Σε κάθε σχεδόν δεκαετία όλα αυτά τα χρόνια εμφανιζόταν και κάτι καινούριο που είχε να κάνει συνήθως με τη τακτική. Έτσι, φθάνοντας και στη δεκαετία του 1970 έχουμε την εμφάνιση του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου (total football) των Ολλανδών με κύριους εκφραστές τους προπονητές Έρνστ Χάπελ (Αυστριακός) και Ρίνους Μίχελς (Ολλανδός) και ομάδες τις Φέγενορντ , Άγιαξ και Εθνική Ολλανδίας.

Το σύστημα που παρουσίασαν αυτοί οι δύο πολύ σπουδαίοι τεχνικοί ήταν το 4 – 3 – 3 με στόχο τη συμμετοχή όλων των παικτών τόσο στο επιθετικό, όσο και στο αμυντικό παιχνίδι και έφεραν μια καινούρια θέση στο μεσοεπιθετικό κομμάτι αυτή του εξτρέμ. Το εξτρέμ είναι ο πλάγιος επιθετικός και κάθε ομάδα που παίζει το σύστημα 4 – 3 – 3 ή το 3 – 4 – 3 πρέπει να διαθέτει δύο πολύ καλούς τέτοιους ποδοσφαιριστές. Η θέση του στο γήπεδο είναι να βρίσκεται στα πλάγια της επίθεσης μπροστά από τα δύο μπακ της πλευράς και να κινούνται στο ύψος της αντίπαλης περιοχής και όχι προς το ύψος του κέντρου όπως τα πλάγια χαφ.
Οι προπονητές που χρησιμοποιούν σύστημα με 3 επιθετικούς θέλουν να παίξουν επιθετικά και να εκμεταλλευθούν όλο το πλάτος του γηπέδου, ενώ έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αρκετές εναλλαγές θέσεων κυρίως στους ποδοσφαιριστές που παίζουν ως εξτρέμ. Τα εξτρέμ πρέπει να μπορούν να αγωνιστούν και στις δύο πλευρές της επίθεσης και να απειλούν είτε με σέντρα, είτε με σουτ την αντίπαλη εστία. Έτσι δίνουν τη δυνατότητα στις ομάδες του να εκδηλώνουν επίθεση με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του ποιοτικού εξτρέμ είναι να μπορεί να παίξει πολύ καλά στο 1vs1 για να δημιουργεί χώρους για τους συμπαίκτες του, να είναι γρήγορος για να μπορεί να εκμεταλλευθεί τους κενούς χώρους, να είναι δυνατός για να μην πέφτει εύκολα κάτω σε επαφές με τα αντίπαλα μπακ και να μπορεί να συνεργαστεί πολύ καλά με το συμπαίκτη του που παίζει στην πλευρά του. Χρειάζεται να διαθέτουν υψηλή τεχνική κατάρτιση, να συμμετέχουν σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού και όχι μόνο όταν γίνεται επίθεση, να μπορούν να διαβάσουν το παιχνίδι και να επωφεληθούν από τυχόν λάθη του αντιπάλου, ενώ πρέπει να έχουν πολύ καλή φυσική κατάσταση, διότι συνήθως είναι οι ποδοσφαιριστές που κάνουν τα περισσότερα χιλιόμετρα σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.

Τα τελευταία χρόνια πολλοί προπονητές κάνουν ένα »κόλπο» με τα εξτρέμ και τα βάζουν να παίζουν στην πλευρά με αντίθετο πόδι, αγωνίζονται δηλαδή οι δεξιοπόδαροι αριστερά και οι αριστεροπόδαροι δεξιά. Αυτό ήταν κάτι που ξεκίνησε πολύ έντονα στην ομάδα της Μπαρτσελόνα με τη χρησιμοποίηση του Μέσσι ως δεξί εξτρέμ – πριν μεταφερθεί στον επιθετικό άξονα από τον Γκουαρντιόλα – αν και χρησιμοποιεί το αριστερό πόδι για να μπορεί να απειλεί με σουτ προς την εστία, αλλά και να παίζει το ένα – δύο με το φορ ή το επιθετικό χαφ και να μπαίνει με μέτωπο προς το αντίπαλο τέρμα.

Τα εξτρέμ στη διάρκεια αυτών των χρόνων έχουν εξελιχθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και είναι πολύ σημαντικοί παίκτες για όποιες ομάδες αγωνίζονται με 3 επιθετικούς. Είναι χαρακτηριστικό πως τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι νεαροί παίκτες που εμφανίζονται στο προσκήνιο και είναι ταλέντα, αγωνίζονται στις πτέρυγες και έχουν ως δυνατά τους στοιχεία την πολύ καλή τεχνική κατάρτιση και τη ταχύτητα. Οι περισσότεροι προπονητές και κατ’ επέκταση οι ομάδες επενδύουν σε τέτοιου είδους ποδοσφαιριστές, αφού φαίνεται πως αυτοί είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου.

Συνοψίζοντας είναι σημαντικό να βλέπουμε ποδοσφαιριστές που μπορούν να συνδυάσουν την ουσία με το θέαμα και αυτό μπορούν εύκολα να το καταφέρουν παίκτες όπως είναι τα εξτρέμ.

ΠΗΓΗ: Overlap.gr

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS