ΕΝΑΣ ΠΙΣΤΟΣ ΑΝΔΡΑΣ

(A FAITHFUL MAN)

23 ΜΑΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

Επίσημη συμμετοχή Toronto Film Festival

Βραβείο Σεναρίου San Sebastian Film Festival

 

Σκηνοθεσία: Λουί Γκαρέλ

Σενάριο: Ζαν-Κλοντ Καριέρ, Λουί Γκαρέλ

Ηθοποιοί: Λετίσια Κάστα, Λίλι-Ρόουζ Ντεπ, Λουί Γκαρέλ

 

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ιρίνα Λουμπτσάνσκι

Μοντάζ: Ζοέλ Χας

Διάρκεια: 1 ώρα 15 λεπτά

Μία σύγχρονη ρομαντική κωμωδία με γαλλικό αέρα και πρωταγωνιστές λαμπερούς και άκρως γοητευτικούς χαρακτήρες σε σκηνοθεσία του Λουί Γκαρέλ. Στον απολαυστικό αυτό φόρο τιμής στη nouvelle vague, που απέσπασε το Βραβείο Σεναρίου στο Σαν Σεμπαστιάν, πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο Γκαρέλ (Ονειροπόλοι) μαζί με τις αφοπλιστικές Λετίσια Κάστα (Άλλοθι) και Λίλι-Ρόουζ Ντεπ (Η Χορεύτρια). Το άρτιο σενάριο συνυπογράφει ο σπουδαίος Ζαν-Κλοντ Καριέρ (Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας).

Σύνοψη

Οχτώ χρόνια μετά τον χωρισμό τους, ο Αμπέλ (Λουί Γκαρέλ) συναντά ξανά τη Μαριάν (Λετίσια Κάστα) στην κηδεία του παλιού κολλητού του και συντρόφου της Μαριάν, Πολ. Ο Αμπέλ θεωρεί αυτό το τραγικό γεγονός έναν καλό οιωνό. Ο θάνατος του Πολ του δίνει την ευκαιρία να ξανακερδίσει τη Μαριάν. Κάτι που θα συμβεί μόνο αν ο Ζοζέφ, ο γιος του Πολ και της Μαριάν, και η αδελφή του Πολ, η Εβ (Λίλι-Ρόουζ Ντεπ), σταματήσουν να μηχανορραφούν για να του στερήσουν κάθε ελπίδα…

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Η πρώτη μου ταινία αφορούσε τη συναισθηματική έκφραση: ήταν πυρετώδης και οι χαρακτήρες εξέφραζαν τα συναισθήματα τους. Σε αυτή την ταινία, προσπαθώ να κάνω το αντίθετο: δεν ξέρουμε τι σκέφτονται, δεν μιλάνε για τα συναισθήματα τους. Από αυτή την άποψη, δεν είναι μία συναισθηματική ταινία.

Αυτοί οι δύο άνθρωποι συναντιούνται ξανά οχτώ χρόνια μετά τον χωρισμό τους, αλλά δεν υπάρχει κάτι μελαγχολικό σ’ αυτό. Απολαμβάνουν τη συνάντηση τους και συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν ξεχάσει ο ένας τον άλλο.

Ο σεναριογράφος Ζαν-Κλοντ Καριέρ κι εγώ αρχίσαμε με μία απλή ιδέα: το γεγονός ότι συχνά αμφιβάλλουμε για τα συναισθήματα μας.

Αυτή η αμφιβολία εκφράζεται από την αφήγηση που ακούγεται πάνω στην εικόνα. Επέλεξα αυτό το όχημα γιατί είναι μοναδικό στο σινεμά και γιατί του έχω μεγάλη αδυναμία, όπως κάποιος μπορεί να έχει αδυναμία σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής.

Το θέμα είναι συνηθισμένο. Το δραματικό ενδιαφέρον προκύπτει από το γεγονός ότι το κοινό, χωρίς πρόσβαση στα συναισθήματα των χαρακτήρων, μπορεί να προβάλει ό,τι θέλει πάνω τους. Φαντάστηκα τον πρωταγωνιστή σαν έναν αθώο άντρα, κάποιον που ξαναγεννιέται συνεχώς. Τον συναρπάζουν τα πάντα, όπως τους ήρωες του βουβού κινηματογράφου, για παράδειγμα τον Buster Keaton, που δεν προσπαθεί να ανακαλύψει τι γίνεται όταν μία γλάστρα πέφτει στο κεφάλι του, αλλά αναρωτιέται αν έχει ματώσει.

Αν στη λογοτεχνία έχεις το διήγημα και το μυθιστόρημα, επιλέγω να χτίσω αυτή την ταινία σαν διήγημα: μία μικρή ταινία, συναρπαστική και φρέσκια, στον αντίποδα ενός φορτισμένου ψυχολογικού δράματος.

Στην ουσία της, είναι μία σύγχρονη κωμωδία ηθών. Λουί Γκαρέλ.