Ερωτευμένος με τη γυναίκα του (The Other Woman) - 16 Aυγούστου στους κινηματογράφους

Σύνοψη

Ο Ντανιέλ (Ντανιέλ Οτέιγ) μπορεί να είναι πολύ ερωτευμένος με τη γυναίκα του, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να υποκύπτει στην αχαλίνωτη φαντασία του. Όταν ο κολλητός του εμφανίζει την καινούρια, κατά πολύ νεότερη και αφοπλιστικά όμορφη σύντροφο, ο Ντανιέλ θα βρεθεί διχασμένος ανάμεσα στη σύζυγο του και σε απαγορευμένες φαντασιώσεις για μια ζωή πλάι στη γοητευτική νεαρή.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΝΤΑΝΙΕΛ ΟΤΕΙΓ

Για αυτή την τέταρτη ταινία πίσω από την κάμερα, απομακρύνθηκα από τη προστατευτική σκιά του Μαρσέλ Πανιόλ (σημ.: θεατρικός συγγραφέας του οποίου δύο έργα έχει μεταφέρει στον κινηματογράφο ο Οτέιγ) για να στραφώ στις πυρετώδεις περιπέτειες του έρωτα. Η ταινία έχει αυτό που με ενθουσιάζει στη ζωή, δηλαδή την παιδικότητα που φιλοξενεί ένας ενήλικας. Αυτή η άθικτη ικανότητα να ονειρευόμαστε.

Το σημείο εκκίνησης της ταινίας είναι να αποδράσουμε από τον ρεαλισμό ενός δείπνου, κατά το οποίο ο χαρακτήρας που υποδύομαι ερωτεύεται ακαριαία την καινούρια σύντροφο του καλύτερου του φίλου.

Υπάρχει στον χαρακτήρα του Ντανιέλ η τόλμη να αλλάξει τις συνήθειες του για ένα καινούριο μέλλον, η υπόσχεση μιας αλλαγής ζωής που είναι πάντα πιθανή, μια φιλοδοξία που δεν έχουμε τολμήσει να εκπληρώσουμε.

Στο κάτω κάτω, είναι ένας τύπος αρκετά παιδικός, είναι εκδότης αλλά ο ίδιος ζει σαν ένα βιβλίο ανολοκλήρωτο. Κάπως σαν το Ζαν-Πολ Μπελμοντό στο «Le Magnifique», επινοεί συνεχώς μία διπλή ζωή που διορθώνει και μετουσιώνει την αληθινή ζωή. Αυτό το πηγαινέλα ανάμεσα σε φαντάσματα και στην πραγματικότητα δεν έχει παρά έναν σκοπό: να υμνήσει το όνειρο που ντύνει με ζωντανά χρώματα το γκρίζο της ύπαρξης μας.

Ποιος ανάμεσα μας μπορεί να επιβεβαιώσει ότι από όλες αυτές οι πιθανές υπάρξεις, η μόνη ζωή που επιθυμούμε είναι αυτή που έχουμε; Το όνειρο μας κάνει να συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε παρά μία ζωή, ενώ έχουμε όρεξη για χίλιες.

Αυτή η ταινία δεν είναι παρά μία ερωτική φαντασίωση που κρύβει ένα αναπάντητο ερώτημα: Τι επιθυμούμε όταν επιθυμούμε τον άλλον;

Εκεί που κάποιοι πιστεύουν ότι οι ερωτικές σχέσεις είναι προσποιητές και κοινότοπες, εγώ παθιάζομαι και προβληματίζομαι πάνω σ’ αυτό που δημιουργεί τη σταθερότητα σε ένα ζευγάρι. Μου αρέσει να παραδέχομαι την ευφυΐα των γυναικών που ξέρουν να διαχειρίζονται τις αδυναμίες μας. Σχετικά μ’ αυτό, η Σαντρίν Κιμπερλέν-Ιζαμπέλ εκπροσωπεί τη θηλυκότητα στην πιο ουσιαστική μορφή της, την εξυπνάδα και την ομορφιά, κυρίως όμως τη δύναμη να μην αφεθεί, να πάρει τα πράγματα στα χέρια της. Είχαμε παίξει μαζί πριν χρόνια στο «Après vous» του Πιερ Σαλβαντόρι, και περίμενα την ευκαιρία να ξαναβρεθώ απέναντι της στην οθόνη… Η Σαντρίν είναι τέλεια για αυτό το είδος χαρακτήρα που μπορεί μέσα σε ένα δευτερόλεπτο να περάσει από την αποπλάνηση στον θυμό. Η γυναίκα που δεν ξεγελιέται, που είναι καταδικασμένη στην αλήθεια. Είναι απίθανη συνεργάτης και είναι πολύ ευχάριστο και εύκολο να δουλεύω μαζί της…

Όσο για την Αντριάνα Ουγάρτε, θα μπορούσε εύκολα να είναι μια ηρωίδα σε μία ταινία του Μπουνιουέλ, όπως το «Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου». Ξέρει να έχει διττή φύση για να ερμηνεύσει τις δύο πτυχές της ίδιας προσωπικότητας, άγγελος και δαίμονας μαζί. Η Ιζαμπέλ πιστεύει ότι είναι μοιραία, εγώ φαντάζομαι ότι είναι ένα είδος ερωτικής Μαρίας Κασάρες και ο Πατρίκ τη βλέπει σαν αυτή που θα τον κάνει επιτέλους ευτυχισμένο. Πράγματι, είχα ζητήσει από τον Ζεράρ να φανταστεί την Αντριάνα σαν την Ντενέβ στο «Τελευταίο Μετρό» ή τη Φανί Αρντάν στη «Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας».

Αυτή η ιστορία, που είναι περισσότερο συναισθηματική παρά ερωτική, πραγματεύεται μια άλλη σχέση αγάπης, τη φιλία.

Έχω μια αρχή: πρέπει οι χαρακτήρες να είναι πιστευτοί και έτσι να πιστεύουμε αυτούς που τους ενσαρκώνουν. Ο Ζεράρ κι εγώ έχουμε μια κοινή κινηματογραφική ιστορία. Είναι ένας φοβερός ηθοποιός και, αν θέλει, μπορεί να παίξει οποιονδήποτε ρόλο… Ήθελα πολύ να ξανακάνω γύρισμα μαζί του, γιατί είναι ένας φίλος που αγαπώ πολύ, που μου λείπει συχνά και που θέλω να περνάω χρόνο μαζί του… Στην ταινία, ο Ζεράρ έχει μία συγκινητική ελαφρότητα. Είναι σαν να επιπλέει…

Η ταινία έχει μια αλητεία που μας επισημαίνει ότι οι ζωές μας είναι γεμάτες αδυναμίες, σύγχυση, χωρίς ευθείες γραμμές, όπου είναι πιο ενδιαφέρον να διηγούμαστε ιστορίες που μας οδηγούν σε μία ζωή που μας θυμίζει το όνειρο. Ντανιέλ Οτέιγ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΑΝΤΡΙΝ ΚΙΜΠΕΡΛΕΝ

Είχατε διασταυρωθεί με τον Ντανιέλ Οτέιγ στο «Après vous» του Πιερ Σαλβαντόρι. Ήταν ένας από τους λόγους που αποφασίσατε να συνεργαστείτε ξανά, αυτή τη φορά, σε μία ταινία που σκηνοθετεί κιόλας;

Ναι… Θυμάμαι την όμορφη συνεργασία μας στο φίλμ του Σαλβαντόρι. Μου θύμιζε παιχνίδι με ένα παιδί που έχει αφεθεί τελείως. Δεν μου αρέσει να ψυχολογώ τους χαρακτήρες που ερμηνεύω, οπότε αυτό το είδος παιξίματος μου άρεσε πολύ. Ο Ντανιέλ προσεγγίζει τις κωμωδίες σαν παιχνίδι…

Και όταν σας έκανε την πρόταση;

Ξαναβρήκα τον άντρα που λατρεύω, τον παρτενέρ που αγαπώ και ανακάλυψα τη σκηνοθετική του ματιά μέσα από αυτή την ιστορία. Αυτό με ιντρίγκαρε περισσότερο. Αναρωτιόμουν πώς θα καταφέρει να σκηνοθετήσει αυτή την ιστορία. Αλλά είχα απόλυτη εμπιστοσύνη, γιατί ξέρω τον τρόπο που προσεγγίζει το σινεμά. Ο Ντανιέλ μου είχε πει τις ιδέες του, το όραμα του για να διασκευάσει αυτή την ιστορία από θεατρικό έργο σε ταινία και ήμουν ενθουσιασμένη, πριν ακόμα διαβάσω το σενάριο…

Η ταινία έχει διαφορές από το θεατρικό. Εσείς, που είστε η ίδια σκηνοθέτης, πώς είδατε τον Ντανιέλ Οτέιγ σκηνοθετικά;

Για να είμαστε ακριβής η σκηνοθετική μου εμπειρία είναι μικρή. Θα έλεγε ότι η σκηνοθεσία του μας οδήγησε μακριά από το πρωτότυπο έργο. Έχει πολλή κινητικότητα, πολλά εξωτερικά πλάνα, πολύ ζωντανά ντεκόρ. Σίγουρα η ιστορία επικεντρώνεται σε ένα κουαρτέτο και αυτό θα μπορούσε να την κάνει να έχει πολύ διάλογο, αλλά δεν συνέβη. Η ιστορία είναι βασική, ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί. Ένα ζευγάρι αγαπιέται για χρόνια και η καθημερινότητα ανατρέπεται, όταν εμφανίζεται η πανέμορφη σύντροφος ενός φίλου. Η κατάσταση είναι σχετικά κοινότοπη, αλλά ο Ντανιέλ γύρισε μία ταινία που μένει στα βλέμματα, στα ακούσματα και στους ηθοποιούς. Είναι πολύ προσεχτικός με τις καταστάσεις, πολύ ακριβής, χωρίς να παγιδεύει τους ηθοποιούς, αλλά με το να τους εμπιστεύεται… Ήξερε να μας εκτιμά και να καλλιεργεί την αληθινή απόλαυση που νιώθαμε όταν παίζαμε όλοι μαζί.

Μιλήσατε για εμπιστοσύνη. Η ταινία βασίζεται στην αρχή του ονείρου, στο «αν». Είναι μια πρόταση προς την υπερβολή και έχει ρίσκο. Πώς την αντιληφθήκατε στο σενάριο;

Είναι στην υπερβολή της, αλλά ο Ντανιέλ μπορούσε να παίξει με αυτό στο μοντάζ. Μου αρέσει να παίρνω ρίσκα και αυτή η αρχή ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, το μέλλον και το παρόν δεν με φόβισε! Τα πάντα είναι θέμα εμπιστοσύνης. Ξέρεις ότι ο σκηνοθέτης σου έχει την ιστορία καλά στο μυαλό του… Ο Ντανιέλ μπορεί ως σκηνοθέτης και ηθοποιός να αλλάζει πόστα με ηρεμία, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Μας κατευθύνει και μετά έρχεται δίπλα μας. Αυτό δίνει έναν πολύ πρωτότυπο τόνο στην ταινία, που σου θυμίζει ταινίες του Γούντι Άλεν, που παίζει πολύ με τις σκέψεις των χαρακτήρων.

Υποδύεστε την Ιζαμπέλ, τη σύζυγο του Ντανιέλ Οτέιγ. Είναι πολυσύνθετη. Γοητευτική, ενοχλητική και ενοχλημένη, αναστατωμένη και προκλητική…

Αυτό μου άρεσε πολύ! Μου αρέσουν οι χαρακτήρες που δεν είναι αναγνωρίσιμοι με την πρώτη. Είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης: είμαστε φτιαγμένοι από παράδοξα, αντιφάσεις και νευρώσεις… Σε ό,τι αφορά την Ιζαμπέλ, θα έλεγα ότι είναι μια γυναίκα που αγαπά τον άντρα της, τη ζωή της. Είναι αρκετά λογική. Αλλά την ίδια στιγμή είναι ικανή να μεταμορφωθεί σε στρατηγό για να σώσει το τομάρι της. Μπορεί να είναι δυσάρεστη, να προκαλέσει κρίση από το τίποτα! Μου αρέσει να παίζω με τέτοιες παρεκτροπές…

Για παράδειγμα, όταν η Ιζαμπέλ βλέπει την πολύ ερωτική Έμμα, πάει και αλλάζει το μαύρο της φόρεμα για κάτι πιο εντυπωσιακό!

Η Ιζαμπέλ μοιάζει με όλες τις γυναίκες: δεν είναι σίγουρη για τίποτα! Μπορεί να ζεις χρόνια με κάποιον και να δεις τη ζωή σου να γκρεμίζεται από έναν κόκκο άμμου ή, όπως στην ταινία, από ένα θείο όν! Ο χαρακτήρας έχει την εξυπνάδα να ξέρει ότι δεν μας ανήκει κανείς και ότι πρέπει να σεβόμαστε την ελευθερία του άλλου, αλλά όταν εκδικείται, είναι αρκετά έξυπνη για να τολμήσει τα πάντα… Η Ιζαμπέλ βλέπει μια 20χρονη και το ένστικτο της σημάνει τις καμπάνες του κινδύνου. Νιώθει αδύναμη. Αντιδρά. Είμαι σίγουρη ότι όλες οι γυναίκες θα ταυτιστούν με την Ιζαμπέλ: είμαστε όλες εύθραυστες στον έρωτα θέλοντας να μην μας αφήσει ποτέ ο άντρας…

Η Αντριάνα Ουγάρτε ενσαρκώνει αυτόν τον κίνδυνο. Μιλήστε μας για την Ισπανίδα ηθοποιό…

Κατάλαβα γρήγορα ότι είναι έξυπνη και θαρραλέα. Έπαιξε έναν ρόλο στα γαλλικά, αλλά ποτέ δεν μας έδειξε τις δυσκολίες της του να μιλάει σε μία γλώσσα που δεν είναι δική της. Βρέθηκε ανάμεσα μας χωρίς να φοβηθεί και εκδηλώθηκε… Μου αρέσει πολύ αυτή η νεαρή γυναίκα. Έχει χιούμορ, ομορφιά και πνεύμα. Δίπλα στον Ζεράρ, στάθηκε τέλεια. Δημιούργησε οικειότητα που ήταν πειστική στην ταινία.

Αναφέρατε τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ. Είναι η πρώτη φορά που παίζετε μαζί… Υποδύεται έναν ευαίσθητο, ερωτευμένο άντρα, σχεδόν παιδικό…

Ναι. Ένας άλλος Οβελίξ, πιο σύγχρονος. Ο Ζεράρ είναι μεγάλος εραστής της ζωής και των ανθρώπων. Είναι σπουδαία γνωριμία για μένα… Μόλις τον είδα, είχα όρεξη να γελάω με τα αστεία του. Ήξερα για τη ζωή του, αλλά δεν είναι το ίδιο να καταλαβαίνεις ότι είναι ένας αυτοδίδακτος που αγαπά τις λέξεις, το παιχνίδι. Όταν είναι απών, μας λείπει… Είναι κινητήριος δύναμη. Μπορώ να μιλάω ασταμάτητα για αυτόν. Τον θαυμάζω για τον πολύ προσωπικό τρόπο που έχει να δουλεύει. Δεν ακούει, δεν ανταποκρίνεται όπως οι άλλοι ηθοποιοί. Ξεκαρδιζόμουν όταν έλεγε ακόμα και μπανάλ λέξεις γιατί έχει ένα ύφος πολύ συγκεκριμένο…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΡΙΑΝΑ ΟΥΓΑΡΤΕ

Σας αιφνιδίασε η πρόταση του Ντανιέλ Οτέιγ να παίξετε στην ταινία του;

Πολύ! Στο θεατρικό ο χαρακτήρας είναι πολύ γαλλικός και ξέρω ότι ο Ντανιέλ άλλαξε τα πράγματα στο σενάριο για να είναι ισπανικός. Μεγάλο δώρο και μου πήρε καιρό να συνειδητοποιήσω ότι γράφτηκε για μένα!

Ήταν δύσκολο να παίξετε στα γαλλικά, ανάμεσα σε Γάλλους;

Ήταν πρόκληση να παίξω για πρώτη φορά σε ξένη γλώσσα. Έπρεπε να ακούω τους συμπρωταγωνιστές, να είμαι συγκεντρωμένη 100%... Πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία. Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, θέλει διπλή προσπάθεια…

Ποια είναι η Έμμα που υποδύεστε στην ταινία;

Όταν διάβαζα το σενάριο, είπα στον εαυτό μου να προσέξει να μην παίξει μία Λολίτα που φτερουγίζει ανάμεσα σε δύο άντρες. Θα περιόριζα την Έμμα σε επιπόλαιο, μπανάλ άτομο, κάτι που δεν είναι σε καμία περίπτωση. Ήθελα να δείχνει σεξουαλική δύναμη, αλλά και εξυπνάδα. Για μένα, η Έμμα είναι μία κοπέλα που ένας άντρας μπορεί να επιθυμήσει, αλλά και να παντρευτεί. Αυτό έκανε όλη τη διαφορά… Μίλησα με τον Ντανιέλ και μοιραζόταν την άποψη μου!

Η Έμμα είναι το φάντασμα μιας άλλης ζωής, μιας απόδρασης για τους χαρακτήρες του Ζεράρ Ντεπαρτιέ και του Ντανιέλ Οτέιγ…

Ναι. Απέναντι σε αυτούς τους μεγαλύτερους άντρες, η Έμμα εκπροσωπεί την ευκαιρία να ξαναβρούν μία μορφή νεότητας, συναισθηματικής και σεξουαλικής. Ξυπνάει το όνειρο μέσα του ή την ψευδαίσθηση ενός περασμένου καιρού και τους κάνει να πιστεύουν ότι μπορούν να αρχίσουν μια άλλη ζωή… Τελικά, πιστεύω ότι η Έμμα προσωποποιεί τη κρίση μέσης ηλικίας. Αφορά μόνο τους άντρες, αλλά το ανθρώπινο ον όταν καταλαβαίνει ότι ο χρόνος έχει αρχίσει να περνάει και ότι η ζωή δεν είναι αιώνια… Αυτό που λέει η ταινία είναι να αξιοποιούμε το τώρα!

Μιλήστε μας για τη συνεργασία με τον Οτέιγ, που ήταν σκηνοθέτης και συμπρωταγωνιστής την ίδια στιγμή…

Για μένα, ο Ντανιέλ είναι μια ευφυΐα. Όχι μόνο έχει ταλέντο και εξυπνάδα, αλλά είναι προσεχτικός και προστατευτικός. Φοβόμουν μήπως είναι περισσότερο σκηνοθέτης και μήπως αμελήσει να δημιουργήσει τους δεσμούς ανάμεσα στους ηθοποιούς, αλλά κάθε άλλο! Ο Ντανιέλ τα κατάφερε και στους δύο ρόλους ταυτόχρονα. Είχε τον κυρίαρχο ρόλο του σκηνοθέτη και τη γενναιοδωρία του ηθοποιού. Ήταν καταπληκτικός!

Στην αρχή της ταινίας, παίζεται την καινούρια αρραβωνιαστικιά του Ντεπαρτιέ. Φαντάζομαι ότι το να παίζετε δίπλα σε έναν τέτοιο κωμικό ήταν μια απίστευτη εμπειρία...

Ένα ακόμα όνειρο που έζησα σε αυτή την ταινία. Ο Ζεράρ είναι πολύ γνωστός στην Ισπανία. Από την πρώτη μας συνάντηση, ήταν ξεκάθαρο ότι ένιωσα άνεση, σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Έχουμε τα ίδια λογοτεχνικά γούστα και μιλήσαμε για πολλά… Ο Ζεράρ είναι πολύ παρατηρητικός. Κοιτάει, βλέπει τα πάντα, είναι απίστευτος! Η ικανότητα του να καταγράφει και την παραμικρή λεπτομέρεια είναι εκπληκτική.

Σας βοήθησε στην πρώτη σας γαλλική ταινία;

Ναι. Πάρα πολύ. Ο Ζεράρ ήταν πολύ υπομονετικός, ευγενικός και με σεβάστηκε πολύ.

Δυο λόγια για τη Σαντρίν Κιμπερλέν, που υποδύεται την Ιζαμπέλ, ενός είδους αντιπάλου σας στην ταινία.

Το αντίθετο ακριβώς από αυτό που είναι στη ζωή! Η Σαντρίν είναι ένας φοβερός άνθρωπος. Μοιάζει με καραμέλα. Είναι ζαχαρένια, πεντανόστιμη. Όλα πήγαν τέλεια στο γύρισμα.

Σκηνοθεσία:

Ντανιέλ Οτέιγ

Σενάριο:

Φλοριάν Ζελέρ

Πρωταγωνιστούν:

Ζεράρ Ντεπαρντιέ

Σαντρίν Κιμπερλέν

Αντριάνα Ουγάρτε

Ντανιέλ Οτέιγ

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ζαν-Φρανσουά Ρομπέν

Μοντάζ: Ζοέλ Χας

Μουσική: Τομάς Ντουτρόνκ