Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, οπότε ας μην είμαστε πολύ σκληροί με αυτό που έκανε ο Χακόμπο, ειδικά απ’ την στιγμή που η θολούρα του περιορίστηκε σε μπινελίκια, άγριες μούτες και κλωτσιές σε πινακίδες και όχι σε κλωτσιές στον διαιτητή, διότι εκεί θα άλλαζε το πράγμα.

Κι όταν κάποια στιγμή ο ατμός φύγει από το κεφάλι, είναι συνήθως η στιγμή που καταλαβαίνουμε πλήρως και απόλυτα τι κάναμε και νιώθουμε την ανάγκη να ζητήσουμε συγνώμη. Έτσι κάνουν οι λογικοί άνθρωποι και κάτι τέτοιο παραλίγο να κάνει και ο Χακόμπο, όταν ο διακόπτης ξαναγύρισε στην κανονική λειτουργία. «Μου έβγαλε κίτρινη κάρτα ο διαιτητής, εγώ ξέφυγα και θέλω να ζητήσω συγνώμη. Συμβαίνουν αυτά». (Πολύ καλά το ξεκινάς και όντως συμβαίνουν αυτά). «Η ευκολία που δίνεται πέναλτι είναι απίστευτη». (Εδώ αρχίζεις και μας το χαλάς, διότι ήταν πέναλτι, οπότε τα παράπονά σου στον συμπαίκτη σου που το έκανε και όχι στον διαιτητή). «Να δω αν θα τολμήσει να σφυρίξει στην Τούμπα τέτοιο πέναλτι». (Εδώ το χειροτερεύεις κι άλλο. Πώς ακριβώς το εννοείς; Ότι δεν θα τολμούσε να το δώσει στην Τούμπα, διότι θα φοβόταν μην τον κυνηγάνε 100 εξαγριωμένοι Χακόμπο;)

Αλλά εκεί που το κατέστρεψε τελείως, ήταν λίγο παρακάτω: «Θέλω να ζητήσω ένα τεράστιο συγνώμη ειδικά στους φιλάθλους του ΠΑΟΚ που με στηρίζουν πάρα πολύ. (.....) Συγνώμη από τη διοίκηση, τους συμπαίκτες μου και τους φίλους του ΠΑΟΚ». Μάλιστα. Από τον διαιτητή που πήρες στο κυνήγι, όχι; Από τους φίλους του ΠΑΟ που δεν σε έβρισαν αλλά τους «έλουσες» με βρισιές, τίποτα; Από τους φίλους του ποδοσφαίρου γενικά, τα παιδιά, τις γυναίκες, τους απορημένους ανθρώπους που σε είδαν έτοιμο να μακελέψεις τους πάντες, τίποτα; Πόσο ειλικρινής είναι μια συγνώμη, όταν είναι επιλεκτική; Πόσο πελατειακή; Και πόσο ψεύτικη ή αληθινή;

Στην τελική δεν χρειάζεται αγαπητέ Χακόμπο να ζητάς συγνώμη από τους φίλους της ομάδας σου - για μια μερίδα οπαδών του ΠΑΟΚ, είσαι ήδη ένας «ήρωας», που τα έβαλες με το «κατεστημένο της Αθήνας» και «έβγαλες την οργή που νιώθουν όλοι τους απέναντι στην αδικία». Κι ας μην υπήρχε καμία αδικία στην προκειμένη περίπτωση. Μπαίνεις κι εσύ στο Πάνθεον των Ηρώων που αποβλήθηκαν και χειροκροτήθηκαν, που κλώτσησαν και αποθεώθηκαν, που έβρισαν χυδαία κι έγιναν σύνθημα, που αντί να τους τραβήξει κάποιος το αυτί πήραν μέχρι και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ως ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης της «προσφοράς τους», είτε λέγονταν Πάμπλο Γκαρσία, είτε Μπρούνο Τσιρίλο, είτε Νέρι Καστίγιο, είτε Μοεντίν Ζε Ελίας, είτε όπως αλλιώς.

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague ΠΑΟΚ SPORTS