Είδαμε πριν από λίγο την ματσάρα Ντόρτμουντ – Ανόβερο που στο β’ μέρος το παιχνίδι έχει πάρει φωτιά με την πρωτοπόρο της μπουντεσλίγκα κόντρα στην τρίτη ομάδα της βαθμολογίας και το τελικό σκορ 4-1 (και τα πέντε γκολ στην επανάληψη).

Νωρίτερα απολαύσαμε την ματσάρα Γουέστ Χαμ – Μάντσεστερ Γ. και την επική ανατροπή της Γιουνάιτεντ με πρωταγωνιστή τον Ρούνεϊ. Αργότερα έχουμε να παρακολουθήσουμε την ντερμπάρα του Μιλάνου και πιο μετά την δύσκολη εκτός έδρας αναμέτρηση της Μπαρτσελόνα. Όρεξη να έχει κάποιος για να βλέπει αγώνες.

Χορταίνουμε, δηλαδή, ποδόσφαιρο σε ένα γεμάτο Σάββατο. Με τι κουράγιο, λοιπόν, να δούμε την Κυριακή σούπερ λίγκα; Αυτή είναι η απορία μας. Ένα πρωτάθλημα που δεν έχει πλέον καθόλου βαθμολογικό κίνητρο, εκτός από μια θέση για τα πλέι οφ κι άλλη μια για τον υποβιβασμό, τι μπορεί να προσφέρει στον μέσο τηλεθεατή;

Αν βγάλουμε απ’ έξω τα οπαδικά του καθένα, τότε το ελληνικό πρωτάθλημα είναι το μοναδικό που δεν παρουσιάζει πλέον κανένα σασπένς.

Σα να γίνεται απλά για να γίνεται. Κι όταν προηγείται ένα τέτοιο καταιγιστικό από παιχνιδάρες Σάββατο, τότε την Κυριακή το απόγευμα γιατί ο κόσμος να μην βγει μια βόλτα, αλλά να πάει στο γήπεδο ή να στηθεί μπροστά από την τηλεόραση; Να δει τι ακριβώς; Μια ψόφια ιστορία και μια μίζερη εικόνα;...