Ούτε Κιβωτός υπάρχει ούτε Νώε

Αν είσαι εκδότης, αν είσαι τραπεζίτης, αν είσαι καναλάρχης, αν είσαι επιχειρηματίας, οφείλεις να το έχεις στην ατζέντα σου. Να κρατάς μια επαφή. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται και πότε ενδέχεται να τον χρειαστείς.

Οπως είπε άλλωστε ο Γιώργος Κουρής, αν δεν φύγει η τρόικα, μέσα σ' έναν χρόνο οι μισθοί θα έχουνε πάει στα τέσσερα κατοστάρικα, οι συντάξεις στα εκατόν πενήντα και όλος ο καλός ο κόσμος που λέγαμε (επιχειρηματίες, εκδότες κ.λπ.) θα έχουν μπει φυλακή. Οφείλουμε ωστόσο να τονίσουμε ότι η Δημοκρατία νίκησε.

Η Ελευθεροτυπία ενίκησε. Ο Γιώργος Κουρής, έστω και με περιοριστικούς όρους, αφέθηκε ελεύθερος. Ειδικότερα τώρα που πρόκειται να ξαναβγάλει τον «Φίλαθλο». Που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει η δημοσιογραφία, αλλά πολύ περισσότερο ο Αθλητισμός. Και για ποιον λόγο μάλιστα; Επειδή, λέει, χρωστάει 2,5 εκατομμύρια. Αστείο ποσό. Ελάχιστο για έναν Κουρή. Πολλά περισσότερα θα περίμενε κανείς. Ειδικά κάτω απ' αυτές τις συνθήκες.

Να το πάμε διαφορετικά. Ποιες είναι οι μεγάλες ημερομηνίες στη νεότερη Ιστορία του ελληνικού έθνους; Θα πει κάποιος η 25η Μαρτίου 1821 που ξεκίνησε η Επανάσταση. Η 28η Οκτωβρίου 1940 που ο φασίστας Μεταξάς θύμωσε με τον φασίστα Μουσολίνι, χωρίσανε τα τσανάκια τους και του είπε το «όχι». Ειρήσθω εν παρόδω, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που γιορτάζει την ημέρα που μπήκε στον πόλεμο, τον οποίον μάλιστα και έχασε.

Την ημερομηνία που τελείωσε ο πόλεμος, την απελευθέρωση, δεν τη θυμάται κανένας. Οπως και με την 21η Απριλίου. Ολοι θυμούνται και μνημονεύουν πότε έγινε η δικτατορία. Πολύ λιγότερο την ημέρα που δήθεν επανήλθε η δήθεν δημοκρατία. Αντε να βάλουμε μέσα στις ημερομηνίες και τη 17η Νοέμβρη. Της Δαμανάκη δηλαδή κι όχι τη 17η Νοέμβρη του Κουφοντίνα και των Ξηρών.

Η ταπεινότητά μου, λοιπόν, έχει να πει ότι όλες αυτές οι ημερομηνίες δεν κάνουνε μία μπροστά στην 23η Απριλίου. Του 2010. Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε με υπερηφάνεια από το Καστελόριζο την προσφυγή στο ΔΝΤ. Τα τετρακόσα χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους δεν θα είναι τίποτα μπροστά στη σφαγή του μνημονίου. Οπως η ανθρωπότητα μετράει από το προ Χριστού και μετά Χριστόν, έτσι και η Ελλάδα θα μετράει το πριν και το μετά από το μνημόνιο. Κι ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Ακόμα είναι αρχή.

Κι η καταστροφή δεν αφορά μόνο τον κοσμάκη που ψωμολυσσάει. Κανένα είδος δεν πρόκειται να γλιτώσει απ' αυτόν τον κατακλυσμό. Ούτε Κιβωτός υπάρχει ούτε Νώε. Η περίφημη μεσαία τάξη έχει σβήσει από τον χάρτη. Τα ρέστα θα τους πάρει με τη φορολογία ο Στουρνάρας. Στην αντίθετη περίπτωση, τους περιμένει ο Αραβαντινός. Ούτε καν τετραετία δεν έχει περάσει κι έχει γίνει της πουτάνας το μαγκάλι.

Παπαγεωργόπουλος μέσα, Τσοχατζόπουλος μέσα κι ετοιμάζονται οι επόμενοι. Ο Γαβαλάς άφησε τη Μύκονο κι έκανε εξοχή στον Κορυδαλλό. Ο Ασλάνης αυτοκτόνησε. Ο Τιτανικός βουλιάζει και παίρνει μαζί με τον κοσμάκη στον πάτο και τον καλό κόσμο. Ηθοποιοί και δημοσιογράφοι είναι αρκετά μεγάλοι για να αλλάξουνε επάγγελμα. Νταβατζήδες του χθες έχουνε βγει στη βίζιτα. Στο πεζοδρόμιο και ψάχνουνε για αποφάγια. Και δεν λέω για τον Κωστόπουλο.

Το μεροκάματο δεν είναι ντροπή. Λέω για τα λαμόγια που είναι νηστικά, τους έχουνε πέσει τα δόντια, αλλά νομίζουνε ότι μπορούνε ακόμα να δαγκώνουνε. Τους νταήδες που έχουνε γίνει ζήτουλες. Κι όχι μόνο στον δημοσιογραφικό κλάδο. Οπως έλεγαν, λοιπόν, και οι αρχαίοι, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Μόνο το μνημόνιο, δηλαδή, μπορούσε να καθαρίσει τους νταβατζήδες και να τους βγάλει στη βίζιτα. Αυτά.

Η περιπέτεια του Αρη μόλις αρχίζει

ΤΕΛΙΚΑ αυτό που έγινε πέρυσι με τον Γιάννη Ιωαννίδη σαν υπουργό, τον Λάμπρο Σκόρδα σαν νταραβεριτζή και τον Σούλη Παπαδόπουλο να κρατάει τα μπόσικα στον πάγκο δεν ήταν η σωτηρία του Αρη. Ηταν η καταστροφή. Θα είχανε σωθεί πέρυσι αν είχανε υποβιβαστεί. Και θα παίζανε φέτος στη Γ' Εθνική όπως η ΑΕΚ και θα λέγανε «ερχόμαστε». Κι από τη στιγμή που τα χρέη θα γινόντουσαν σβου, δεν θα είχανε την ανάγκη κανενός Μελισσανίδη. Με τη φόρα θα ανεβαίνανε. Με τον κόσμο τους, την ιστορία τους και το νταηλίκι τους.

Οπως ανεβαίνουνε φέτος Λάρισα, Πανσερραϊκός και Καλαμάτα. Τώρα όμως τα κόζα αλλάζουνε. Πέφτοντας φέτος, δεν μπορούνε να φουντάρουνε στη Γ' Εθνική. Αν το κάνουνε, θα πρέπει να περάσουνε τρία χρόνια. Οπως λέει η ντιρεκτίβα της UEFA. Δεν γίνεται δηλαδή να ρίχνεις κανόνι, να μην πληρώνεις κανέναν και σ' έναν χρόνο να γυρίζεις στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο όμορφος κι ωραίος.

Θα μείνουνε, λοιπόν, αμανάτι στη Β' Εθνική και τα χρέη χρέη. Στην κατάσταση που είναι τώρα η Γλυφάδα, πρώην συμφερόντων Ρέστη. Και θα πέσουνε στη Γ' Εθνική αγωνιστικά. Αρα ένας ακόμα χρόνος στην ταλαιπωρία. Στην ξέρα και στην άπνοια. Η περιπέτεια του Αρη μόλις αρχίζει.

Ποιον πιστεύεις στις προβλέψεις για την επόμενη δεκαετία; Τον Σαμαρά Ή τους «Times»;

ΠΑΡΑ ταύτα, υπάρχουν κάποιοι που αισιοδοξούν. Και σφόδρα μάλιστα. Δεν θα ξεχάσω δηλαδή την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην Εκθεση της Θεσσαλονίκης. Σήκωσε το κεφάλι, άνοιξε τα μάτια του, κοίταξε το μέλλον και είπε με σταθερή φωνή στις Ελληνίδες και στους Ελληνες: «Σε λίγα χρόνια, σε οκτώ χρόνια, όταν θα γιορτάζουμε το 2021 τους δύο αιώνες από την Επανάσταση του 1821, θα γιορτάζουμε ταυτόχρονα και την αναγέννηση της χώρας. Που θα έχει επανέλθει στα προ του μνημονίου επίπεδα». Μιλάμε ότι τον άκουγε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης να λέει τον λόγο που του είχε γράψει, δάγκωνε το τσιμπούκι του και παραλίγο να το σπάσει από τη συγκίνηση.

Ο δε Τάκης Μπαλτάκος, άσπρος σαν το πανί, μονολογούσε: «Ενας ήταν ο Λυκούργος, βασιλιάς της αρχαίας Σπάρτης, κι ένας είναι στη νεότερη Ιστορία ο Αντώνης Σαμαράς». Οπως παντού, όμως, έτσι και στην πολιτική υπάρχει και η δεύτερη γνώμη. Που την εξέφρασαν μόλις προχθές σε άρθρο τους οι «Financial Times». Οτι σε δέκα χρόνια δηλαδή το βιοτικό επίπεδο της Ευρώπης θα πέσει στα επίπεδα της δεκαετίας του '60. Ολης της Ευρώπης. Οχι μόνο της Ψωροκώσταινας.

Για να το κάνουμε δηλαδή πενηνταράκια, βάλ' τα εσύ με τον Κινέζο που δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα ξεροκόμματο. Θα σε φάει λάχανο. Οχι τον Ελληνα που έχει καταστραφεί μόνος του, αλλά τον Ισπανό, τον Ιταλό και πάει λέγοντας. Με το χέρι στην καρδιά λοιπόν: Ποιον πιστεύεις στις προβλέψεις για την επόμενη δεκαετία; Τον Σαμαρά ή τους «Times»;

Ερώτηση: Η Μενεγάκη μπήκε στο νοσοκομείο για συμπαράσταση στον Κοντομηνά;

Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες -Λάκης Γαβαλάς

Πηγή: Goal