«Να στρίψουν νόμισμα...»

Δεν είναι μόνο ότι δεν μπορούν να μοιράσουν δύο γαϊδουριών άχυρο. Δεν είναι ότι πρόκειται για μπιτ άχρηστους. Δεν έχουν και ίχνος φαντασίας. Να πρωτοτυπήσουν. Να κάνουν κάτι διαφορετικό.

Το μόνο που μπόρεσαν να κάνουν για τον τελικό, στο μπάσκετ, ήταν να τον αναβάλλουν. Κατ αρχήν μετά τα γεγονότα στο Καραϊσκάκης, το Υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ (κατ όνομα Προστασία του Πολίτη) εξέφρασε αδυναμία.

Σήκωσε και τα δύο χέρια ψηλά και δήλωσε ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την ομαλή διεξαγωγή του, αν είναι στις εξέδρες, οι οπαδοί και των δύο ομάδων.

Αν πρόκειται βέβαια, για τίποτα απεργούς, ή, διαδηλωτές, η Αστυνομία, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Ανοίγει τις κάνουλες με τα χημικά κι όλοι τρέχουνε όπου φύγει φύγει. Με τέτοιο υπερβάλλοντα ζήλο μάλιστα, που είχαν ψεκάσει μέχρι και τον Μανώλη Γλέζο. Για να μάθει, στην ηλικία που είναι, να κάθεται σπίτι του και να μην τρέχει στους δρόμους. Σε ότι έχει να κάνει με τις αναμετρήσεις Αστυνομίας-Χούλιγκανς, το αποτέλεσμα, είναι πάντα, διπλό ημίχρονο, διπλό τελικό.

Προκειμένου λοιπόν να μην είναι το γήπεδο άδειο ο γενναίος και ακάματος Παναγιώτης Μπιτσαξής, επανέλαβε τη γνωστή πρόταση, να παρακολουθήσουν το παιχνίδι μαθητές. Χωρίς όμως να συνεννοηθεί με την Υπουργό Παιδείας και χωρίς να έχει υπολογίσει τη Καθαρή Δευτέρα. Τζίφος που οδήγησε στην εύκολη λύση της αναβολής. Αφού όμως ήθελαν ντε και καλά κόσμος στις εξέδρες, σαν ντεκόρ θα μπορούσαν να στραφούν σε άλλες λύσεις. Δεν ήταν μονόδρομος η επιλογή των μαθητών. Επί Υφ. Αθλητισμού, Ανδρέας Φούρα και πριν μάλιστα ξυρίσει το μουστάκι, είχε κληθεί σε ανάλογη περίπτωση ο στρατός. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Στίβου το 1997. Για να μην είναι άδειες οι εξέδρες του ΟΑΚΑ και εκτεθεί διεθνώς η χώρα, έγινε μία άτυπη επιστράτευση και γέμισαν οι κερκίδες από φαντάρους. Θα μπορούσε και τώρα να γίνει το ίδιο. Ή κάτι διαφορετικό: Να γέμιζε το γήπεδο με αστυνομικούς. Σαν μία ένδειξη τυπικής επιβράβευσης γι αυτά που τραβάνε κάθε εβδομάδα στα γήπεδα.

Χωρισμένες εξέδρες μισές-μισές, σε Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς αστυνομικούς, που θα έμπαιναν στο γήπεδο με την επίδειξη της ταυτότητάς τους, στους συναδέλφους που θα ήταν στις πόρτες. Για να πλακωνόντουσαν μεταξύ τους και να κάνανε επεισόδια κομματάκι δύσκολο. Για παν ενδεχόμενο πάντως, θα ήταν σε επιφυλακή κάποιες διμοιρίες ΜΑΤ, για να αναλάβουν δράση και να επέμβουν. Έτσι και πάθος θα υπήρχε στο γήπεδο και παλμός.

Μία άλλη λύση, θα ήταν να γεμίσει το γήπεδο από γυναίκες. Από το ωραίο φύλλο. Όχι όποιες κι όποιες όμως. Να απευθυνόταν η ΓΓΑ, στα στριπτιτζάδικα; και στα πάσης φύσεως κωλάδικα. Δύο μέτρα γυναίκες και σαν τα κρύα τα νερά είναι όλες αυτές οι Ρωσίδες και οι Ουκρανίδες. Συμπατριώτισσες τους είναι άλλωστε οι περισσότερες τσιρλίντερς που διασκεδάζουν τους θεατές πριν από παιχνίδια και στο ημίχρονο. Κάθε πλάνο του σκηνοθέτη στις εξέδρες θα ήταν κι ένα οφθαλμόλουτρο. Πολλές ιδέες θα μπορούσαν να πέσουν στο τραπέζι.

Και εν πάση περίπτωση, αφού δεν είναι σε θέση να κάνουν ένα παιχνίδι, δεν υπάρχει λόγος να γίνει. Όταν Πολιτική ηγεσία, Αστυνομία, Ομοσπονδία και οι δύο ομάδες, δεν μπορούνε να βρουν άκρη να μη γίνει ο τελικός ποτέ. Να το στρίψουν σε ζωντανή μετάδοση στα γραφεία της Ομοσπονδίας κι ο κερδισμένος να είναι ο Κυπελλούχους 2011. Κορώνα-γράμματα. Να πάρει ένα νόμισμα ο Βασιλακόπουλος, να διαλέξουν Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι κι όποιος το βρει φεύγει με το Κύπελλο στα χέρια. Και τελειώνει η ιστορία μια και καλή μέσα σε πέντε λεπτά. Και το κυριότερο: Ο χαμένος δεν θα μπορεί να πει τίποτα. Ούτε να φωνάζει και να τα βάζει με τους διαιτητές. Η γκίνια θα φταίει που έχασε το Κύπελλο.