Παραμυθένια πρόκριση ΠΑΟΚ... δράκος ο Βιεϊρίνια - Πνεύμα πολεμιστή - Η αρχή για καλύτερες μέρες!

Ο αλάνθαστος Ίνγκασον και οι τρεις μέρες στον πάγο για Άκπομ. Ο Χρήστος Ξανθάκης γράφει για την ευρωπαϊκή πρόκριση του Δικεφάλου, για τους παίκτες της Γάνδης που... έσβησαν, αλλά και για τον Πορτογάλο αρχηγό που έπαιξε με την καρδιά πρωταθλητή.
 

Κάθε παραμύθι θέλει το δράκο του!
Και η παραμυθένια πρόκριση του ΠΑΟΚ, βρήκε το δικό της δράκο στο πρόσωπο του αρχηγού της ομάδας.

Του Βιεϊρίνια που παρέπαιε σε όλο το πρώτο ημίχρονο και τον είχε κάνει αυτός ο Σαμουάζ να μοιάζει με γατάκι. Το γάλα της μαμάς του είχε φτύσει ο Αντελίνιο, ων επτά στις δέκα φάσεις εκτός θέσεως να κυνηγάει και να μην προλαβαίνει. Και το γκολ των Βέλγων, άλλωστε, από σέντρα που βγήκε από τη δική του την πλευρά προήλθε.
Θα μου πεις ήταν μεγάλο το βάρος που είχε πέσει στα αριστερά και συμπαραστάτης του Βιεϊρίνια ήταν ο Μπίσεσβαρ που συνήθως κοιτάει μόνο προς τα εμπρός. Θα σου απαντήσω με αυτό που λέγαμε όλοι φωναχτά στο καφέ Gratzi του Αμαρουσίου:
Καλός, χρυσός, άγιος ο Αντελίνο, αλλά δεν είναι πια για τέτοιο επίπεδο αγώνων.
Κι ύστερα τραυματίστηκε!

Κι ύστερα ήταν σαν να ξύπνησε μέσα του το πνεύμα των Πορτογάλων πολεμιστών που κατέλαβαν τη μισή Νότια Αμερική.
Ύστερα δεν έπαιζε πλέον με τα πόδια του, αλλά με τ’ άντερά του, με τα σκώτια του, με την καρδιά του.
Την καρδιά του πρωταθλητή, για να θυμηθούμε μια παλιά αλλά ολόσωστη κλισεδούρα.

Κι από εκείνη τη στιγμή που έφαγε τη σαγωνιά και πλημμύρισε αίματα το μέτωπό του και τον έβριζε το μισό γήπεδο και ήταν η φανέλα του σαν την ποδιά του χασάπη, ο Βιεϊρίνια έγινε δράκος.
Και την πήρε παραμάζωμα την Γάνδη, αποδεικνύοντας ότι στην εποχή του ταχυδυναμικού ποδοσφαίρου μετράνε ακόμη οι προσωπικότητες.
Αυτές που περίσσευαν στον ΠΑΟΚ με τον Βιεϊρινια ναι, τον Άκπομ και τον Ίνγκασον και η Γάνδη, η ομάδα με την σαφώς υψηλότερη χρηματιστηριακή αξία, διέθετε μόνο μία:
Τον σκόρερ Ντεπουάτρ, που έκανε ό,τι μπορούσε αλλά δεν έφθανε.
Γιατί οι συμπαίκτες του ήταν άψογοι τακτικά και διαβασμένοι και γρήγοροι και σφαιράτοι, αλλά στην κρίσιμη ώρα λιώσανε σαν τα κεράκια οι έρημοι. Σαν τις λαμπάδες της Λαμπρής…

Ούτε μια λάθος πάσα δεν έκανε ο Βιεϊρίνια μετά απ’ τον τραυματισμό του, ούτε μια τρίπλα δεν έφαγε, ούτε μια προσποίηση, ούτε βλέμμα αντιπάλου δεν πέρασε από τη μεριά του. Και στην κρίσιμη φάση, εκεί που έκαιγε το σίδερο κι έβραζε το νερό, δεν πήγε να βαρέσει σέντρα, να το ρίξει κατευθείαν και όπου βγει. Στην κρίσιμη φάση εμπιστεύτηκε τον πολλάκις άσφαιρο Αουγκούστο κι ο Αουγκούστο τον πλήρωσε. Όπως συμβαίνει σε όλα τα ωραία παραμύθια, όπου έρχεται ο δράκος και σώζει την πριγκήπισσα…

Έλεγα όμως πιο πάνω για τον Άκπομ και τον Ίνγκασον. Ο πρώτος δεν έχει φάει ποτέ του πιο πολύ ξύλο, τρεις μέρες στον πάγο πρέπει να τον βάλουν μπας και στανιάρει. Κι ο δεύτερος ήταν αλάνθαστος και δεν έχασε φάση, στο καταιγιστικό πρώτο ημίχρονο της Γάνδης. Καταπληκτική εμφάνιση για έναν παίκτη που προέρχεται από χιαστό και ελπίδα για τον δόλιο τον Μιχαηλίδη ότι όλα θα πάνε καλά.

Και τώρα; Και τώρα, εδώ που έφτασε ο ΠΑΟΚ λίγο δεν είναι. Μια φορά κι έναν καιρό ήμασταν συνηθισμένοι από τέτοιου είδους πορείες των ελληνικών ομάδων, εδώ και έτη πολλά ωστόσο μας τρώνε η ξέρα και η άπνοια. Με τον σημερινό ΠΑΟΚ, έπεσε ψιλή βροχούλα, ποτιστική που λένε και στο χωριό μου. Άντε μακάρι παιδιά, να είναι η αρχή για ακόμη καλύτερες μέρες!

*** ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Δεν νοείται Έλληνας φίλαθλος να μην χαίρεται με τον ΠΑΟΚ – Βιεϊρίνια… από άλλη δεκαετία!

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις