Παρακολουθώντας τον αγώνα της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό Βόλου επιβεβαίωσα αυτό που είχα διαπιστώσει στη διαδικασία των πλέι οφ: ο,τι δηλαδή οι «κιτρινόμαυροι» συγκριτικά με τους άλλους τρεις που μετέχουν σε αυτή τη μίνι λίγκα ήταν καλύτεροι και άξιζαν την πρώτη θέση!

Στην έδρα μίας ομάδας που τόσο ο ΠΑΟΚ (που πήρε τη νίκη) όσο και ο Παναθηναϊκός (ο οποίος έχασε) απλά ήλπιζαν στη... θεά Τύχη να τους βοηθήσει να μην χάσουν, η ΑΕΚ είχε τον απόλυτο έλεγχο, έπαιξε καλύτερα από τον Βόλο, δημιούργησε τις διπλάσιες τελικές προσπάθειες συγκριτικά με τον αντίπαλό της, αλλά στο τέλος γνώρισε την ήττα. Ε, αυτήν την ομορφιά του ποδοσφαίρου πραγματικά την «σιχαίνομαι». Δεν μου αρέσει γιατί είναι άδικη απέναντι στην ομάδα που αξίζει τη νίκη.

Για παράδειγμα η ΑΕΚ στα δυο ματς της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος δεν άξιζε να πανηγυρίσει με αντίπαλο τον Ολυμπιακό Βόλου και έχασε με 7-1 τέρματα! Στο συγκεκριμένο ματς έπρεπε να κερδίσει αλλά δεν το ήθελε η στρογγυλή θεά... Επιπρόσθετα ίσως λόγω της συνολικής παρουσίας της ομάδας του Βόλου στο πρωτάθλημα (και στα πλέι οφ) να της αξίζει αυτή η διάκριση, η έξοδος στην Ευρώπη. Αν και διόλου με απασχολεί αυτό.

Στα αγωνιστικά μπορεί κανείς να αναγνωρίσει το ρίσκο του Μανόλο Χιμένεθ με τη χρησιμοποίηση του Εντερ και να σημειώσει πως: «Αν είχε σκοράρει σε μία από τις φάσεις που ο ίδιος δημιούργησε (και ειδικά στο 72΄ με τη σούπερ ατομική ενέργεια και το σουτ του) θα είχε δικαιωθεί ο Ισπανός κόουτς», ωστόσο προσωπικά θεωρώ (από τη στιγμή που έφτανε στην ΑΕΚ το «Χ») λανθασμένη την απόφασή του.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr