Αυτή η στήλη τηρεί τις παραδόσεις. Οπότε, ο Μίλτος οφείλει το πρωί της Κυριακής του Πάσχα να σουβλίσει αρνί, το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα να μην θυμάται τι σούβλισε το πρωί και τώρα, παραμονές του Πάσχα, να γράψει μια από τις καθιερωμένες πασχαλινές ιστορίες αυτών των ημερών.


Εκείνο το Πάσχα, λοιπόν, η παλιοπαρέα των έιτις δεν σούβλισε μαζί. Ο μαντράχαλος ο Κεβόρκ ο Αρμένης, είχε παρουσιαστεί τον Γενάρη στα λοκ ως Πέτρος και είχαμε χάσει τα ίχνη του, μεταξύ Μεγάλου Πεύκου και λοιπών συνοριακών ...δασών με πολλά μεγάλα πεύκα, όπως μας έλεγε όταν κατάφερε να απολυθεί και να ξανασμίξουμε. Ο Βαγγέλης ο Πατούσας είχε προ καιρού παρουσιαστεί στον Άγιο Πέτρο, ήταν μέσα μας, αλλά δεν ήταν μαζί μας. Ο Δεμπασκαλάς ήταν ο μόνος που βρισκόταν ακόμα στη γειτονιά, πάντα στον καφενέ του Μπάφα, ο οποίος λίγο καιρό αργότερα έγινε καφενές του Δεμπασκαλά επειδή ο Μπάφας πήρε σύνταξη. Ο Παππούς σπούδαζε στας Αγγλίας πολιτικός μηχανικός, πολύ πριν κόψει από το επάγγελμά του τον ...προσδιορισμό «μηχανικός» και γίνει επαγγελματίας πολιτικός.

Ποιοι έμειναν; Ο Φώτης και ο υπογράφων. Οι οποίοι ήμασταν και οι μόνοι που κάναμε Πάσχα μαζί, αλλά όχι σπίτι μας. Ο Φώτης είχε παρουσιαστεί πριν 16 μήνες στη μαμά αεροπορία κι εγώ οκτώ μήνες αργότερα. Μετά από μια τουρνέ σε Τρίπολη, Χανιά, Τυμπάκι, Βόλο και Σκύρο (οι τρεις τελευταίες ήταν δυσμενείς μεταθέσεις για ευνόητους λόγους), ο Φώτης ...φτιάχτηκε και ήρθε σε μια μονάδα στα μέρη μας. Δεν φτιάχτηκε μόνος, εδώ μου τα λέμε. Τον έφτιαξα και τον έφερα εκεί που υπηρετούσα ήδη. Εκείνος ήταν παλιός κι εγώ νέος, αλλά στη μονάδα τα πράγματα ήταν αντίστροφα. Εγώ πήγα απευθείας στη μονάδα (μοίρα τη λέγαμε, είχαμε δεν είχαμε στον ήλιο μοίρα) μετά το κέντρο εκπαίδευσης κι αυτός μετά από διαδοχικές σπόντες, λόγω διαγωγής.

Είναι προφανές πως είχα βύσμα. Μη φανταστείτε κάτι τρομερό. Ούτε στρατηγούς ούτε πολιτικούς. Ένας ταπεινός σμηναγός ήταν το μέσον μου, ο οποίος έτυχε να υπηρετεί στη συγκεκριμένη μονάδα, να είναι οικογενειακός φίλος του πατέρα μου (ο παππούς του κι ο πατέρας μου ήταν ...σειρές) και η κόρη του να είναι συμμαθήτριά μου και κάποιες φορές να καθόμαστε μαζί στην ιστορία δέσμης και τα λατινικά (όχι, δεν τα είχαμε, όχι, δεν την είχα δει ποτέ ερωτικά). Ε, ο συγκεκριμένος σμηναγός ήταν και προϊστάμενος του γραφείου άμυνας, που ήταν η ειδικότητά μου και τα υπόλοιπα είναι ιστορία...

Ναι, ήμουν πολύ κωλόφαρδος...

Ένα κωλομέρι από αυτήν την κωλοφαρδία το χάιδεψε τελικά κι ο Φώτης, όταν είπα στον προϊστάμενο τις περιπέτειές του κι εκείνος είπε «θα το κανονίσω, αλλά θα είσαι υπεύθυνος εσύ. Αν γίνει καμιά "πίπα", θα πάτε και οι δύο στη Σκύρο».

Δεν πήγαμε...

Παρότι ο Φώτης έκανε πάλι κάμποσες «πίπες»* μέχρι να απολυθεί...

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο www.gazzetta.gr

Κοινωνία LIFE Ελλάδα Ψυχαγωγία