτρα του έφυγε σε σπριντ ο Καμαρά στο 46^ο λεπτό…), αργός ο Βαρέλα και για τον Μπίσε τα είπαμε πιο πάνω:
Τον γλεντάνε ακόμη και τα σαλιγκάρια!

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Οι Αρειανοί βαράγανε στο ψαχνό από το πρώτο λεπτό ως το τελευταίο. Τον πήρανε χαμπάρι τον Σκωτσέζο ότι θα επέτρεπε νησιωτικό ποδόσφαιρο και δώσε αγκωνίδι, δώσε σπρωξίδι, δώσε κουτουλίδι, απ’ όλα είχε ο μπαξές. Και γιατί όχι, δηλαδή; Σπορ με επαφές είναι το ποδοσφαιρο, άμα δεν σ’ αρέσουν πήγαινε να παίξεις βόλεϊ, να είσαι κύριος και ατσαλάκωτος και να μην ψάχνεις το Βολταρόλ όταν γυρνάς στο σπίτι. Την ίδια ώρα, έπρεπε να φτάσει το 59^ο λεπτό για να ρίξει την πρώτη ύπουλη σπρωξιά ο Ελ Καντουρί. Γιατί όχι νωρίτερα ρε φίλε, τι σας κράταγε δεμένους και χαλιναγωγημένους;
Κι ένα τελευταίο, για να το κλείσουμε. Πέρναγε η ώρα, παγιώνονταν το σκορ, έπαιζε κάργα ταμπούρι ο Άρης, πέθαινε κάθε τρεις και λίγο ο Σάσα (τον είδε ο Καραγκούνης και ζήλεψε…), έπιπτε βρόχα ράιτ θρου, βράζανε οι κερκίδες και οι παίκτες του ΠΑΟΚ ήτανε λες και τους είχε βγάλει για τέιον και κουλουράκια κανέλας ο Ζαμπούνης. Μόνο ένας λύσσαγε και κοπανιόταν, αυτό το σκυλί το ατάιγο απ’ τη Σερβία, ο Ζίβκοβιτς. Που μανούριασε ακόμη και με τον διαιτητή στο 85^ο λεπτό για ένα ανάποδο φάουλ και τον στόλισε με όλα τα «πίτσκο μάτερι» του κόσμου. Αν μη τι άλλο, ό,τι είχε να δώσει το έδωσε ο παίκτης…

Υ.Γ. 1: Οι δύο ακραίοι μπακ του ΠΑΟΚ ξέρουν μπάλα, αλλά είναι πιο επιπόλαιοι κι απ’ τον Αλέκο Τζανετάκο.

Υ.Γ. 2: Μεγάλη εμφάνιση Πασχαλάκη, αυτή τη φορά του αξίζουν τα μπράβο.

Υ.Γ. 3: Την εισβολή των φιλάθλων ας την κρίνουν ο Θεός και η αθλητική δικαιοσύνη…