Sportdog Team
Η... πληγή που ακούει στο όνομα Άμραμπατ και το αναρχικό παιχνίδι της Ένωσης. Ο Χρήστος Ξανθάκης σχολιάζει τη μεγάλη νίκη του Βόλου στη Ριζούπολη, αποθεώνει τον Κώστα Μπράτσο και παραδέχεται τον Αχιλλέα Μπέο.
ΑΕΚ - Βόλος: Δεν έχω καμία αδυναμία στον Αχιλλέα Μπέο.
Δε γουστάρω τις απόψεις του, το χιούμορ του με παγώνει, το νταηλίκι του το γράφω εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Ούτε να τον βλέπω, ούτε να τον ακούω, φχαριστώ πολύ δεν θα πάρω.
Αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι ο τύπος ξέρει μπάλα. Και καταφέρνει ν' ανακαλύπτει παίκτες διαμάντια από το πουθενά. Όταν οι υπόλοιποι χώνουνε ένα σκασμό λεφτά και κάνουν την προσευχή τους να μην είναι μάπα το καρπούζι, ο Μπέος πιάνει πάντοτε τον πρώτο λαχνό. Πως το λέει το τραγούδι; Α μάλιστα, το θυμήθηκα:
Όλοι καλάρουνε, μα δεν πιάνουν ψάρια,
καλάρει κι ο Ζέππος και πιάνει καλαμάρια!
Διαθέτει το χάρισμα αναμφίβολα, όπως το διέθετε και ο συγχωρεμένος (;) ο Ψωμιάδης που είχε φτιάξει μια Καβάλα να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Αδαμαντίνου χαρακτήρος αμφότεροι, αλλά τον οπαδό δεν τον νοιάζουν αυτά. Τον οπαδό τον νοιάζει να κερδάει η ομάδα κι ας είναι και λίγο πρόστυχη η νίκη. Άλλωστε, δεν ρισκάρει αυτός στην κερκίδα στρογγυλοκαθισμένος, άλλοι ρισκάρουν για πάρτη του. Υπογράφοντας, για παράδειγμα, τον Ντέλετιτς, που έχει κάνα τριάρι χρόνια να τιμήσει το αναμφισβήτητο ταλέντο του. Κι έρχεται ο Μίλος και περνάει τη μπάλα από την τρύπα της βελόνας, με σουτ που ούτε ο κοριός της ΕΥΠ δεν θα το έπιανε!
Αλλά δεν ήταν μόνο η γκολάρα του Σέρβου, που έβγαλε μάτια. Στο σύνολό του ο Βόλος έμοιαζε πιο δεμένος, πιο συγκροτημένος από την ΑΕΚ. Και οι παίκτες του έφταναν στη μπάλα μισό δευτερόλεπτο (αν εξαιρέσει κανείς την περίπτωση Ληβάυ Γκαρσία) πριν από τους παίκτες της Ένωσης. Έργο Τανσό σίγουρα και είναι ν' απορεί κανείς που βιάστηκε τόσο πολύ να τον απομακρύνει ο Μπέος. Είπαμε όμως, από ποδόσφαιρο καταλαβαίνει ο ανήρ, δεν καταλαβαίνει από καλούς τρόπους. Και δεν νομίζω ότι άμα του μπει μια ιδέα στο κεφάλι, θα κάτσει να τη συζητήσει...
Όσο για την ΑΕΚ ούτε ο Ρουβίκωνας να την κοουτσάριζε τέτοιος αναρχικό ποδόσφαιρο. Καμία αρχή, καμία μέση, κανένα τέλος, όλα στο μπλέντερ κι ο,τι κάτσει έκατσε. Έκανε μεν τις σωστές αλλαγές ο Αλμέιδα (αυτό ο Άμραμπατ, τι πληγή!), αλλά στην τελική τίποτε δεν βελτιώθηκε. Έφτανε μόνο η εικόνα του Αραούχο να γυρνάει διαρκώς πίσω από τη σέντρα για να πάρει τη μπάλα, για να καταλάβει κανείς ότι το μοναδικό σχέδιο ήταν το κουτουρού και το περιμένουμε να κουραστεί ο αντίπαλος. Ε, δεν κουράστηκε...
Υ.Γ.: Ο Μπράτσος μια χαρά το χειρίστηκε το παιχνίδι του Βόλου. Σωστό στήσιμο, σωστή διαχείριση, σωστές αλλαγές. Κι όταν πήγε να του κουνηθεί ο Ρότα, του έβαλε απέναντι τον Γουές και τον έσβησε!
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
