Ντροπή και ηθική κατρακύλα στον ΠΑΟ - Έυκολοι... ένοχοι Γιοβάνοβιτς, Μπρινιόλι

Ο Μπρινιόλι ή ακόμα και ο Γιοβάνοβιτς είναι οι εύκολες "εξηγήσεις" για την αγωνιστική κατρακύλα του Παναθηναϊκού.
Ή για την ακρίβεια και επειδή κάποια χρόνια τώρα ξέρουμε πως λειτουργεί ο Παναθηναϊκός σε τέτοιες περιστάσεις, είναι οι εύκολοι... ένοχοι στην όλη ιστορία.
Η ουσία είναι σίγουρα πολύ πιο ποδοσφαιρική και φυσικά έχεις και τις συγκεκριμένες αιτίες και τα συγκεκριμένα ονόματα, αλλά είναι πολύ πιο ουσιαστική.
Όταν μετράς τέσσερις ήττες σε πέντε σερί παιχνίδια, τότε αυτά τα δύο, ο Μπρινιόλι δηλαδή ή ο Γιοβάνοβιτς δεν φτάνουν.
Aλλωστε με τη Μακάμπι δεν έπαιζε ο Μπρινιόλι, ο Λοντίγκιν έπαιζε.
Και άλλωστε επίσης, ο Παναθηναϊκός εδώ και καιρό ζορίζεται σε όλα του τα παιχνίδια ανεξάρτητα από το αν παίρνει ή τελικά το αποτέλεσμα που θέλει, με εξαίρεση κάτι παιχνίδια που όλα του κάθονται ευνοϊκά όπως με τον ΟΦΗ ή με τον Παναιτωλικό στον πρώτο γύο και πάει λέγοντας.

Και κάτι ακόμα σε όλα αυτά συμπληρωματικά.
Επειδή σδε όλη αυτή την κατάσταση αντιπαρατίθεται η περυσινή χρονιά που τότε και ο Μπρινιόλι ήταν εξαιρετικός και κορυφαίος και ο Γιοβάνοβιτς στα φόρτε του χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση στο πρόσωπό του και στις επιλογές του.
Θα θυμίσω λοιπόν, πως ο Παναθηναϊκός είχε ακριβώς πανομοιότυπη με την τωρινή συμπεριφορά και αγωνιστική κατρακύλα, χωρίς φυσικά να υπάρχει η "εξήγηση" ή αν θέλετε η... δικαιολογία του Μπρινιόλι.
Ήταν τότε που ο Παναθηναϊκός πριν την διακοπή του πρωταθλήματος για το Μουντιάλ είχε κάνει το εκπληκτικό σερί των έντεκα νικών και μια ισοπαλίας σε δώδεκα παιχνίδια και βρισκόταν στην κορυφή σε απόσταση 8 και 12 βαθμούς από ΑΕΚ και Ολυμπιακό.
Και ήταν τότε επίσης που με την επανέναρξη του πρωταθλήματος, μέσα σε ενάμιση σχεδόν μήνα και έπειτα από τραγικές εμφανίσεις ΣΥΝΟΛΙΚΑ όλης της ομάδας, η διαφορά αυτή ψαλιδίστηκε με αποτέλεσμα αργότερα και την αντίστοιχη κατάρρευση στα πλέι-οφ και ειδικά στα παιχνίδια στην Λεωφόρο όπου και χάθηκε ένα πρωτάθλημα στο οποίο βρισκόσουν κάποια στιγμή στην κορυφή με δώδεκα βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο.

Τα λέω και τα θυμίζω όλα αυτά, απλά μπας και μπορέσει κάποιος στον Παναθηναϊκό, αν φυσικά έχει μείνει κάποιος σοβαρός και λογικός εκεί πέρα, να καταλάβει ότι τα ανάθεμα στον Μπρινιόλι και οι... σποντίτσες για τον Γιοβάνοβιτς, δεν μπορούν όχι ποδοσφαιρικά, αλλά ούτε καν επικοινωνιακά να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό.

Εδώ χρειάζεται ποδοσφαιρική εξήγηση, αντικειμενική διαπίστωση των πραγματικών δυνατοτήτων αυτής της ομάδας, και μια πρώτη εξήγηση του γιατί όποτε βρίσκεται μπροστά στην κατάκτηση ενός μεγάλου στόχου, ή μπροστά σε ένα κρίσιμο και μεγάλο παιχνίδι όπως τα ντέρμπι, αυτή η ομάδα λυγίζει και παραδίνεται ουσιαστικά άνευ όρων.

Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και από κει και πέρα όποιος θέλει να το σκεπάσει ή να κρύψει τον δικό του ρόλο και συνεισφορά σε όλη αυτή την κατρακύλα, μπορεί εύκολα φυσικά να σταθεί στον Μπρινιόλι και σε οτιδήποτε άλλο είναι... εύκαιρο, επίκαιρο και κυρίως... ευκολοχώνευτο από τον κόσμο σήμερα.

Και δυο πραγματάκια ακόμα, που με μεγάλη μου απορία κανένας στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού, πρώτον δεν αναφέρει και δεύτερον δεν αναρωτιέται.
Το πρώτο και πιο πρόσφατο.
Ήταν πρωτοφανές στα χρονικά αυτή η αμετροέπεια της ΠΑΕ Παναθηναϊκός έτσι τουλάχιστον όπως εκφράστηκε από το επίσημο τουίτ της, σε βάρος του Μπρινιόλι στο τρίτο γκολ.
Δεν έχει προηγούμενο σε όλο τον κόσμο αυτό το πράγμα.
Μιλάμε για πραγματική ντροπή και ηθική κατρακύλα και μάλιστα ενός συλλόγου που διαχρονικά καυχιέται για τις αξίες και το ήθος που πρεσβεύει.
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό και όσο κι αν δεν το θέτει κανένας ουσιαστικά, χρειάζεται άμεσα απάντηση, αν έχει μείνει στάλα ευαισθησίας, αξιοπρέπειας και ήθους στα στελέχη που έχει δώσει εν λευκώ την ΠΑΕ ο Γιάννς Αλαφούζος.
Ποιος λοιπόν χειρίζεται το twiteer του Παναθηναίκού και γενικότερα τα social media του;
Ποιός είναι αυτός που χρησιμοποίησε το όνομα και το επίσημο σήμα της ΠΑΕ για να συμπεριφερθεί σαν ο τελευταίος χούλιγκαν σε βάρος παίκτη της ομάδας την ώρα μάλιστα που διεξαγόταν ένα παιχνίδι;
Θα το μάθουμε άραγε αυτό ποτέ;

Πάμε παρακάτω.
Ακούω και διαβάζω μια σειρά εξηγήσεις, αναλύσεις και όλα τα σχετικά για την κατάσταση στον Παναθηναϊκό, για παίκτες που έφερε ο Γιοβάνοβιτς και δεν έπιασαν και όλα τα σχετικά.
Όλως περιέργως, σε όλες αυτές τις αναφορές απουσιάζει εντελώς ένα όνομα που με βάση την θέση του στην ΠΑΕ, τον ρόλο και την... ιεραρχία, θα έπρεπε να είναι το πρώτο από το οποίο θα ξεκινούσε η κουβέντα.

Συγκεκριμένα και αν δεν κάνω λάθος, από το Καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός άλλαξε το μοντέλο του ποδοσφαιρικού τμήματος και από εκεί που μέχρι τότε αποκλειστικός υπεύθυνος για όλα ήταν ο Γιοβάνοβιτς, απέκτησε ΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ τον κύριο ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.
Ποιός ήταν λοιπόν ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή σε όλο αυτό που βλέπουμε;
Γιατί οι παίκτες που δεν έπιασαν αναφέρονται σαν "παίκτες του Γιοβάνοβιτς" και όχι παίκτες που επέλεξαν από κοινού προπονητής και τεχνικός διευθυντής;
Παίζει ή δεν παίζει κάποιο ρόλο ο τεχνικός διευθυντής στον συνολικό προγραμματισμό της ομάδας, στην κατάσταση στο ποδοσφαιρικό τμήμα, στις σχέσεις στα αποδυτήρια, στις σχέσεις ανάμεσα σε προπονητή και παίκτες, στην σχέση ανάμεσα σε προπονητή, παίκτες και διοίκηση και όλα τα σχετικά;
Και είναι άραγε τόσο... δύσκολο ή... δυσκολοφάνταστο έστω το όταν μιλάς για την κατάσταση σε μια ομάδα, να αναφερθείς έστω και λίγο στο όνομα, στην δουλειά και στον ρόλο του τεχνικού διευθυντή;
Γιατί λοιπόν το όνομα "ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ" δεν υπάρχει στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού και δεν ακούγεται το παραμικρό για την δουλειά του και τα αποτελέσματά της;

Να περιμένουμε άραγε και γι' αυτό απάντηση;
Μπορεί.
Αν και το πιθανότερο είναι αυτό που θα προκύψει να είναι περισσότερο μια βιαστική απόπειρα "επεξήγησης και δικαιολογίας", επειδή κάποιος... περίεργος εδω πέρα το εμφάνισε σαν ζήτημα, παρά απάντηση επί της ουσίας.