Πρέπει να είσαι και καλός για να πάρεις τον τίτλο - Παραμένει πρόβλημα ο Μπερνάρ για τον Παναθηναϊκό

Δεν χωράει συζήτηση φυσικά για την σημασία της νίκης του Παναθηναϊκού στο Βικελίδης κόντρα στον Άρη. Προφανώς πρόκειται για μια τεράστια νίκη από κάθε άποψη. Και βαθμολογικά, καθώς ουσιαστικά ρέφαρε την γκέλα με τον Βόλο στη Λεωφόρο, αλλά και από πλευράς σταθερότητας και ηρεμίας όλου του "συστήματος" στον Παναθηναϊκό, εν όψει μάλιστα και του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό την ερχόμενη Κυριακή.

Το ίδιο μεγάλη σημασία όμως, έχει όπως πάντα στο ποδόσφαιρο και η κατανόηση του πως ήρθε αυτή η νίκη, αν προτιμάτε στην συγκεκριμένη περίπτωση η κατανόηση του πως ο Παναθηναϊκός απέφυγε μια νέα γκέλα στο Βικελίδης μετά από' αυτή με τον Βόλο.

Σ' αυτό δεν βλέπω ιδιαίτερο "κόπο και τρόπο" στα πέριξ και εντός του Παναθηναϊκού, καθώς όλοι ως συνήθως πατάνε στο αποτέλεσμα και από και πέρα οδηγούν τα σχετικά συμπεράσματα είτε εκεί που θέλουν, είτε σε ανώδυνες και εντελώς αντιποδοσφαιρικά αποφθέγματα τραβηγμένα απ' τα μαλλιά και από την συγκυρία της νίκης.

Κάτι παρόμοιο, είδα να γίνεται και στην ΑΕΚ μετά την νίκη στο Βόλο που ήρθε μέσα από μια μετριότατη εμφανίση στα όρια της... προειδοποίησης για την συνέχεια. Με ένα "κοινό" σε όλο το ρεπορτάζ της ΑΕΚ απόφθεγμα, του στιλ "δεν πήγαμε στο Βόλο για να παίξουμε αλλά πήγαμε για να πάρουμε την νίκη", το οποίο ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως θα ίσχυε αν για παράδειγμα ο Βόλος στο τέλος του αγώνα έκανε το 1-1 έστω και κόντρα στη ροή του αγώνα.

Τέλος πάντων και για να επιστρέψουμε στον Παναθηναϊκό.

Αυτό που ο Παναθηναϊκός έδειξε στο Βικελίδης σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια του και ειδικά αυτό με τον Βόλο, ήταν μια μεγαλύτερη θέληση και σοβαρότητα στο παιχνίδι και μια εμφανώς περισσότερη ηρεμία και αυτοκυριαρχία στην διάρκεια των 90 και κάτι λεπτών.

Αυτά ήταν τα διαφορετικά χαρακτηριστικά που παρουσίασε και τίποτα παραπάνω, ειδικά κάποια από' αυτά που ακούω και διαβάζω από χθες μετά την λήξη του αγώνα.

Ούτε το πρόβλημα της δημιουργίας φάνηκε να αντιμετωπίζει, ούτε το πρόβλημα του σκοραρίσματος και βέβαια ούτε ο Μπερνάρ μπήκε και θάμπωσε, αλλά ούτε και ο Σπόραρ έκανε καμιά σούπερ-ντούπερ εμφάνιση ή βρήκε την... φόρμα του επειδή σε κάποια στιγμή η μπάλα... κουτούλησε με ένα περίεργο τρόπο στο κεφάλι του και πήρε μια εντελώς τυχαία τροχιά και κατέληξε οριακά εντός της εστίας του Σιαμπάνη.

Να θυμίσω εδώ πως με ένα παρόμοιο γκολ του Παλάσιος ο Παναθηναϊκός πήρε την νίκη σχετικά πρόσφατα ξανά στο Βικελίδης κόντρα στον Άρη και όλοι τότε έγραφαν και έλεγαν ότι ο Παλάσιος επέστρεψε, ήταν και πάλι ο σούπερ σταρ του Παναθηναϊκού και τα λοιπά. Η συνέχεια όμως έδειξε πως ο Παλάσιος παρά το τυχερό γκολ που είχε βρει τότε, ουσιαστικά ποτέ δεν επέστρεψε και εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα προβλήματα στο μεσοεπιθετικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού.

Αν τα επισημαίνουμε όλα αυτά, δεν είναι για να πούμε πως η νίκη του Παναθηναϊκού δεν έχει σημασία ή ήταν άνευ ουσιαστικού αντικρύσματος.

Προφανώς και έχει σημασία, προφανώς και έχει τεράστιο αντίκρυσμα και αν θέλετε μάκαρι για τον Παναθηναϊκό να ξαναπαίξει μπάλα σε κανένα από τα παιχνίδια που απομένουν στα πλέι-οφ αλλά να πάρει τα αποτελέσματα έστω και από... τρίσποντο και να πάρει και το πρωτάθλημα.

Όμως στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να τα αφήνεις όλα στην τύχη και στα.., τρίποντα. Το ποδόσφαιρο έχει λογική και κανόνες και αυτοί λένε πως για πάρεις ένα τίτλο πρέπει να είσαι και καλός και ουσιαστικός και δημιουργικός και αποτελεσματικός και αμυντικά καλά οργανωμένος για να "δέσεις" και να αξιοποιήσεις τις όποιες ευτυχείς συγκυρίες θα βρεθούν μπροστά σου ή τις όποιες γκέλες των αντιπάλων σου.

Κι αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να δει ο Παναθηναϊκός για την συνέχεια, πατώντας φυσικά πάνω στην ηρεμία και το καθαρό μυαλό που του εξασφαλίζει η νίκη επί του Άρη και αξιοποιώντας την διατήρησή του στην πρώτη θέση της βαθμολογίας που του επιτρέπει με άλλη άνεση και ψυχολογία να δει τα επόμενα παιχνίδια του με πρώτο φυσικά το καθοριστικό από χίλιες απόψεις πλέον ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στην Λεωφόρο την Κυριακή.