Το ίδιο έκανε και απέναντι στον Εργοτέλη, ο οποίος βέβαια με τη σειρά του δεν ζήτησε από το παιχνίδι απολύτως τίποτα. Και δεν περίμενε τίποτα. Ή, μάλλον, σχεδόν τίποτα, γιατί περίμενε κάτι πολύ συγκεκριμένο: να σφυρίξει λήξη ο Κάκος και να μην έχει μπει ως τότε γκολ, γιατί έτσι που έπαιζε, αποκλείεται να το έβαζε εκείνος. Καθόταν, λοιπόν, και κοίταγε τι (δεν) θα κάνει ο Παναθηναϊκός. Ο οποίος, με τη σειρά του, επί ένα ολόκληρο ημίχρονο, (δεν) έκανε ό,τι και ο Εργοτέλης: τίποτα!
Αυτό ακριβώς βλέπαμε επί σαρανταέξι (αρ. 46) λεπτά. Ματσάρα, ε;
Γιατί; Γιατί ο Εργοτέλης δεν είχε σκοπό να ζητήσει κάτι από το ματς και ο Παναθηναϊκός έπαιζε με εννιά! Χωρίς, δηλαδή, τον Κατσούρ, που προφανώς ακόμα είχε -και έκανε- κρυάδες από τον πυρετό και που αποδείχθηκε λανθασμένη η χρησιμοποίησή του από την αρχή, αφού ήταν εντελώς ανέτοιμος. Και χωρίς τον Τοτσέ, ο οποίος παιχνίδι με παιχνίδι δίνει την εντύπωση πως ο Παναθηναϊκός έδωσε το καλοκαίρι 200 χιλιάρικα ως συλλέκτης έργων τέχνης: αγόρασε το άγαλμά του!
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr