Υπάρχει ανομοιογένεια...

Παρακολουθούμε φέτος μία ομάδα, η οποία έχει πολλές διακυμάνσεις στην απόδοσή της, με αποτέλεσμα να βλέπουμε τον ΠΑΟΚ να κάνει την καλύτερή του φετινή εμφάνιση με τον Παναθηναϊκό και λίγες αργότερα να είναι κακός στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο.

Η πραγματικότητα είναι πως αυτό είναι κάτι το οποίο ήταν αναμενόμενο φέτος και δεν μας προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση.

Η ομάδα είναι μέσα και στους τρεις στόχους, μέσα στην Ευρώπη, κάτι που δεν περίμενε κανείς, μέσα στο Κύπελλο με μία μεγάλη πρόκριση, ενώ και στο πρωτάθλημα έμμεινε πίσω, αλλά έχει έναν στόχο στα πλέι οφ.

Όταν είσαι μέσα σε τρεις στόχους και δεν έχεις κάνει τον καλύτερο δυνατό σχεδιασμό το καλοκαίρι, είναι λογικό να η ομάδα έχει μεταπτώσεις στην απόδοσή της από παιχνίδι σε παιχνίδι.

Στην ομάδα υπάρχει μία ανομοιογένεια, αν δείτε τα τελευταία 10 παιχνίδια, θα δείτε ότι η ενδεκάδα έχει συνεχώς αλλαγές κι αυτό δε βοηθά στο να αποκτήσει μία χημεία και μία ομοιογένεια. Δεν υπάρχει μία ενδεκάδα, που θα παίξει 6-7 παιχνίδια, για να βρει την χημεία της και τον ρυθμό της.

Η ανομοιογένεια έχει αιτίες. Η αλήθεια είναι ότι προέκυψαν πολλά προβλήματα με τραυματισμούς και την κούραση βασικών παικτών, αρκετοί εκ των οποίων είναι και μεγάλοι σε ηλικία και δεν υπάρχουν οι παίκτες, που θα τους αντικαταστήσουν.

Για παράδειγμα ο Ίβιτς ήρθε από τραυματισμό κι ακόμη δεν βρήκε τον εαυτό του, ο Λίνο το ίδιο. Ο Γκαρσία είναι κομμάτια, όπως και ο Σαλπιγγίδης, που ήρθε το καλοκαίρι κατευθείαν από το Μουντιάλ και παίζει σε όλα τα παιχνίδια. Ο Σαβίνι παίζει, αν και αρχικά δεν ήταν στις επιλογές. Ο Τσουκαλάς ήρθε από το πουθενά και παίζει. Ο Αθανασιάδης πήρε ξαφνικά θέση στην ενδεκάδα. Είναι πράγματα που προέκυψαν, δεν σχεδιάστηκαν.

Το κακό για τον ΠΑΟΚ είναι ότι ο σχεδιασμός του καλοκαιριού ήταν λάθος κι αυτό έχει επίπτωση στη σημερινή εικόνα της ομάδας. Κι αυτή η κατάσταση είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί μέσα στη σεζόν, θα έπρεπε να υπάρχει διαφορετικός σχεδιασμός το καλοκαίρι και να υπάρχουν περισσότεροι ισάξιοι παίκτες για να αναπληρώσουν τραυματίες, τιμωρημένους ή κουρασμένους παίκτες.

Για παράδειγμα, ο σχεδιασμός φέτος έγινε για να παίζουν αμυντικά χαφ ο Γκαρσία με τον Βιτόλο. Η 3η επιλογή ήταν ο Μπαλάφας, ο οποίος προφανώς δεν υπολογίζεται.

Όταν χάνεις τον Βιτόλο, αλλά και τον Γκαρσία επιβαρυμένο, έχεις αυτομάτως πρόβλημα.

Η πραγματικότητα είναι ότι έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, ο ΠΑΟΚ έκανε μεγάλα παιχνίδια, όπως η πρόκριση με τον Ολυμπιακό, ή τα παιχνίδια της Ευρώπης, ή ακόμη και η εμφάνιση με τον Παναθηναϊκό.

Είναι σημαντικό στο ότι στα κρίσιμα και στα μεγάλα παιχνίδια, ο ΠΑΟΚ δηλώνει παρών και δείχνει ότι έχει δυνατότητες σαν ομάδα. Σ΄ αυτά τα παιχνίδια, ο ΠΑΟΚ δείχνει ποιος είναι.

Το θέμα είναι πως αυτή η σεζόν θα χρησιμεύσει για το μέλλον, διότι ο ΠΑΟΚ θα βρεθεί κάποια στιγμή σε μία μεταβατική περίοδο, στην οποία θα πρέπει να χάσει έναν κορμό παικτών, λόγω ηλικίας, και να χτίσει έναν διαφορετικό κορμό.

Θα πρέπει να γίνει αυτοκριτική, θα πρέπει να γίνει ένας νέος σχεδιασμός, να πορευτεί η ομάδα πάνω σε ένα συγκεκριμένο πλάνο για να έχει έναν ξεκάθαρο στόχο.

Αντικειμενικά, υπήρχε μία τριετία, στην οποία υπήρχε ένα πλάνο, στο οποίο υπήρχε πίστη, και πέτυχε.

Από εδώ και πέρα δεν μπορείς να λειτουργήσεις με αποφάσεις για το τώρα ή αποφάσεις χωρίς πλάνο και κατεύθυνση. Αν δούμε το φέτος, θα διαπιστώσουμε ότι οι περισσότερες αποφάσεις που πάρθηκαν, πάρθηκαν για το εφήμερο.
 

ΠΗΓΗ: www.paok24.gr