Ας σοβαρευτούμε, ρε παιδιά. Εδώ δεν έχουμε κλείσει έναν χρόνο ακόμα στο ΔΝΤ και πάλι μείον είναι ο προϋπολογισμός. Για να μαζευτούν δυο, τρίς δις ευρώ γίνεται χαμός και πάλι δεν τα καταφέρνει η κυβέρνηση, όπως δεν θα τα κατάφερνε και καμία άλλη στην θέση της.
Παρά τα μέτρα, παρά τις αυξήσεις ΦΠΑ, παρά τις όποιες αιματηρές προσπάθειες, ο προϋπολογισμός είναι ανεφάρμοστος ως τώρα και τα δημόσια ταμεία δεν γεμίζουν με τίποτα. Και θα γίνει αυτό από το 2012 ως το 2015; Αφού τότε θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.
Μόνο αν αρχίσει να πουλάει δημόσια περιουσία η κυβέρνηση θα καταφέρει να μαζέψει τέτοια ιλιγγιώδη ποσά. Από τον κοσμάκη, αποκλείεται. Και η δημόσια περιουσία, όμως, δεν είναι εύκολο να βγει στο σφυρί, αφού θα υπάρξουν πολλές αντιδράσεις.
Και γι’ αυτό όλοι ξέρουν ότι είναι σχεδόν αδύνατον να πάμε έτσι μέχρι το 2015. Αφήστε τι λένε ή τι θέλουν να γίνει. Σημασία έχει τι θα γίνει. Απαραίτητα, λοιπόν, θα γίνει κάτι ενδιάμεσα. Όπως π.χ. αναδιάρθρωση χρέους ή κάτι παρόμοιο. Μόνο έτσι θα ελαφρύνει το βάρος του δημόσιου χρέους για να μπορέσει να ορθοποδήσει σιγά – σιγά ξανά ο κόσμος και να κινηθεί εκ νέου η αγορά.
Τώρα έτσι όπως είναι η κατάσταση κανείς δεν ξοδεύει. Κι όταν το χρήμα δεν κινείται, δεν μπορεί και το κράτος να εισπράξει. Αρα, από πού θα τα βρει τα 23 δις μέσα σε τέσσερα χρόνια; Είναι ποτέ δυνατόν; Λόγια του αέρα θα μείνουν ό,τι μέτρα κι αν πάρουν. Που ούτως ή άλλως ο κόσμος δεν αντέχει ούτε μέτρο παραπάνω.