Η κανονική περίοδος του πρωταθλήματος, ολοκληρώθηκε για τον ΠΑΟΚ και αυτό που σε πρώτη φάση μπορώ να πω είναι πως σε σχέση με την Ευρώπη η ομάδα είχε μία πολύ πιο κακή προσέγγιση σε αυτή.

Οι λόγοι είναι πολλοί. Οι τρεις αλλαγές προπονητών ζημίωσε την ομάδα, ενώ ταυτόχρονα οι επιλογές παικτών που έγιναν δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα πλην του Σαλπιγγίδη που και αυτός πάντως είχε μία ιδιαίτερα επιβαρυμένη χρονιά και δεν έδωσε αυτά που πραγματικά μπορεί. Επίσης, αποδείχτηκε πως η ομάδα δεν ήταν έτοιμη να ανταποκριθεί σε έναν τόσο μεγάλο όγκο αγώνων.

Στη διάρκεια της σεζόν επίσης, φάνηκαν στιγμές προπονητικής απειρίας στο κομμάτι της διαχείρισης του ρόστερ, αλλά και αδυναμία των παικτών που καλούνταν να δώσουν λύσεις από τον πάγκο.

Η αλήθεια είναι πως η ομάδα παρουσιάστηκε χειρότερη και αμυντικά, αλλά και επιθετικά. Χάθηκαν χαρακτηριστικά, όπως η εξαιρετική αμυντική λειτουργία. Η καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, δέχτηκε δώδεκα γκολ παραπάνω φέτος και αυτό είναι ένα δείγμα του ότι η ομάδα μπερδεύτηκε από την διαφορετικότητα της φιλοσοφίας των προπονητών της. Από τον μεγάλο όγκο πληροφόρησης που δέχτηκε μέσα στη σεζόν. Ουσιαστικά χάθηκε ότι είχε χτιστεί.

Αν η επίθεση πήγαινε καλύτερα, ίσως να είχε καλυφθεί αυτή η αδυναμία, αλλά η αλήθεια είναι πως έτσι όπως είναι στημένος ο ΠΑΟΚ, το εκτελεστικό κομμάτι περνάει μέσα από μόλις τέσσερις παίκτες. Τους τρεις μεσοεπιθετικούς και τον φορ.

Ο ΠΑΟΚ δεν πήρε αυτά που έπρεπε από τις πίσω ζώνες, κυρίως από τον Ίβιτς που ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, ενώ ο Μουσλίμοβιτς δεν βοήθησε καθόλου.

Καμιά φορά, η ομάδα που δεν πηγαίνει καλά, αναζητά μία ενέργεια από τον φορ της για να αλλάξει την ψυχολογία της, αλλά στον ΠΑΟΚ αυτό δε συνέβη εκτός της καλής περιόδου του Σαλπιγγίδη στις αρχές του 2011.

Η αλήθεια είναι πως για ακόμη μία φορά η ομάδα προχώρησε λόγω του κορμού που την βοήθησε την τελευταία τριετία, αλλά σιγά – σιγά θα πρέπει να ξεκινήσει μία σταδιακή ανανέωση. Το κακό είναι πως όσοι ήρθαν φέτος, δεν κατάφεραν να βάλουν τη σφραγίδα τους, κάτι που θα βοηθούσε σε αυτή την σταδιακή ανανέωση που εγώ πιστεύω πως πρέπει να γίνει. Σίγουρα είμαι αντίθετος στο να αλλάξουν όλα σε μία μεταγραφική περίοδο. Είναι κάτι που εμπεριέχει τεράστιο και ανώφελο ρίσκο, πόσο μάλλον όταν έχει να αντικαταστήσεις παίκτες όπως ο Γκαρσία, ο Κοντρέρας, ο Ίβιτς κ.α. που εκτός από ποιότητα έχουν και πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Ουσιαστικά ορίζουν σε μεγάλο βαθμό θα χαρακτηριστικά της ομάδας.

Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στα πλέι οφ, ο ΠΑΟΚ πρέπει να προγραμματίσει το μέλλον του, να το οργανώσει, να μην αφήσει τίποτα στη τύχη γιατί ο ποδοσφαιρικός χάρτης αλλάζει και θα πρέπει να προλάβουμε τις εξελίξεις.

Είναι αυτό που προσπάθησα να κάνω το 2005 και η ΟΥΕΦΑ πλέον το επιβάλλει. Η παρουσία γηγενών παικτών είναι απαραίτητη, όχι μόνο βέβαια λόγω ΟΥΕΦΑ αλλά και λόγω οικονομικών δεδομένων. Η εποχή που μπροστά από έναν βασικό, είχες έναν ισάξιο από πίσω του πέρασε και πλέον, θα πρέπει να έχουμε δικά μας παιδιά που μέσα από μικρή συμμετοχή αρχικά, θα γίνουν κομμάτια της ομάδας.

Αυτό για να συμβεί βέβαια, πρέπει να υπάρχει μία εξαιρετική πρώτη γραμμή. Και τι εννοώ. Ο Μαλεζάς δεν έπαιξε ποδόσφαιρο δίπλα στον Κνολ, αλλά δίπλα στον Κοντρέρας. Ο Τσουκαλάς δεν πήρε φανέλα βασικού δίπλα στον Μπαϊάνο, αλλά δίπλα στον Γκαρσία. Με λίγα λόγια η χημεία, η δομή της ομάδας πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τα παιδιά που έρχονται να ανταποκριθούν. Στην τύχη δουλειά δε γίνεται.

Το θέμα αυτό δεν απασχολεί μόνο τον ΠΑΟΚ, αλλά πολλούς προέδρους Σούπερ Λίγκας. Μιλάω με πολλούς και έχω επίγνωση της κατάστασης που επικρατεί. Η στροφή σε αυτή την στρατηγική είναι απαραίτητη και ελπίζω ΠΑΟΚ να προλάβει τις εξελίξεις.

ΠΗΓΗ: www.paok24.com

LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS