του Κώστα Γκόντζου
Έχει τελικά σωτηρία αυτή η ομάδα; Ποιο το πρόβλημα και η λύση του. Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για την κατάσταση που έχει... βυθίσει τον Παναθηναϊκό, για τον ιδιοκτήτη του που παραμένει δέσμιος και όμηρος του περίγυρού του και για τα όσα πρέπει να αλλάξουν για να επιστρέψει επιτέλους το Τριφύλλι στις επιτυχίες!
Το πραγματικό ερώτημα ΚΑΙ για τον φετινό Παναθηναϊκό είναι ένα.
Έχει τελικά σωτηρία αυτή η ομάδα;
Θα γίνει κάποια στιγμή κανονική και ανταγωνιστική ομάδα, ή πλέον μια ζωή θα είναι κάτι μεταξύ κανονικής ομάδας την μια αγωνιστική και μιας μικρομεσαίας την επόμενη;
Δυστυχώς η απάντηση δεν είναι και τόσο αισιόδοξη για το κάποτε πανίσχυρο σωματείο των εκατομμυρίων φίλων ανά την Ελλάδα και την οικουμένη.
Ο Παναθηναϊκός από την μέρα και την ώρα που... απελευθερώθηκε μπήκε σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή και μια κατάσταση μη αναστρέψιμη. Είναι καταδικασμένος με αυτούς που τον διοικούν και έχουν τα κουμάντα, εντός, εκτός και γύρω από την ομάδα, να βολοδέρνει στην μετριότητα και μόνο... επικοινωνιακά και πρόσκαιρα να τραβάει από τα μαλλιά μεμονωμένες εμφανίσεις, μεμονωμένα αποτελέσματα και μεμονωμένες ατομικές ενέργειες κάποιων παικτών του μια στις τόσες, για να βγάζει προς τα έξω μια ψεύτικη εικόνα κανονικής ομάδας που κάτι διεκδικεί τέλος πάντων και δεν υπάρχει απλά για να συντηρούν τις θέσεις τους αυτοί που την διοικούν.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα και από κει και πέρα το έργο πάει αγωνιστική με αγωνιστική και ανάλογα από το αποτέλεσμα.
Το οποίο αποτέλεσμα μάλιστα, από ένα σημείο και μετά είναι και εντελώς προβλέψιμο από τα πρώτα λεπτά κάθε παιχνιδιού
Αν δηλαδή το παιχνίδι πάει καλά, κάνει γκολ ο Παναθηναϊκός στην πρώτη φάση που βγάζει, δεν φάει γκολ στην πρώτη φάση που του κάνουν, μετά κυλάει ήσυχα και απλά.
Και μετά την λήξη του, δώσου οι αναλύσεις για το πόσο σπουδαίος είναι, πόσο βελτιωμένος είναι και μαζί τους και κάτι υπερβολές για γέλια, του στιλ, τρέμουν αυτόν τον Παναθηναϊκό και θέλουν να τον σταματήσουν, Παναθηναϊκός για μεγάλα γούστα φέτος και πάει λέγοντας.
Δεν του κάθεται βολικά από την αρχή το παιχνίδι, περνάει λίγο η ώρα και το ματς δεν έχει κριθεί και πολύ περισσότερο στραβώνει κάποια στιγμή, ε τότε καληνύχτα.
Με συνοπτικές διαδικασίες τελειώνει ξανά με τραγικό τρόπο η ιστορία και απλά μετά η μόνη... ελπίδα είναι κάποιο φαλτσοσφύριγμα σε βάρος του και για να μπορούν τα... επιτελεία της συμφοράς να ρίξουν εκεί το φταίξιμο και ανάλογα με τον αντίπαλο να βγάλουν το πόρισμα είτε ότι μας τρέμει ο... Ολυμπιακός και δεν μας θέλει στην Ευρώ0η, είτε μας τρέμει ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ μην τυχόν και τους φάμε την θέση.
Κολοκύθια και μάλιστα ούτε καν με ρίγανη.
Μια σκέτη σαχλαμάρα, ένα εντελώς αντιποδοσφαιρικό περιβάλλον και τύποι που με τον Παναθηναϊκό, το μέγεθος και την ιστορία του δεν έχουν την παραμικρή σχέση.
Κι αυτή η ιστορία δεν είναι φετινή.
Δεν είναι καν περυσινή.
Είναι η ίδια και απαράλλαχτη ιστορία των τελευταίων ετών με όλα κάθε χρόνο και κάθε καλοκαίρι και πολλές φορές και κάθε Γενάρη να αλλάζουν και όλα ίδια να μένουν.
Καθώς εκεί είναι και η ουσία του προβλήματος.
Το ότι δηλαδή κάθε φορά αλλάζουν .όλα υποτίθεται, αλλά τελικά αλλάζουν παίκτες και προπονητές.
Οι άνθρωποι όμως που αποφασίζουν, αυτοί που έχουν τα κουμάντα και πάνω απ' όλα αυτός ο κλειστός περίγυρος σε διοίκηση-ΜΜΕ-¨εξέδρα" παραμένει ακλόνητος, σταθερός, πάντα μακριά από οποιαδήποτε υποψία ευθύνης για ότι γίνεται και ξανά μανα απ' την αρχή.
Το απλό ερώτημα, πως γίνεται άνθρωποι που έχουν αποτύχει παταγωδώς να είναι συνεχώς οι ίδιοι που αποφασίζουν την... γιατρειά κάθε σεζόν, είναι μάλλον πολύ απαιτητικό για το σημερινό Παναθηναϊκό.
Κι απ' την στιγμή που αυτό το ερώτημα και αυτή η προφανής απορία δεν απασχολεί τον ίδιο τον Γιάννη Αλαφούζο, γιατί ουσιαστικά είναι δέσμιος και όμηρος αυτού του περίγυρου, δεν έχει και νόημα να συζητάμε οτιδήποτε.
Έτσι θα βαδίζει ο Παναθηναϊκός, αυτά τα πάνω-κάτω θα παρουσιάζει και δυστυχώς όσο αυτή κατάσταση παγιώνεται, όχι μόνο δεν θα δει άσπρη μέρα, αλλά θα σταματήσουν ακόμα και αυτές οι εξαιρέσεις στον κανόνα και "στόχοι" όπως να ξεπεράσει τον ΠΑΣ Γιάννινα, τον Άρη, τον Αστέρα Τρίπολης και λοιπά, θα φαντάζουν βουνό και θα προκαλούν ντελίριο ενθουσιασμού και... κάθοδο των μυρίων στην Ομόνοια για πανηγυρισμούς.
Το γιατρικό και η λύση είναι μια, αλλά δεν ξέρω πρώτον αν το έχει καταλάβει ο Αλαφούζος, δεύτερον αν έχει την διάθεση να το αλλάξει και τρίτον αν έχει την... δύναμη ή αν θέλετε την δυνατότητα να το κάνει.
Κι αυτό είναι ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να πάρει σκούπα και φαράσι και να αλλάξει μια και καλή όλους αυτούς τους ανίκανους, μέτριους και επιεικώς επικίνδυνους για τον Παναθηναϊκό τύπους, που έχει μαζέψει τόσα χρόνια στον σύλλογο και στους οποίους έχει αναθέσει τα κουμάντα στην ομάδα.
Αλλιώτικα και ειδικά αν πάει και πάλι στην αναζήτηση... προπονητή και νέων μεγάλων μεταγραφών που θα κάνουν την διαφορά και την υπέρβαση όπως την έκαναν και οι φετινές, καληνύχτα και όνειρα γλυκά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Λάβρος ο κόσμος του ΠΑΟ! "Σέρβος... Γκουαρντιόλα ο Γιοβάνοβιτς - Διούδη κάτσε πάγκο - Εγκλήματα"!
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
