Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα - και κάθε καπιταλιστικό κράτος - έχει χρέη επειδή δανείζεται. Και δανείζεται γιατί έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός. Μέσα από τις πιστώσεις και την τροφοδότηση του κεφαλαίου για την αναπαραγωγή του. Με μόνιμο, βέβαια, οφειλέτη το λαό, στις πλάτες του οποίου μετακυλίονται τα βάρη που χρεώνει στο δημόσιο ταμείο η πλουτοκρατία.

Μας λένε ότι παίρνουν δάνεια, για να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Ψέμα! Το μεγαλύτερο ψέμα του τωρινού, του προηγούμενου και του επόμενου αιώνα!

Η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη: Είναι οι μισθοί και οι συντάξεις του λαού που πληρώνουν τα δάνεια των κεφαλαιοκρατών και όχι το αντίστροφο.

Πριν από λίγες μέρες, ο «Ρ», εστιάζοντας στα στοιχεία του ίδιου του προϋπολογισμού των κυβερνώντων για το 2013, αναδείκνυε αυτήν ακριβώς την αλήθεια: Οτι είναι οι μισθοί και οι συντάξεις που λεηλατούνται, ώστε να συνεχίζεται απρόσκοπτα η δανειοδότηση των κεφαλαιοκρατών και να εισπράττουν οι τοκογλύφοι τα πανωτόκια.

Είναι χαρακτηριστικό:

Στα τρία χρόνια των Μνημονίων (2010 - 2012) τα δάνεια που υποτίθεται έχουν εκταμιευθεί για την Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένης ακόμα κι αυτής της «σούπερ» δόσης των 44 δισ. ευρώ που ακόμα εκκρεμεί) ανέρχονται στα 156 δισ. ευρώ.

Κι όμως! Το ίδιο διάστημα, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους ένα ποσό που ξεπερνάει τα 202 δισ. ευρώ!

Δηλαδή: «Μας έδωσαν» 156 και τους δώσαμε 202!

Ποιος πληρώνει, λοιπόν;

*
Αυτή η τραγωδία για το λαό δεν αρχίζει με τα Μνημόνια και δε σταματά στα Μνημόνια. Είναι μια τραγωδία διαρκείας.

Πρόκειται για την πάγια τακτική του κράτους των κεφαλαιοκρατών: Αυτοί δανείζονται, αυτοί ξεκοκαλίζουν αστρονομικά ποσά, με τα οποία χρηματοδοτούν την κερδοφόρα δράση τους, κι από την άλλη ο λαός πληρώνει τα χρέη τους και μάλιστα στο πολλαπλάσιο, με τόκο!

Αδιάψευστος μάρτυρας και πάλι τα επίσημα στοιχεία. Τα δικά τους στοιχεία! Τα έχουν, μάλιστα, συμπεριλάβει στον προϋπολογισμό (σελίδα 133), στους σχετικούς πίνακες με τις δαπάνες για την καταβολή τόκων, χρεολυσίων και τις εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων και εντόκων γραμματίων.

Ας δούμε τι ομολογούν:

α) Από το Μάαστριχτ και μετά, δηλαδή την τελευταία 20ετία, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει σε εγχώριους και ξένους τοκογλύφους και κερδοσκόπους το αστρονομικό ποσό των 772,9 δισ. ευρώ!

β) Μόνο από το 2000 και μετά, δηλαδή από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για τόκους και χρεολύσια μακροπρόθεσμων δανείων το ποσό των 400,5 δισ. ευρώ. Την ίδια περίοδο, για εξοφλήσεις εντόκων και βραχυπρόθεσμων τίτλων έχει πληρώσει πάνω από 240 δισ. ευρώ. Αθροισμα: 640,5 δισ. ευρώ!

γ) Από το Μάαστριχτ και μετά, 4 ολόκληρα ΑΕΠ της χώρας έχουν πάει σε... τόκους και χρέη! Μάλιστα, από αυτά, πάνω από 3 ολόκληρα ΑΕΠ έχουν εξανεμιστεί σε τόκους και χρεολύσια κατά την περίοδο της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη!

*
Είναι προφανές τι συμβαίνει:

Τα λαϊκά στρώματα πλήρωσαν την τελευταία 20ετία (και κυρίως κατά την περίοδο της «ευρω-ευημερίας») σε τόκους για το δημόσιο χρέος που άλλοι το δημιούργησαν, άλλοι το προκάλεσαν και άλλοι το «έφαγαν», κοντά ένα τρισεκατομμύριο ευρώ!

Αυτή είναι η αλήθεια για την τάξη των καταπιεστών που θησαυρίζει και για την τάξη των καταπιεζομένων που πληρώνει.

Και τώρα, μετά από αυτό το αδιανόητο «ριφιφί», τι μας λένε:

Οτι ο ελληνικός λαός, στο όνομα της «βιωσιμότητας» του χρέους, θα «πρέπει» να ζήσει χωρίς μισθούς, χωρίς συντάξεις, χωρίς δουλειά, χωρίς δικαιώματα, ώστε μέχρι το 2020 να τους έχει πληρώσει άλλα τόσα, και αφού τους τα πληρώσει κι αυτά, τότε - το 2020 - θα τους «χρωστάει» κι άλλα τόσα!

*
Είναι προφανές:

Ο δανεισμός ούτε είχε ούτε έχει σκοπό την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων, αλλά αποτελεί συνήθη τακτική της ολιγαρχίας, με την οποία η τελευταία αφενός εξασφαλίζει πηγές για τη δική της ρευστότητα, αφετέρου συνεχίζει να χρεώνει τα βάρη του δανεισμού της στα λαϊκά στρώματα.

Η καταχρεωμένη Ελλάδα του ελληνικού λαού δανείζεται για να πληρώνονται τα παλιότερα και τα νεότερα δάνεια της πλουτοκρατίας, με συνέπεια στη συνέχεια να οφείλει ακόμα μεγαλύτερα χρέη στους πιστωτές. Μέσω αυτού του μηχανισμού, όπως περιέγραφε ο Λένιν, επέρχεται «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνο που 20 φορές ως τώρα πληρώθηκε».

Σύμφωνα με τον Στίγκλιτς, μέσα από αυτήν τη διαδικασία, οι χρεωμένες χώρες κατέβαλαν στους πιστωτές τους για αποπληρωμή παλιότερων χρεών το διάστημα 1984 - 2000 το αστρονομικό ποσό των 4,6 τρισ. δολαρίων.

*
Είναι προφανές:

Η απάντηση σε όλα αυτά δεν είναι ούτε η «αποπληρωμή», ούτε η «επιμήκυνση», ούτε το «κούρεμα», ούτε ο «λογιστικός» προσδιορισμός του «καλού» και του «κακού» χρέους.

Η μία και μοναδική απάντηση είναι:

Μονομερής διαγραφή του χρέους!

Κάτι που φυσικά δε θα γίνει από την εξουσία εκείνων που υπογράφουν Μνημόνια, ή από τους άλλους που θέλουν νέα «κοινωνικά συμβόλαια» αγαστής «συνεργασίας» μεταξύ κεφαλαιοκρατών και εργατών εντός της ευρωλυκοσυμμαχίας των Μνημονίων.

Θα γίνει από ένα λαό αποφασισμένο να επιβάλει τη δική του λαϊκή εξουσία.

Πηγή: Iskra.gr

Οικονομία LIFE