Νταϊλίκια στη διοίκηση για Κάργα - Από… μπάτσελορ Σβαμπ και Αουγκούστο

Αρχές Ιούνη κλέβω δυο μερούλες, σκαρώνω ένα λονγκ γουικέντ, παίρνω κορίτσι και τουτού, ανεβαίνουμε εθνική οδό, πάμε Πλαταμώνα. Και όπως κάνω πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις τρέχω να αγοράσω αθλητικό Τύπο από τη Βόρεια Ελλαδα. Για να δω τι παίζεται στη γειτονιά ρε φίλε, να πάρω μυρωδιά τι τρέχει, να κοζάρω τα κόκκαλα. Διάβαζα λοιπόν διαρκώς, είτε το πιστεύετε είτε όχι, πόσο μεγάλος παίκτης είναι ο Κάργας και πόσο βράχος είναι ο Κάργας και πόσο θα μεταμόρφωνε την άμυνα του ΠΑΟΚ, αν τον έπαιρνε δηλαδή ο Δικέφαλος, αλλά δεν τον πήρε, γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος με μυαλό στο επιτελείο της ομάδας, προπονητικό και διοικητικό, και τι παλικάρι ήταν αυτό που χάσαμε Παναγίτσα μου, τι κορμί, τι βράχος (το ξαναείπα αυτό), αυτός δεν ήταν ποδοσφαιριστής νορμάλ, ο νέος Μπεκενμπάουερ ήταν!

Εντυπωσιάστηκα, δε λέω, κι αναρωτήθηκα κι εγώ πως μου ξέφυγε ο Καργας στην περσινή σαιζόν και δεν ανακάλυψα το μεγαλείο του, κλειστά τα μάτια θα είχα, θεόκλειστα τ’ αυτιά, τέτοια παιχτούρα και να μην την πάρω χαμπάρι, ντροπή Ξανθάκη, χάπατο είσαι. Τέλος πάντων, ύστερα κατέβηκα Αθήνα, κάπως το λησμόνησα το στόρι, ώσπου ξαναζεστάθηκε, τι ξαναζεστάθηκε φωτιά πήρε, και τρέξανε οι Σαλονικιοί στα Γιάννενα μη χάσουν το κελεπούρι, κατ’ απαίτηση των ΜΜΕ του Θερμαϊκού όπως έμαθα, διότι μπήκαν και τα ραδιόφωνα στο κόλπο, όλοι Κάργας παιδιά, όλοι Κάργας, πώς λέγαμε παλιά ΌλοιΜαζίΠΑΣΟΚ, κάπως έτσι. Κι έρχεται το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σαιζόν, έρχεται το πρώτο λεπτό του πρώτου επίσημου παιχνιδιού της σαιζόν και σερβίρει ο Κάργας ασίστ στον παίκτη της Λέφσκι, έναν απ’ αυτούς τους ασήμαντους που έχουν ψωνίσει με το κιλό οι Βούλγαροι, και το καρφώνει ο τύπος, ούτε τ’ όνομά του δεν θυμάμαι τώρα. Αλλά τα νταϊλίκια στην διοίκηση του ΠΑΟΚ, έτσι και δεν πάρετε τον Κάργα ξοφλήσατε, δεν τα ξεχνάω και τόσο εύκολα…

Έκανε κι άλλα λάθη ο συγκεκριμένος παίκτης μέσα στον αγώνα, αλλά το μεγαλείο του Σάστρε δεν το άγγιξε. Ο οποίος Σάστρε αλλού πάταγε, αλλού βρισκόταν και αλλού βόσκαγε. Στο τρελοκομείο κόντεψε να τον στείλει τον Ίνγκασον, τον μοναδικό από την αμυντική τετράδα του Δικέφαλου που κατανοούσε τις ανάγκες του αγώνα. Γιατί κι ο Ράφα Σοάρες, η μεγάλη μεταγραφή που θα έσβηνε από τις μνήμες των ΠΑΟΚτζήδων τον Βιεϊρινια, σαν κουκιά χωρίς λάδι ήταν, σαν φακές δίχως ξύδι. Ένα πράγμα άνοστο, χωρίς κάτι να σε ψήσει, να σε θέλξει, να σε μαγέψει. Ίσως στη συνέχεια, αλλά αν κρίνω από τα μπινελίκια που του έριξε ο Ισλανδός…

Όσο για τα υπόλοιπα, το είπε ο φίλος μου ο Χάρης που καθόμασταν μαζί στο καφέ Gratzi και βλέπαμε τον αγώνα:
Όταν περνάνε τη σέντρα πέντε δικοί σου απέναντι σε δέκα δικούς τους, δεν έχεις ελπίδα καμιά να το καρφώσεις!
Μια ταχύτητα πίσω από τους Βούλγαρους ήταν οι Θεσσαλονικείς, ίσως και μιάμιση και άμα βάζεις απέναντι στα σκυλιά τα ατάιγα, αυτά τα ζιπουνάκι με πόδια, τον Ντάντας και τον Κουαλιάτα, προκοπή δεν θα δεις. Ούτε καν το γκολ της τιμής, που πέρυσι με τους Ιρλανδούς σου έσωσε την παρτίδα…

Υ.Γ. 1: Όταν ο Νάρεϊ αρχίσει να βρίσκεται με τους συμπαίκτες του, θα ζωγραφίσει. Ως τότε είναι άδικο να του ζητάμε θαύματα.

Υ.Γ. 2: Με όλο το σεβασμό στο φίλο Χάρη, χειρότερη εμφάνιση του Ζίφκοβιτς με το Δικέφαλο στο στήθος, δεν έχω ξαναδεί. Δεν έφταιγε μόνο ότι δεν είχε υποστήριξη.

Υ.Γ. 3: Κι ο Κωνσταντέλιας θα παίξει μπάλα. Ενδέχεται, μάλιστα, να μας χαρίσει και μερικά από τα χάιλαϊτ της χρονιάς.

Υ.Γ. 4: Τουλάχιστον ο Κούρτιτς το προσπάθησε κάπως. Σβαμπ και Αουγκούστο ήταν σαν να είχαν γυρίσει από μπάτσελορ πάρτυ…