Μέχρι κλητήρας

Η δε απεγνωσμένη αναζήτηση του νέου πρωθυπουργού, συγκλονιστική. Η μεγάλη εβδομάδα του έθνους, που ακροβατεί ανάμεσα στο ευρώ και τη δραχμή, και της Δημοκρατίας.

Η τηλεόραση έχει αντικαταστήσει τον κινηματογράφο. Και η πολιτική την τέχνη. Μία δεν πιάνει «Η ζωή της άλλης» μπροστά στη ζωή του Γιώργου. Ο κόσμος παρακολουθεί τις εξελίξεις με κομμένη την ανάσα. Η ελληνική τηλεόραση είναι η μοναδική στον κόσμο που συνοδεύεται με σποράκια ή ποπ κορν. Οπως στο σινεμά και δη στο θερινό. Οι πρωταγωνιστές δίνουν και τον καλύτερο εαυτό τους, όπως η παράσταση του Γιώργου Καρατζαφέρη έξω από το προεδρικό Μέγαρο.

Οτι δήθεν οι Παπανδρέου, Σαμαράς τον είχαν αφήσει αμανάτι σ' ένα δωμάτιο θύμιζε Αλέξη Μινωτή (φωτό) στην Αρχαία Επίδαυρο, στον ρόλο του Προμηθέα Δεσμώτη για το χατίρι του έθνους και της πατρίδας. Στη συνέχεια πήρε τη σκυτάλη ο Γιώργος Τράγκας. Ποιος Λαζόπουλος τώρα και μαλακίες. Για ψωμοτύρι τους έχει τους δέκα μικρούς Μήτσους ο Γιώργος. Η ερμηνεία του συγκλονιστική. Ρεσιτάλ έδωσε ξεκινώντας την εκπομπή με την «κηδεία» του Γ. Παπανδρέου.

Με αναμμένα κεριά, σακουλάκια με κόλλυβα, κηδειόσημο, λιβανιστήρια και για μουσική υπόκρουση ψαλμωδίες: «Αι γεννέαι αι πάσαι». Και ύστερα γκρινιάζουν ορισμένοι ότι η αισθητική του Τσάκα προσβάλλει τον Παναθηναϊκό. Εδώ έχουν γίνει ρόμπες ξεκούμπωτες οι θεσμοί. Η ιστορία με την αναζήτηση του πρωθυπουργού έχει ξεπεράσει κατά πολύ αυτή του πρίγκιπα.

Με τον Γ. Παπανδρέου να κάνει τη μεγάλη έκπληξη και να προτείνει τον Νίκο Κωστένογλου του ΠΑΣΟΚ: τον Φίλιππο Πετσάλνικο. Οσο ειδικό βάρος έχει, δηλαδή, ο Κωστένογλου για τον πάγκο της ΑΕΚ, άλλο τόσο έχει κι ο Πετσάλνικος για πρωθυπουργός. Συμπτώματα της οικονομικής ανέχειας και η μία περίπτωση και η άλλη. Οχι, βέβαια, ότι ο απερχόμενος είναι καλύτερος. «Τρελό» και «καταθλιπτικό» τον αποκάλεσε ο Σαρκοζί στον Ομπάμα.

Αυτός, όμως, είχε τουλάχιστον το όνομα: Παπανδρέου. Με το Πετσάλνικος φτάνεις μέχρι κλητήρας. Εκτός αν είσαι ΠΑΣΟΚ, που γίνεσαι από υπουργός μέχρι και πρόεδρος της Βουλής. Τα πράγματα, όμως, είναι απλά. Πόσο είναι πρωθυπουργός ο Γιωργάκης; Δύο χρόνια και κάτι μήνες. Εχει δώσει σ' αυτό το διάστημα την εντύπωση ότι μπορεί να φέρει εις πέρας και την πιο απλή δουλειά; Πώς είχαν, λοιπόν, την απαίτηση να βρει πρωθυπουργό;

Αυτό που μετράει είναι να γίνει πρωθυπουργός
ΟΠΟΥ έχει μπερδευτεί, μούτι τα έχει κάνει. Και στο φινάλε προς τι όλη αυτή η αγωνιώδης αναζήτηση; Παίζει κανέναν ρόλο ποιος θα είναι ο μεταβατικός πρωθυπουργός;

Θα πάρει καμία απόφαση; Θα αναλάβει κάποια πρωτοβουλία; Το μόνο που θα πάρει είναι κάποια στιγμή σύνταξη. Ολα τα άλλα είναι τακτοποιημένα από τους Ευρωπαίους. Πέντε υπογραφές ζητάνε αυτοί, για να δώσουνε την 6η δόση, και θα τις πάρουνε ο κόσμος να χαλάσει, χωρίς να έχει σημασία πιο όνομα θα αναφέρεται ως πρωθυπουργός της Ελλάδος.

Είτε ο Παπαδήμος που έγινε είναι, είτε ο Πετσάλνικος που δεν έγινε, είτε ο Φούφουτος που είπε ο Γιάννης Μανώλης, είτε ο Περπινιάδης που έλεγε ο Μπέος, ένα και το αυτό είναι. Δεσμεύσεις θέλουν οι Ευρωπαίοι, δεσμεύσεις θα έχουν. Και μετά τις πέντε υπογραφές, να περάσει η δανειακή σύμβαση από 250 τόσους βουλευτές. Κι αυτό θα γίνει. Για να είναι και τα δύο μεγάλα κόμματα δεμένα χειροπόδαρα. Να μη λέει μετά τις εκλογές ο Σαμαράς εγώ δεν ήξερα τίποτα για τον φόνο.

Κανένα ρόλο, λοιπόν, δεν παίζει ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός: όποιον και να βάζανε, ένα και το αυτό είναι. Είχε καμία σημασία επί Κόκκαλη ποιος ήταν προπονητής στον Ολυμπιακό; Οποιος και να ήταν στον πάγκο, το πρωτάθλημα κερδισμένο ήταν. Ετσι και στην πολιτική. Οποιος και να είναι πρωθυπουργός, η Ελλάδα χαμένη θα βγει. Δεν πρόκειται να κερδίσει. Οπως έχασε με τον Καραμανλή και με τον Παπανδρέου, έτσι θα χάσει και με τον Παπαδήμο. Και στο ποδόσφαιρο και στην πολιτική τα κόζα μετράνε. Οχι τα πρόσωπα.

Προπονητές και πρωθυπουργοί είναι αναλώσιμοι. Δεν έχει σημασία για τον Κωστένογλου ότι τρώει τριάρες. Αυτό που μετράει είναι ότι έγινε προπονητής της ΑΕΚ. Ετσι κι ο Σαμαράς. Κανένα πρόβλημα δεν έχει που θα διαχειριστεί μετά τις εκλογές τη φτώχεια και την ανέχεια. Ο στόχος του να γίνει πρωθυπουργός θα έχει επιτευχθεί. Δεν τον βλέπετε πώς βιάζεται κι όσο αργούν οι εκλογές είναι μέσα στα νεύρα και τη ζόχαδα; Χαίρετε.

Δεν χάνουν το χιούμορ τους
Οι Ελληνες, πάντως, ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες δεν χάνουν το χιούμορ τους. Ετσι αντιλαμβάνεται ,δηλαδή, η ταπεινότητά μου τις εξελίξεις σχετικά με την υπόθεση του Μάκη Ψωμιάδη. Με αφορμή τη σύλληψή του, επανήλθε στην επικαιρότητα το θέμα των οικονομικών απαιτήσεων της ΑΕΚ.

Οπως υπάρχει για την Ελλάδα το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, για την περίοδο της Κατοχής, έτσι υφίσταται για την ΑΕΚ το θέμα των απαιτήσεων κατά του Μάκη Ψωμιάδη, για την περίοδο που ήταν στην ΠΑΕ. Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ, ο διακεκριμένος δικηγόρος Χ. Οικονομόπουλος, με αφορμή τη σύλληψη του Ψωμιάδη, έθεσε και πάλι το θέμα των διεκδικήσεων της ΑΕΚ:

«Τα λεφτά που έχουν επιδικαστεί είναι 44 εκατομμύρια ευρώ, που με τους τόκους ανέρχονται πλέον στα 80».

Λύνονται όλα
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρθηκε η είδηση ότι στους λογαριασμούς του Μάκη Ψωμιάδη έχουν ήδη βρεθεί 50 εκατομμύρια γιούρο. Ιδού, λοιπόν, πώς δένει το ένα με το άλλο: η ΑΕΚ, που ήδη έχει κερδίσει τις αγωγές, δικαιούται να πάρει αυτά τα λεφτά. Θέμα ημερών είναι. Κι αμέσως λύνονται όλα τα προβλήματα.

Ενας ένας όσοι έχουν λαμβάνειν από την ΑΕΚ θα περνάνε από τα γραφεία της ΠΑΕ για να πληρωθούνε. Κι άπαντες θα εξοφληθούν και θα υπάρχει και καβάτζα. Ο Σταύρος Αδαμίδης θα ανακαλέσει αυτόματα την παραίτησή του και θα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά.

Ο,τι ζητήσει ο Κωστένογλου για τις μεταγραφές του Ιανουαρίου θα γίνει δεκτό. Μέχρι που θα περισσέψουν και λεφτά για να ρίξει τα μπετά στη Νέα Φιλαδέλφεια και να σφάξει τον κόκκορα ο Γιάννης Βούρος. Λεπτομέρεια που δεν είναι, όμως, ικανή να χαλάσει την ωραία ιστορία: εδώ και δύο χρόνια που χάνουν τους λογαριασμούς των παραγόντων του ποδοσφαίρου, στον Μάκη Ψωμιάδη δεν έχει βρεθεί σέντζι.

Και φυσιογνωμιστής
Η άνωθεν φωτογραφία είναι η μοναδική του Μάκη Ψωμιάδη χωρίς μουστάκι. Οχι, βέβαια, όπως ήταν ξυρισμένος προχθές στα Σκόπια που συνελήφθη αλλά πριν από σαράντα περίπου χρόνια. Υπάρχει σε δημοσίευμα έγκριτης εφημερίδας του 2003 και με την εξής, μάλιστα, λεζάντα: «Αμούστακο παιδί στα 16 χρόνια του, αλλά το βλέμμα του Μάκη Ψωμιάδη να προδίδει εδώ έναν άνθρωπο ικανό για όλα». Και όχι ότι ο Μάκης είναι κανένας άγιος. Οι ικανότητες, όμως, του μέσου Ελληνα δημοσιογράφου είναι εκπληκτικές. Μεταξύ όλων των άλλων έχει και το ταλέντο του φυσιογνωμιστή. Να διαβάζει μέσα από την εικόνα χαρακτήρες κι ένστικτα.

Είμαστε δημοσιογράφοι. Δεν είμαστε ντετέκτιβ. -Μανώλης Καψής

-Observer.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Και γιατί δεν κάνανε πρωθυπουργό τον Τσοχατζόπουλο που είναι της πιάτσας και ξέρει και γερμανικά;

Πηγή: Goal