Οι αμοιβές και οι παροχές στους εργαζομένους στα Ελληνικά πετρέλαια ξεπερνούν έως και το 22%, εκείνες αντίστοιχων εργαζομένων σε χώρες της δυτικής Ευρώπης με την παραγωγικότητα να υπολείπεται δραματικά.

Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων από την πλευρά τους αναφέρουν πως α) η επιχείρηση δεν είναι ΔΕΚΟ, εξαιτίας του ότι το Δημόσιο κατέχει το 34% του μετοχικού κεφαλαίου ενώ, β) η μισθολογική δαπάνη είναι μόλις 330 εκ. ευρώ επί εσόδων 53 δις στο χρόνο. Επίσης οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι στην τιμή της βενζίνης μόλις 10 λεπτά αφορούν το διυλιστήριο, ενώ η μερίδα του λέοντος επιβαρύνεται από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης.

Παλιό στέλεχος της διοίκησης των ΕΛΠΕ αναφέρει πως « Δεν είναι αλήθεια. Μια σειρά στοιχείων του κόστους, όπως αυτό της αποθήκευσης, μετακυλύετε στον τελικό καταναλωτή και μάλιστα σε αυτό κράτος και ιδιώτες βρίσκονται σε άγαστη συνεργασία σ’ ένα είδος καρτέλ… Τέτοιες χρεώσεις έδιναν τη δυνατότητα μιας γαλαντόμου πολιτικής αμοιβών που σε τελευταία ανάλυση, πλήρωσε ο καταναλωτής».

Στελέχη πολυεθνικών ομίλων που πούλησαν τα προηγούμενα χρόνια τις εταιρείες τους στην Ελλάδα λένε πως « το εργαλείο των αποθηκευτικών χώρων είναι το βασικό για να κρατιέται η αγορά πριν από την εμπορία σε συγκεκριμένα χέρια».

Τα ίδια στελέχη θεωρούσαν απόδειξη της θέσης τους, το γεγονός ότι οι δυο μεγάλες εταιρείες (Shell, Bp), αγοράστηκαν από εταιρείες που συνδέονται με διυλιστήρια ( ΕΚΟ-Motor Oil), σε τιμές που δε δικαιολογούσε το μερίδιο αγοράς των τελευταίων.

Στελέχη και μέτοχοι ελληνικών εταιρειών θεωρούν, ότι το ζήτημα της αποθήκευσης παίζει καθοριστικό ρόλο στον έλεγχο της αγοράς. Για παράδειγμα φέρνουν την αγορά πετρελαιοειδών της Κρήτης όπου η αδυναμία δημιουργίας πρόσθετων τοπικών αποθηκών, κρατάει υψηλά τις τιμές.

«Δεν έχει νόημα το υπουργείο Ανάπτυξης να μιλάει κάθε φορά για επιβολή πλαφόν στις τιμές στους πρατηριούχους της Κρήτης, όταν δε θέλει να θίξει τους λόγους που κρατάνε τις τιμές ψηλά. Πριν φτάσουν στα πρατήρια», λέει στέλεχος ελληνικής εταιρείας πετρελαιοειδών.

Το εργαλείο των αποθηκών δεν είναι το μόνο, αφού υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να αυξάνεται η τελική τιμή. Π.χ. ο καθορισμός ποσοτήτων για είδη βενζίνης που κανένας δεν καταναλώνει πλέον εκτός από τους νοθευτές και του λαθρέμπορους. Κρατικός αξιωματούχος επικαλέστηκε πρόσφατα ότι στη χώρα μας κυκλοφορούν ένα εκατομμύρια αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν βενζίνη LPR.

Όταν τα στοιχεία αναζητήθηκαν εγγράφως από το υπουργείο μεταφορών κανείς δεν ήταν σε θέση να βεβαιώσει τι νούμερο, παρά το γεγονός ότι όχι μόνο ο συγκεκριμένος αξιωματούχος, αλλά και άλλοι επέμενα ότι ο συγκεκριμένος τύπος αντιστοιχούσε στο 3%-4% της κατανάλωσης. Όσοι ξέρουν καλά την αγορά λένε ότι αυτή ακριβώς η ποσότητα πέφτει στη σούπερ αμόλυβδη με το πρόσθετο προσόν ότι για την LPR, δεν υπάρχει ιχνηθέτης.

ΠΗΓΗ: www.newstoday.gr
 

Πολιτική Κοινωνία LIFE Ελλάδα