"Σύμμαχος" του ΠΑΟΚ ο διαιτητής, υπεύθυνος για τα αίσχη - Δεν θα εκτελούσε έτσι το πέναλτι ο Ρίγκο!

Ήταν ένα ντέρμπι με τα όλα του εκτός από γκολ. Το παιχνίδι της 3^ης αγωνιστικής ανάμεσα στον Άρη και τον Παοκ στο Βικελίδης τελείωσε με μηδέν στο πηλίκο για αμφότερους τους αντιπάλους, ωστόσο παρά τα «κουλούρια» είχε μια ιδιαίτερη ομορφιά, τουλάχιστον για τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου της πόλης μας.

Χαμένος βέβαια ήταν ο Άρης, που απώλεσε δύο βαθμούς εντός έδρας. Οι κίτρινοι θα μπορούσαν να πάρουν τη νίκη αν ο Γκρέι δεν έστελνε την μπάλα στην αγκαλιά του Κοτάρσκι στην εκτέλεση πέναλτυ στο 55’. Ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία του Άρη να πάρει τη νίκη σε ένα ματς που είχαν αρκετές τελικές, αλλά λίγες από αυτές προκάλεσαν τον αναστεναγμό της κερκίδας.

Το παραδοσιακό ντέρμπι της Θεσσαλονίκης τα παλιά χρόνια το ένιωθαν αλλιώς οι παίκτες. Το ζούσανε στην καθημερινότητα της πόλης πολλές μέρες πριν και εβδομάδες μετά. Τι απαιτήσεις μπορούμε να έχουμε από παίκτες ξένους, που μερικοί από τους οποίους μένουν στην πόλη μόλις εδώ και λίγους μήνες και δεν μιλάνε καν τα ελληνικά; Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τον Παοκ, αλλά για σκεφτείτε πως θα εκτελούσε την εσχάτη των ποινών ο Πάλλας ή ο Ρίγκο; Δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσει ή να το εκτελέσει όπως ο Τζαμαϊκανός φορ των κιτρίνων σήμερα.

Ο Ντιόπ ξεκίνησε στο κέντρο νευρικός, αλλά όσο περνούσε η ώρα αντί να καλυτερέψει χειροτέρευε. Πήρε γρήγορα κίτρινη και υποχρέωσε τον Τόλη Τερζή να τον αντικαταστήσει στο ημίχρονο. Ένας που πρέπει να κατάλαβε το νόημα του ντέρμπι ήταν ο Εμπακατά. Ο Κογκολέζος αριστερός μπακ ήταν υπέροχος, σε αντιδιαστολή με την κάκιστη εμφάνιση του στο Αγρίνιο. Οι δύο Γκαρσία, ο Ματέο και ο Μανού ήταν καλύτεροι από τα προηγούμενα ματς. Γενικά ο Άρης ήταν πολύ καλύτερος από το Βατερλό του Αγρινίου. Σήμερα όμως του έλειψε το γκολ, πράγμα που του συνέβη για πρώτη φορά φέτος. Ο Τερζής σε έναν ακόμη υπηρεσιακό του ρόλο, το πήγε εξαιρετικά, διόρθωσε τα κενά στα χαφ και είδε την άμυνα του να τα πάει πολύ καλύτερα. Ο Άρης δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του μπροστά, καθώς ήταν λίγες οι κάθετες που πέρασαν προς τους επιθετικούς του.

Ο Παοκ ήταν στημένος καλά. Πήρε την ισοπαλία ως δώρο, χωρίς να κάνει την υπέρβαση βέβαια σε σύγκριση με πέρσι, αφού και κατά την περασμένη περίοδο είχε πάρει λευκή ισοπαλία στο Βικελίδης, αλλά αυτή συνοδεύτηκε από τρεις μεγαλοπρεπείς ήττες εντός και εκτός στα υπόλοιπα παιχνίδια. Το ότι είχε ως κορυφαίο του παίκτη τον Κοτάρσκι τα λέει όλα. Οι φιλοξενούμενοι έχουν να καυχηθούν για μόνο μεγάλη ευκαιρία, στο 49’ με τον Τομάς, όταν από πολύ κοντά δεν νίκησε τον Κουέστα που για ακόμη μια φορά απέδειξε πως ίσως βρίσκεται στην καλύτερη χρονιά του στον Άρη.

Το παιχνίδι χαρακτηρίστηκε και από τη δύναμη με την οποία έμπαιναν οι παίκτες στις φάσεις. Και βέβαια μιλάμε κυρίως για τους παίκτες του Παοκ που βρήκαν έναν απρόσμενο σύμμαχο, τον Πορτογάλο διαιτητή. Ο Γκοντίνιο είναι υπεύθυνος για τα αίσχη που συνέβησαν στο τέλος της αναμέτρησης, αφού με την ανεκτικότητα του στα χτυπήματα των φιλοξενούμενων, τους έδωσε το δώρο της ατιμωρησίας και το παιχνίδι παρεκτράπηκε, ευτυχώς για λίγο. Στο τέλος με δύο αποβολές εκατέρωθεν (Νταμπό και Ελ Καντουρί) και με αρκετές κίτρινες κατόρθωσε να περιορίσει τη ζημιά που έκανε καθόλη τη διάρκεια του ντέρμπι.

Την σκληρή αλλά ταυτόχρονα όμορφη εικόνα του ντέρμπι τόνισε ιδιαίτερα η έντονη βροχόπτωση που άρχισε στα μέσα του δευτέρου μέρους και έκανε μούσκεμα παίκτες και κερκίδα, περισσότερο όμως δροσίζοντας και όχι δυσχεραίνοντας τους.

Το ντέρμπι της 3^ης αγωνιστικής είναι πλέον παρελθόν, αλλά είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα, από τη στιγμή μάλιστα που ο Άρης βρίσκεται στην μεταβατική περίοδο από έναν προπονητή σε άλλον.

Οι κίτρινοι με 1-1-1 (νίκη-ήττα-ισοπαλία) έχουν μόλις 4 βαθμούς και οφείλουν να συνεχίσουν το δύσκολο πρόγραμμά τους στην Τρίπολη, προς αναζήτηση βαθμών, αλλά κυρίως λύσεων στα προβλήματα που τους βασανίζουν.