Η ρετρό ιστορία αυτής της Τρίτης μας πάει σε κάποιες ρετρό εκλογές, πριν από πολλά χρόνια. Ελπίδες χαμένες, γράμματα χαμένα, το ΄χαμε χαμένο. Αλλά σε κάτι τα βρίσκαμε!

Ήταν το απόγευμα κάποιας από τις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν το «βρώμικο ΄89». Ο καφενές του Μπάφα ήταν άδειος από κόσμο, ίσως επειδή τότε απαγορευόταν ακόμα στα μαγαζιά να πουλάνε ή να σερβίρουν αλκοολούχα ποτά, υπό το φόβο μεθυσμένων επεισοδίων που ...έτσι κι αλλιώς γίνονταν, ειδικά μεταξύ αφισοκολλητών. Ωστόσο, η μεγάλη έγχρωμη τηλεόραση και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των θαμώνων, μπορούσαν να εγγυηθούν πως από τη στιγμή που θα άρχιζαν τα αποτελέσματα μέχρι να βγει κυβέρνηση -σιγά μην έβγαινε- ο καφενές θα έσφυζε από ζωή, έστω σερβίροντας μόνο καφέδες, γκαζόζες και ποικιλίες με τσίπουρα κάτω απ΄ το τραπέζι. Γι΄ αυτό ο φίλος μας ο Δεμπασκαλάς που δούλευε στου Μπάφα, βρισκόταν σε πυρετώδεις προετοιμασίες, γεμίζοντας ψυγεία και πλένοντας ποτήρια. Ένας σωστός εργάτης, ο οποίος φυσικά είχε ψηφίσει τον -ολόφρεσκο τότε- Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, που είχε προκύψει από τη συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς σε μια ταραγμένη πολιτικά περίοδο και εν μέσω ...πάμπερς, Κοσκωτά, Χέρφιλντ, Γιακούμπ και γυμνών φωτογραφιών της Δήμητρας, παράνομου δεσμού -ακόμα- του Αντρέα.

Εκτός από τον κομμουνιστή Δεμπασκαλά, στον καφενέ είχαμε πάει από νωρίς κι εγώ με τον φίλο μου τον Φώτη, που τραγουδούσε «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία», την οποία είχε ψηφίσει, επειδή ο τοπικός υποψήφιος είχε τάξει στον πατέρα του, τον Σαυρογιώργη, πως θα τον έμπαζε στο Δημόσιο. Ο Μπάφας, από την άλλη, ψήφισε Πασόκ, με αντικειμενικά κριτήρια. «Είδατε βυζάρες η Δήμητρα, ρε χαϊβάνια; Νογάει ο Αντρέας. Σαν εμένα είναι, που δεν τη θέλω τη γυναίκα για να χαϊδεύω, αλλά για να παλεύω»! Ήμουν, λοιπόν, στον ίδιο χώρο με έναν ιδεολόγο δεξιό, έναν ιδεολόγο Πασοκτζή κι έναν ιδεολόγο αριστερό, τη στιγμή που άνοιξε η πόρτα κι εμφανίστηκε ο ...Ηδακλής ο Μπάδας.

Διαβάστε τη συνέχεια της ιστορίας στη σελίδα του Μίλτου στο facebook...